Een antwoord op Juul Hannes

Interessant, maar nogal regionalistisch. De B.U.B. had de stellingen van Hannes eerder ook al weerlegd:

http://www.unionbelge.be/wp-content/uploads/2010/document/Een%20Weerlegging%20van%20de%20Studie%20van%20J%20Hannes.pdf



TRENDS

donderdag 22 april 2010 om 13u30
"Walen betaalden wél voor Vlaanderen" (Michel Quévit)

In een net verschenen boek betwist de Waalse econoom Michel Quévit dat Wallonië al sinds 1830 geniet van financiële transfers vanuit Vlaanderen. Integendeel, Vlaanderen wist tot in de jaren ’60 van vorige eeuw te profiteren van de Waalse economische bloei.

Quévit weerlegt de studies van de Gentse professor Juul Hannes die stelt dat Wallonië al zeer vroeg in de Belgische geschiedenis geprofiteerd heeft van Vlaamse transfergelden: “Hannes heeft gelijk als hij tot de conclusie komt dat Vlaanderen tussen 1832 en 1912 een groter aandeel van de belastingen heeft betaald dan Wallonië. Het gaat om een verhouding 44 procent versus 30,4 procent. Maar als we enkel directe belastingen in rekening nemen, dan betalen Vlaanderen en Wallonië evenveel in verhouding tot hun bevolking.”

TRENDS: Maar als we indirecte belastingen zoals douane en accijnzen bekijken dan betaalt Vlaanderen meer dan 50 procent en Wallonië amper 25,5 procent. En die belastingen wegen in de totale fiscale ontvangsten meer door dan de directe belastingen.

MICHEL QUEVIT: Dat klopt en heeft vooral te maken met de fiscale inkomsten die de trafiek in de Antwerpse haven genereerde. Die trafiek is voor een belangrijk deel te danken aan handelsstromen ten gevolge van de activiteiten in het Waalse staalbekken. Die waren goed voor 60 procent van de import en export via Antwerpen.

Ik stel in mijn boek dat Hannes teveel uit gaat van het principe van een boekhouder. De financiële solidariteit binnen een land kan je niet alleen evalueren op basis van directe financiële en sociale transfers en de inkomsten van de overheid. Je moet ook kijken naar de overheidsuitgaven: het investeringsbeleid van de centrale overheid en wie daarvan geprofiteerd heeft.

Wel, tussen 1830 en 1965 heeft Wallonië bijgedragen tot de algemene Belgische welvaart want ten behoeve van het Waalse staalbekken werd de wegen- en spoorinfrastructuur in het hele land verder uitgebouwd. De nadruk bij de aanleg van het spoorwegennet lag op de as Brussel-Antwerpen. De overheid investeerde bovendien zwaar in de uitbouw en bereikbaarheid van de Antwerpse haven. Dat kwam ook Vlaanderen ten goede, tot op de dag van vandaag. De Walen betaalden dus wél voor Vlaanderen.

Maar ondertussen is het tij gekeerd en stroomt er geld van Vlaanderen naar Wallonië. En dankzij de wafelijzepolitiek van de vorige eeuw heeft Wallonië toch ook kunnen rekenen op tal van investeringen voor infrastructuur.

QUEVIT: Ik heb nooit ontkend dat er Vlaams-Waalse transfers zijn. En wat het wafelijzer betreft: het was een zeer slecht werkend wafelijzer. In die tijd werden inderdaad miljarden gestoken in Cockerill Sambre dat op de sukkel was. Maar Sidmar in Zelzate kon ook op hulp rekenen. En dat heeft geleid tot de ontwikkeling van de Gentse haven. Sidmar was ook een onderdeel van de Generale Maatschappij die inzag dat de maritimisering van de staalindustrie een noodzaak was. Investeringen en financiële steun moesten dus in eerste instantie naar Sidmar gaan.

Onderzoek naar de investeringen in de Duitse, Luxemburgse en Belgische staalbekkens toont aan dat de Generale vanaf 1950 de Waalse staalnijverheid niet meer heeft gemoderniseerd. Sidmar kon je niet meer vergelijken met het Waalse staal. Elke frank voor Zelzate bracht jobs op, elke frank voor het Waalse staal werd gebruikt voor herstructureringen en dus het begeleiden van jobverlies.
A.M.
Michel Quévit, Flandre-Wallonie. Quelle solidarité ? De la création de l’Etat belge à L’Europe des régions, Couleur Livres, 2010, 19 euro

Reactie van een flamingant op Trends:

PJean | 23 april 2010

Is er nog een plaats vrij in een psychiatrische instelling? Ja? Ga die man dan snel ophalen, misschien is er nog iets aan te doen alhoewel ik daar mijn twijfels over heb.

Belgica wrote:

Interessant, maar nogal regionalistisch. De B.U.B. had de stellingen van Hannes eerder ook al weerlegd:

http://www.unionbelge.be/wp-content/uploads/2010/document/Een%20Weerlegging%20van%20de%20Studie%20van%20J%20Hannes.pdf

De voornaamste stelling van Juul Hannes was om aan te tonen dat de veelgehoorde stelling - dat in de 19de eeuw er transfers van Wallonië naar Vlaanderen liepen zoals ze nu omgekeerd van Vlaanderen naar Wallonië lopen en zo een zekere solidariteit rechtvaardigen - niet klopt. Ik vind in jullie tekst niets dat ook maar enigszins die bevinding van Jull Hannes ondergraaft.




TRENDS

donderdag 22 april 2010 om 13u30
"Walen betaalden wél voor Vlaanderen" (Michel Quévit)

In een net verschenen boek betwist de Waalse econoom Michel Quévit dat Wallonië al sinds 1830 geniet van financiële transfers vanuit Vlaanderen. Integendeel, Vlaanderen wist tot in de jaren ’60 van vorige eeuw te profiteren van de Waalse economische bloei.

Quévit weerlegt de studies van de Gentse professor Juul Hannes die stelt dat Wallonië al zeer vroeg in de Belgische geschiedenis geprofiteerd heeft van Vlaamse transfergelden: “Hannes heeft gelijk als hij tot de conclusie komt dat Vlaanderen tussen 1832 en 1912 een groter aandeel van de belastingen heeft betaald dan Wallonië. Het gaat om een verhouding 44 procent versus 30,4 procent. Maar als we enkel directe belastingen in rekening nemen, dan betalen Vlaanderen en Wallonië evenveel in verhouding tot hun bevolking.”

TRENDS: Maar als we indirecte belastingen zoals douane en accijnzen bekijken dan betaalt Vlaanderen meer dan 50 procent en Wallonië amper 25,5 procent. En die belastingen wegen in de totale fiscale ontvangsten meer door dan de directe belastingen.

MICHEL QUEVIT: Dat klopt en heeft vooral te maken met de fiscale inkomsten die de trafiek in de Antwerpse haven genereerde. Die trafiek is voor een belangrijk deel te danken aan handelsstromen ten gevolge van de activiteiten in het Waalse staalbekken. Die waren goed voor 60 procent van de import en export via Antwerpen.

Ik stel in mijn boek dat Hannes teveel uit gaat van het principe van een boekhouder. De financiële solidariteit binnen een land kan je niet alleen evalueren op basis van directe financiële en sociale transfers en de inkomsten van de overheid. Je moet ook kijken naar de overheidsuitgaven: het investeringsbeleid van de centrale overheid en wie daarvan geprofiteerd heeft.

Wel, tussen 1830 en 1965 heeft Wallonië bijgedragen tot de algemene Belgische welvaart want ten behoeve van het Waalse staalbekken werd de wegen- en spoorinfrastructuur in het hele land verder uitgebouwd. De nadruk bij de aanleg van het spoorwegennet lag op de as Brussel-Antwerpen. De overheid investeerde bovendien zwaar in de uitbouw en bereikbaarheid van de Antwerpse haven. Dat kwam ook Vlaanderen ten goede, tot op de dag van vandaag. De Walen betaalden dus wél voor Vlaanderen.

Maar ondertussen is het tij gekeerd en stroomt er geld van Vlaanderen naar Wallonië. En dankzij de wafelijzepolitiek van de vorige eeuw heeft Wallonië toch ook kunnen rekenen op tal van investeringen voor infrastructuur.

QUEVIT: Ik heb nooit ontkend dat er Vlaams-Waalse transfers zijn. En wat het wafelijzer betreft: het was een zeer slecht werkend wafelijzer. In die tijd werden inderdaad miljarden gestoken in Cockerill Sambre dat op de sukkel was. Maar Sidmar in Zelzate kon ook op hulp rekenen. En dat heeft geleid tot de ontwikkeling van de Gentse haven. Sidmar was ook een onderdeel van de Generale Maatschappij die inzag dat de maritimisering van de staalindustrie een noodzaak was. Investeringen en financiële steun moesten dus in eerste instantie naar Sidmar gaan.

Onderzoek naar de investeringen in de Duitse, Luxemburgse en Belgische staalbekkens toont aan dat de Generale vanaf 1950 de Waalse staalnijverheid niet meer heeft gemoderniseerd. Sidmar kon je niet meer vergelijken met het Waalse staal. Elke frank voor Zelzate bracht jobs op, elke frank voor het Waalse staal werd gebruikt voor herstructureringen en dus het begeleiden van jobverlies.
A.M.
Michel Quévit, Flandre-Wallonie. Quelle solidarité ? De la création de l’Etat belge à L’Europe des régions, Couleur Livres, 2010, 19 euro

Reactie van een flamingant op Trends:

PJean | 23 april 2010

Is er nog een plaats vrij in een psychiatrische instelling? Ja? Ga die man dan snel ophalen, misschien is er nog iets aan te doen alhoewel ik daar mijn twijfels over heb.



[/quote]

De redenering van de man inzake de financiering van de infrastructuurwerken is wel merkwaardig: de infrastructuurwerken kwamen in de eerste plaats de Waalse industrie ten goede die toch op één of andere manier zijn producten en grondstoffen moest kunnen exporteren. Toch wel schandalig dat die Vlamingen die toevallig op de weg van de infrastructuurwerken zaten daar mee hebben van geprofiteerd. Er is met name wel een verschil tussen profiteren van de economische bloei omdat je mee de trafiek van goederen organiseert tegenover profiteren van economische groei omdat je zo op een uitbegreid sociaal zekerheidssysteem kan rekenen. In feite geeft de man indirect ook aan dat de belastingwetgeving voor een sterk scheefgetrokken situatie zorgde. Met een veel sterkere economie in Wallonië en bij een belastingwetgeving die ook de industrie belast zou het aandeel in de directe belastingen voor Wallonië veel groter moeten zijn dan het in werkelijkheid was.

Quote :

De voornaamste stelling van Juul Hannes was om aan te tonen dat de veelgehoorde stelling - dat in de 19de eeuw er transfers van Wallonië naar Vlaanderen liepen zoals ze nu omgekeerd van Vlaanderen naar Wallonië lopen en zo een zekere solidariteit rechtvaardigen - niet klopt. Ik vind in jullie tekst niets dat ook maar enigszins die bevinding van Jull Hannes ondergraaft.

Hannes heeft niks bewezen. Hij kan Brabant niet eens in rekening brengen!

Bruno wrote:

Quote :

De voornaamste stelling van Juul Hannes was om aan te tonen dat de veelgehoorde stelling - dat in de 19de eeuw er transfers van Wallonië naar Vlaanderen liepen zoals ze nu omgekeerd van Vlaanderen naar Wallonië lopen en zo een zekere solidariteit rechtvaardigen - niet klopt. Ik vind in jullie tekst niets dat ook maar enigszins die bevinding van Jull Hannes ondergraaft.

Hannes heeft niks bewezen. Hij kan Brabant niet eens in rekening brengen!

Bij mijn weten doet Quévit dat ook niet. Zijn studie is volgens uw normen dus even waardeloos. Ik begrijp dus niet waarom u er hier naar verwijst. Overigens, gezien Brussel in de 19de eeuw nog een overwegend Vlaamse stad was en Brussel economisch gezien de hoofdmoot van Brabant uitmaakte, zou je kunnen stellen dat de cijfers van Brabant grotendeels bij Vlaanderen moeten gerekend worden. In ieder geval is wel duidelijk dat de stelling dat vroeger de transfers in de andere richting liepen compleet op niets gebaseerd. Het merendeel van de transfers bevindt zich namelijk binnen de sociale zekerheid, iets wat in de 19de eeuw niet eens bestond.