Redelijk, doordacht en democratisch

Als afscheidsgroet dit stuk uit De Standaard van vandaag. Het bewijst betertdan alle polemiek hoe doordacht, evenwichtig en democratisch Vlaamse politici en topambtenaren met de reële Belgische constitutionele werkelijkheid willen omgaan:


Vlaanderen erkent en subsidieert in de zes randgemeenten Franstalig basisonderwijs, met versterkt onderricht van het Nederlands. Dit is verankerd in de grondwet en de bijzondere wetten, maar doet geen afbreuk aan de volle bevoegdheid van de Vlaamse Gemeenschap voor deze scholen.

Wij, Vlamingen, hebben dit altijd correct toegepast; overigens zijn het bloeiende en doorgaans degelijke scholen. Franstalige politici zullen verwijzen naar een veertig jaar oud 'protocol' tussen de ministers Willy Calewaert (BSP, Nederlandstalig) en Abel Dubois (PSB, Franstalig) dat het huidige toezicht door de Franstalige inspectie vastlegde. Dat was echter geen overeenkomst tussen afzonderlijke rechtspersonen of overheden, maar een praktische afspraak tussen ministers, die toen nog deel uitmaakten van dezelfde Belgische regering. (Vlaanderen had toen nog geen eigen parlement, noch regering).

Overigens voelt iedereen aan dat een subsidiërende gemeenschap die de aanwending van haar toelagen niet eens mag gaan controleren, een onaanvaardbare anomalie is. Zeker als ze weet dat bijvoorbeeld het wettelijk verplichte versterkt onderwijs van het Nederlands vaak dode letter blijft. Het Grondwettelijk Hof is er tot nu in geslaagd, wijze en juridisch gefundeerde arresten te vellen, ook in communautair gevoelige materies. De klachten van de Franstalige Gemeenschap maken dan ook weinig of geen kans en ze weten dit goed.

Ruim een decennium geleden droegen de onderwijsministers Luc Van den Bossche (SP.A) en Laurette Onkelinx (PS) haar kabinetschef Jacky Leroy en mezelf op een toepasbare regeling uit te werken: de Vlaamse inspectie zou het toezicht verzekeren, maar zou voor de vakken in het Frans en met leerplannen van de Franse Gemeenschap samenwerken met de Franstalige inspectie. Van den Bossche vond dit een grote stap vooruit, Onkelinx liet het ontwerp van compromis liggen.

De nieuwe oplossing via een Vlaams decreet is natuurlijk 'zuiverder' en aantrekkelijker. Ik ben overigens overtuigd dat de Franstalige vrees, dat de Vlamingen hiermee deze scholen willen kelderen, écht ongegrond is. Maar hebben wij ons afgevraagd hoe we dit decreet kunnen uitvoeren en hoe het de onderwijskwaliteit zal kunnen bevorderen?

Deze Franstalige basisscholen worden bevolkt door kinderen uit Franstalige en taalgemengde gezinnen, de leerkrachten zijn Franstalig en de huidige eindtermen ('socles de compétences') en leerplannen zijn deze van de diverse netten in het Franstalig onderwijs, waar deze leerlingen ook meestal hun onderwijsloopbaan voortzetten. Krachtens het nieuwe decreet moeten deze scholen hun leerplannen aanpassen aan de Vlaamse eindtermen. Maar gezien de leerlingen van huize uit Franstalig zijn en nadien meestal in Franstalige secundaire scholen terechtkomen, zullen deze leerplannen nooit identiek kunnen zijn aan de Vlaamse. Wel zijn deze scholen wettelijk verplicht veel tijd en energie te steken in onderwijs van het Nederlands. Terecht, deze kinderen moeten ook de taal en cultuur van hun streek leren kennen.

Onze Vlaamse inspecteurs basisonderwijs zijn bijzonder competent en gedreven, maar niet vertrouwd met het Franstalig onderwijs en ze spreken vaak onvoldoende perfect Frans, om met gezag te kunnen inspecteren. Hoe gaan ze overigens het onderwijs in de 'moedertaal' (Frans) inspecteren? De Franstaligen beseffen dan weer niet hoe sinds de autonomie onze inspectie totaal anders is gaan werken.

Als we niet (alleen of hoofdzakelijk) redeneren vanuit taalpolitiek, maar vanuit kwaliteit van onderwijs, dan moeten we ervoor zorgen, dat de rechtmatige Vlaamse inspectie in een sfeer van rust en gezamenlijke pedagogische zorg met de scholen kan werken. Een inspectiebezoek met politiebewaking, tv-camera's en wederzijdse (taal)valstrikken kan misschien (aan beide kanten) politiek communautaire doelstellingen dienen, maar zeker geen kwaliteit van onderwijs voor kinderen. Ik pleit dan ook voor het onverkorte behoud van het decreet-Van Dijck, maar voor een toepassing in overleg en samenwerking met de Franse Gemeenschap en inspectie. Dan zullen doorlichtingen niet hoeven over te komen als een agressie tegen deze scholen, maar als hoeksteen van moderne kwaliteitszorg. En de scholen, leerkrachten en leerlingen zullen er wat aan hebben.

Minister Pascal Smet (SP) kent de situatie in de rand als geen ander, én kan onderhandelen met Franstaligen. Daarenboven ken ik de leden van de commissie Onderwijs in het Vlaams Parlement (zeker indiener Kris Van Dijck, N-VA) als politici, die in eerste instantie onderwijskundig en vanuit leerlingen denken. Meteen zal ook blijken, wie aan Franstalige kant eerder leeft van het conflict, dan van constructieve samenwerking ten bate van leerlingen en van respect voor autonomie en verantwoordelijkheid van de andere Gemeenschap.

Ik besef dat dit standpunt, naast van prioritaire zorg voor goed onderwijs voor álle kinderen, ook uitgaat van een realistisch-positieve houding tegenover anderstalige minderheden in Vlaanderen. We hebben destijds onze eigenheid moeten bevechten met hoofdzakelijk beschermende maatregelen. Wij zijn nu als Vlamingen economisch en cultureel sterk genoeg en voldoende zelfbewust, om anderstalige minderheden (niet alleen Franstalige) tegelijk respect te vragen voor onze eigenheid en autonomie, maar hen ook een klantvriendelijke en open service te bieden.

In andere landen eisen wij, samen met heel de EU, respect voor culturele minderheden. Zo was recent respect voor de Servische minderheid (inclusief eigen basisscholen) een Europese en Belgische voorwaarde voor erkenning van de Kosovaarse onafhankelijkheid.

Met vele overtuigde, maar open Vlamingen, zou ik grote problemen hebben met een ouderwetse overdracht van (stukken van) Vlaamse gemeenten, alsof wij zelf niet volwassen kunnen omgaan met onze minderheden. Maar laten we wel een zelfbewuste en open Gemeenschap zijn en de vrees voor al wat anders uitziet of klinkt achter ons laten.

GEORGES MONARD Wie? Onderwijsexpert en ere-secretaris-generaal van het Vlaams Ministerie van Onderwijs. Wat? Er hoeft geen probleem te zijn met Vlaamse inspectie in faciliteitenscholen. Waarom? Als ze samenwerken met het Franstalige ministerie van Onderwijs komt dat iedereen ten goede.

Pour défendre encore le fédéralisme linguistique à l'heure actuelle, il faut être un politicard, un nationaliste ou un malade mental.

Ik ken maar twee 'malades mentals': B & B. Zoals jullie op alles schelden wat een andere mening heeft, dat is ZIEKELIJK.

Wij bekampen een systeem zonder beledigingen m.b.t. mensen, tenzij je vaststellingen beledigingen noemt, maar dat zou dictatoriaal zijn. Systemen daarentegen mag je zoveel beledigen als je maar wil. Dat doen jullie ook.

Belgica wrote:

Pour défendre encore le fédéralisme linguistique à l'heure actuelle, il faut être un politicard, un nationaliste ou un malade mental.

Deze reactie op een genuanceerd artikel getuigt alleen maar van een meelijwekkende domheid. Adieu!

Een artikel dat begint met "Wij, Vlamingen". Ja, ja.

Belgica wrote:

Een artikel dat begint met "Wij, Vlamingen". Ja, ja.

Inderdaad. Een "genuanceerd artikel" met de pretentie om voor miljoenen mensen te spreken.

Bruno wrote:

Belgica wrote:

Een artikel dat begint met "Wij, Vlamingen". Ja, ja.

Inderdaad. Een "genuanceerd artikel" met de pretentie om voor miljoenen mensen te spreken.

Hebt u niet de pretentie om voor de "zwijgende" meerderheid te spreken ... ?

De standaard heeft een oplage van ettelijke 100 000den mensen. Dus idd, zij mogen spreken uit naam van hun lezers.

De UB spreekt ook zogzegd in naam van 'alle Belgen', maar het zijn er echter slechts een 500-tal...

Quote :

Wij bekampen een systeem zonder beledigingen m.b.t. mensen, tenzij je vaststellingen beledigingen noemt, maar dat zou dictatoriaal zijn. Systemen daarentegen mag je zoveel beledigen als je maar wil.

Jullie SCHELDEN op iedereen die een andere mening heeft, niet -alleen- op systemen. Een wens uiten om mensen te deporteren bijvoorbeeld, volgens mij de grofste belediging die men kan uiten. Proficiat weliswaar .

tiboo wrote:

De standaard heeft een oplage van ettelijke 100 000den mensen. Dus idd, zij mogen spreken uit naam van hun lezers.

Onzinnig argument. Overigens is dit een artikel ten persoonlijken titel van ene G. Monard.