Wat heeft dat nationalistisch partijtje nu opgeleverd? Ze hadden beter al die media-aandacht aan de B.U.B. gegeven ! Dan hadden we vandaag tenminste een wat kwaliteitsvollere politiek i.p.v. dat circus.
Dit bewijst ook weer eens de macht van de media en van hen die hen controleert. Zij maken partijen groot of klein !
DE STANDAARD
Volatiele rechterzijde
* woensdag 17 februari 2010
*
* Auteur: BART STURTEWAGEN
COMMENTAAR — Lijst Dedecker is dood. Alleen weet ze het nog niet. Dat is de betekenis van wat een prominent lid van de partij, Boudewijn Bouckaert, vandaag in Knack laat noteren. Na de federale verkiezingen van juni 2011 sluit hij een hereniging met Open VLD niet uit. Hij prijst de nieuwe voorzitter van die partij, Alexander De Croo. Hij relativeert de overblijvende verschillen tussen de twee formaties: Open VLD is te weinig Vlaams en te tam inzake migratieproblemen, maar voor het overige zijn de programma's zeer vergelijkbaar. Bovendien ziet hij de houdbaarheidsdatum van zijn eigen voorzitter, Jean-Marie Dedecker, naderen en bevestigt hij dat de schwung bij LDD verdwenen is.
Wel verfrissend, zo op zijn tijd, een politicus die alle tactische fouten maakt die een politicus nooit ofte nimmer mag maken. Je kiezers in verwarring brengen over het nut van voor je partij te stemmen. Een andere partij laten weten dat je er dolgraag weer naartoe wil. Het boegbeeld van je eigen groep fijntjes vermalen. Faut le faire.
Desondanks is de analyse van Bouckaert de juiste. Al op de verkiezingsdag van 7 juni 2009 bleek LDD haar toekomst achter zich te hebben. De torenhoge peilingscores bleken hersenschimmen te zijn geweest. Of beter: het elan was al gebroken en overgenomen door een nieuwe kaper op de kust, de N-VA van Bart De Wever. En sindsdien heeft LDD haar greep op de gebeurtenissen verloren.
De historische verdienste van Jean-Marie Dedecker zal zijn geweest dat hij, na een korte aarzeling, de weg insloeg die Vlaams Belang ontmaskerde als een reus op lemen voeten. Zijn stijl was brutaal en volks genoeg om niet lauw te ogen naast het origineel. Maar zelf mocht hij overal binnen, in studio's en op het paleis. Die combinatie bleek aantrekkelijker dan het steriele isolationisme van het Belang. Maar het was inhoudelijk en qua personele invulling te mager om duurzaam te zijn.
Opnieuw wordt aangetoond hoe volatiel de rechterzijde van het Vlaamse partijlandschap is geworden. Een groot deel van die Vlamingen is dodelijk gefrustreerd over de algehele stilstand van het land en de onmogelijkheid om daarin verandering te brengen. In hun radeloosheid zwalpen ze heen en weer. Op dit ogenblik is De Wever hun kampioen. Zijn formatie profiteert daarvan. Ze is fors aangezwollen en kent groeipijnen, maar ze is historisch sterker ingebed. Toch ogen ook haar structuren te zwak om verkiezing na verkiezing stand te houden. Iets wat Bart De Wever beter dan wie ook beseft.
Voorlopig gaat het hem voor de wind. Iedereen voorspelt een nieuwe verkiezingsoverwinning in 2011, zeker als ook Jean-Luc Dehaene er niet in slaagt de BHV-hypotheek te lichten. Dat is altijd kassa. Met Belang en LDD in de touwen wordt het zelfs een makkie. Maar daarna?
Home 