André Leysen (Agfa Gevaert) en de Hitlerjugend

Let ook op zijn connecties met de media van Noord-België. Ontstellend !

Photo Blogspot

Wikipedia:

André Leysen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

André Leysen (Antwerpen, 11 juni 1927) is een Vlaamse ondernemer en voormalig werkgeversvoorzitter.

Levensloop

André Leysen komt uit een gezin van kleine Londerzeelse ondernemers. Door zijn oorlogsverleden (lid van de Hitlerjugend) was hij in de onmogelijkheid om na de oorlog verder te studeren. Zijn loopbaan als ondernemer startte begin jaren vijftig toen hij via zijn schoonvader vennoot werd in het havenbedrijf Ahlers. Dit bedrijf werd onder leiding van Leysen verder uitgebouwd tot een vooraanstaande maritieme groep. Met de verkoop van Ahlers participeerde Leysen in de Duits-Belgische groep Agfa-Gevaert. In 1979 nam hij het directievoorzitterschap van deze groep waar.

In 1976 redde hij de ter ziele gegane De Standaardgroep door de oprichting van de Vlaamse Uitgeversmaatschappij die nu onder de naam Corelio functioneert. Leysen was in 1988 eveneens betrokken in de overnamestrijd van de Generale Maatschappij. In de jaren 80 van de 20ste eeuw was hij voorzitter van de werkgeversfederatie VBO en stond bekend als bezieler van de besparingsmaatregelen van het toenmalige kabinet Martens.

Het buitenland wist zijn kwaliteiten als ondernemer te waarderen. Hij was lid van de European Round Table of Industrialists. Bij grote ondernemingen als Bayer, Deutsche Telekom, Deutsche Bank, Hapag-Lloyd en Philips bekleedde hij bestuursmandaten. Na de val van de Berlijnse muur werd hij als enige buitenlander lid van van de Treuhandanstalt, belast met de privatisering van de Oost-Duitse staatsbedrijven.

Leysens beide zonen bekleden momenteel topfuncties in belangrijke bedrijven. Christian Leysen, VLDpoliticus is voorzitter van Ahlers en Thomas Leysen is gedelegeerd bestuurder van Umicore (het vroegere Union Minière) en voorzitter van de raad van bestuur van de VUM, nu Corelio.

Culturele betrokkenheid

De ondernemer was via zijn internationale contacten ook sterk betrokken bij de steun aan de wederopbouw van de verwoeste Frauenkirche in Dresden. Eveneens was hij een aantal jaren lid van de Raad van Bestuur van de Koninklijke Muntschouwburg te Brussel.

In 2008 stichtte Leysen de Karel de Grote-prijs voor jongeren die door hun activiteiten het gezamenlijke gevoel van Europese identiteit en integratie stimuleren. De ondernemer is beheerder van de Duitse stichting die deze prijs toekent. De eindjury wordt gevormd door de Stiftung Internationaler Karlspreis en politici van het Europees Parlement.

In september 2008 kon de Koning Boudewijnstichting, dank zij een schenking van 750 000 euro door Anne en André Leysen het schilderij Charles met streepjestrui van Henri Evenepoel verwerven. Het kunstwerk werd door bemiddeling van Sotheby's te koop aangeboden. De schenkers zullen mee bepalen aan welk museum het doek in bruikleen wordt gegeven.

Dat is helemaal niet ontstellend, dat is parate kennis van het recente verleden van ons land. Van iemand die van zichzelf beweert dat hij een uitstekend gedocumenteerd boek schrijft, mag men verwachten dat hij André Leysen kent.

Een bijzonder verdienstelijke Belg!

Elke Vlaming weet dat die man een misleide idealist was indertijd. BELGIE IS ONZE VIJAND en daar streden de Vlamingen toen - en nu - tegen! En niets zal ons een onafhankelijk Vlaanderen in een Dietse Volksruimte beginnen, wat de laatste "Belgen" daar ook over mogen denken. In het hart van elke Vlaming weergalmt de roep om een volks en vrij Vlaanderen. Weg van het Belgische immobilisme!

Leysen was geen misleide idealist maar de zoon van een Duitse moeder die vermoedelijk de inlijving van Vlaanderen in het Duitse rijk als een vanzelfsprekendheid beschouwde.
Je kunt het iemand niet euvel duiden dat hij in zijn jeugd even op het verkeerde politieke pad heeft gelopen. Als industrieel en veelzijdig ondernemend man heeft de volwassen Leysen zijn Belgisch vaderland grote diensten bewezen.

Renaat wrote:

Leysen was geen misleide idealist maar de zoon van een Duitse moeder die vermoedelijk de inlijving van Vlaanderen in het Duitse rijk als een vanzelfsprekendheid beschouwde.
Je kunt het iemand niet euvel duiden dat hij in zijn jeugd even op het verkeerde politieke pad heeft gelopen. Als industrieel en veelzijdig ondernemend man heeft de volwassen Leysen zijn Belgisch vaderland grote diensten bewezen.

Hij blijft een Vlaming, van Dietsen bloede !

Odal wrote:

Hij blijft een Vlaming, van Dietsen bloede !

Il faudrait lui demander son avis.

Bourla Louis wrote:

Odal wrote:

Hij blijft een Vlaming, van Dietsen bloede !

Il faudrait lui demander son avis.

Niet de mening wel het ras telt, maar dat kan jij niet verstaan.

Nog van Wikipedia:

Thomas Leysen (15 oktober 1960) is een Belgisch ondernemer en huidig voorzitter van het Verbond van Belgische Ondernemingen.

Leysen is de zoon van ondernemer André Leysen, één van de stichters van de Vlaamse Uitgeversmaatschappij. Thomas Leysen is licentiaat in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven.

Leysen startte zijn carrière in de maritieme sector. Tussen 1983 en 1988 werd hij directeur van de Transcor dat hij uitbouwde tot een internationale handelsmaatschappij. In 1989 werd hij bestuurder bij de Generale Maatschappij van België om vervolgens in 1994 over te stappen naar Umicore (toen nog Union Minière) waar hij in 2000 werd aangesteld als gedelegeerd bestuurder. Hij voerde een verregaande reorganisatie van het bedrijf door. In 2001 werd de naamsverandering naar Umicore doorgevoerd, in 2005 werd de koperafdeling afgesplitst onder de naam Cumerio en in 2007 ging de zinkafdeling een fusie aan met Zinifex onder de nieuwe naam Nyrstar.

Naast zijn carrière bij Umicore vervult Leysen verscheidene bestuursfuncties bij overkoepelende organisaties. Zo werd hij in 2002 in opvolging van John Cordier voorzitter van Agoria, de federatie van de Belgische technologiebedrijven. Dit mandaat bleef hij uitoefenen tot in april 2007. Hij is lid van het directiecomité van het Verbond van Belgische Ondernemingen en volgde op 17 april 2008 Jean-Claude Daoust op als voorzitter ervan.

Thomas Leysen is tevens voorzitter van de Raad van bestuur van de Vlaamse Uitgeversmaatschappij en de holdingmaatschappij Corelio in opvolging van zijn vader. Na de overname van Het Volk in 1994 zorgde hij ervoor dat de VUM kon uitgroeien tot het grootste Belgische mediabedrijf. De drukkerijactiviteiten werden in 2000 in Groot-Bijgaarden geconcentreerd.

Verder is hij nog lid van de Raad van bestuur van IMEC en lid van de Raad van toezicht van Bank Metzler in Duitsland. Leysen maakt ook deel uit van het bestuur van de Koning Boudewijnstichting.

Dat doet me denken aan de rare, anti-Belgische standpunten van het VBO de laatste tijd.

U wordt hoe langer hoe gekker ... de VBO anti-Belgisch?????

Als u de Nederlandse taal een beetje zou begrijpen - quod non blijkbaar - dan zou u gemerkt hebben dat ik het heb over Vlaams-nationale infiltranten in het VBO. Ik geloof dat die pleitten voor de splitsing van de vennootschapsbelasting, wat toch geen Belgisch-gezind standpunt kan genoemd worden.

Belgica wrote:

Als u de Nederlandse taal een beetje zou begrijpen - quod non blijkbaar - dan zou u gemerkt hebben dat ik het heb over Vlaams-nationale infiltranten in het VBO. Ik geloof dat die pleitten voor de splitsing van de vennootschapsbelasting, wat toch geen Belgisch-gezind standpunt kan genoemd worden.

Wellicht verwart u het VBO met Voka. U moet mij echt eens zeggen waar en wanneer het VBO ooit voor een splitsing van de vennootschapsbelasting gepleit heeft. Een verlaging ja, maar een splitsing helemaal niet. Meestal pleit het VBO vooral om zoveel mogelijk op het Belgisch niveau te houden. U ziet, er zijn jammer genoeg ook nog Belgicisten met een collaboratieverleden.

Quote :

Niet de mening wel het ras telt, maar dat kan jij niet verstaan.

Quote :

Ik geloof dat die pleitten voor de splitsing van de vennootschapsbelasting

Om ter zotst :-).

Wanneer men iedereen gaat diaboliseren die ooit in zijn/haar jeugd foute (achteraf gezien dan nog, in dit geval) zaken heeft gedaan, dan bent u niet goed bezig. U kan dan 75% diaboliseren van België, aangezien 75% niet ontevreden was na de snelle Duitse overwinning. Of 99% van de Duitsers...

C'est la particratie nationaliste du nord qui n'est pas mûre parce qu'elle est construite sur le nationalisme, le fascisme et le nazisme ! Cependant, aussi le régionalisme wallon est empreint de fascisme et de nationalisme. Tout le fédéralisme linguistique s'est construit sur cette idéologie abjecte.

LA LIBRE BELGIQUE

Seconde Guerre : le débat impossible

Christian Laporte

Mis en ligne le 23/09/2010
Le message de Bart De Wever a été mal reçu par les politiques francophones.

* Politic Twist, le blog politique décalé
* Forum: Qu’est-ce qu’être belge aujourd’hui?
* Les tweets des politiques

La Belgique n’est-elle toujours pas mûre pour un débat serein sur la Seconde Guerre mondiale et notamment sur les collaborations respectives ? Les réactions politiques suscitées par la tribune historique de Bart De Wever dans les colonnes du "Standaard" - cf. "La Libre" d’hier - le laissent clairement penser malgré moult tentatives entreprises notamment par le monde des historiens flamands comme francophones depuis une quinzaine d’années maintenant. Alors que le président de la N-VA mais surtout historien de métier a voulu faire la part des choses entre la collaboration flamande et la collaboration francophone, son message n’a été lu que par la lorgnette politique, ce qui n’est, évidemment pas de nature à apaiser les esprits

Mercredi matin, invitée de Bertrand Henne sur "la Première", la présidente Ecolo du Parlement wallon, Emily Hoyos a dit que les propos du président de la N-VA étaient "maladroits, inadéquats et inopportuns au moment où il faut trouver un accord communautaire" . Mieux (si l’on ose dire !) elle les a qualifiés de "sordides" . A ses yeux, "personne n’a dit que tous les Flamands étaient des collaborateurs et les Wallons des anges et il n’est pas question de savoir qui a été le plus bon ou le plus mauvais" .

La cheffe de groupe du CDH à la Chambre, Catherine Fonck a pour sa part estimé elle aussi qu’"il est temps d’arrêter avec cette vision manichéenne simpliste des bons et des mauvais, des performants et des autres, de ceux qui ont raison et des autres des Flamands et des Wallons. Nous sommes au XXIe siècle et nous devons dépasser les logiques de blocs identitaires qui s’opposent, à défaut de coopérer dans le respect mutuel. Ceux qui le comprendront donneront un avenir positif à nos citoyens" . Mais l’élue hennuyère de s’en prendre aussi aux qualités d’historien de Bart De Wever : "Après avoir évoqué le fédéralisme d’argent de poche dont les francophones ne pourraient se défaire, voilà qu’intronisé chroniqueur historien il évoque cette fois leur passé de collaboration." Cela dit pour Mme Fonck "la collaboration doit être condamnée quel que soit le lieu où elle s’est produite, et même dans les régions où elle a été très minoritaire" . Ce qui lu au premier degré tendrait à vouloir rappeler que la Belgique francophone aurait moins collaboré, ce qui ne fut pas le cas

Enfin, le ministre-président wallon, Rudy Demotte a critiqué "ceux qui jettent de l’huile sur le feu par des propos déplacés". L’excellence du PS ne pourrait mieux dire : sur fond de retour en force des thèmes assimilant le nationalisme flamand aux thèses pro-nazies, il nous revient que l’on n’est pas vraiment heureux à la RTBF que l’émission "Terzake" de la VRT se soit permise, mardi soir, de mettre en épingle certains amalgames faites par la chaîne d’à-côté entre le nationalisme démocratique flamand et des thèses franchement racistes ou fascistes comme celles de la Ligue du Nord en Italie.

Dernier constat : l’Agence France-Presse se demandait mercredi après-midi dans une dépêche si Bart De Wever ne veut pas en réalité relancer le débat sur l’amnistie. Eric Defoort, membre éminent de la N-VA mais lui aussi historien avait répondu à cette suggestion cet été sur la RTBF : "Si cette revendication reste dans un coin poussiéreux du programme de la N-VA, cela ne nous intéresse pas actuellement, avait-il expliqué. Ce serait certes un symbole que de l’accorder, mais les Flamands n’en ont plus besoin. Il est trop tard, cela fait partie du passé."

Belgica wrote:

C'est la particratie nationaliste du nord qui n'est pas mûre parce qu'elle est construite sur le nationalisme, le fascisme et le nazisme ! Cependant, aussi le régionalisme wallon est empreint de fascisme et de nationalisme. Tout le fédéralisme linguistique s'est construit sur cette idéologie abjecte.

Het spuien van slogans zijn natuurlijk nog geen bewijs van uw stelling, maar dat is wellicht een verschil dat uw petje te boven gaat

Artikel van Reynebeau in DS. Toch goed van BDW om het debat te heropenen.



'Vlaanderen zwijgt over de oorlog'
COLLABORATIE TIJDENS TWEEDE WERELDOORLOG BESMET PREFORMATIE

* donderdag 23 september 2010
*
* Auteur: MARC REYNEBEAU

BRUSSEL - Met zijn column in De Standaard zette Bart De Wever andermaal kwaad bloed in Franstalig België, deze keer over het oorlogsverleden.
'Simplistisch', zo luidde een nog gematigde Franstalige reactie gisteren op wat N-VA-voorzitter Bart De Wever dinsdag schreef in zijn tweewekelijkse column in De Standaard. Daarin hekelde De Wever 'de Waalse mythe' die wil dat vooral Vlamingen in de Tweede Wereldoorlog collaboreerden met de bezetter, 'terwijl Franstalig België dapper verzet bood'.

Aan die mythe, aldus De Wever, ontlenen Franstaligen nog altijd 'een misplaatste morele superioriteit gebaseerd op collectieve onwetendheid'. Concreet: nog altijd associëren zij het Vlaams nationalisme met de collaboratie. Dat doen ze, aldus de N-VA-voorzitter, om hem via 'een mij toegedicht nazisme' als politicus te kunnen discrediteren. En dat kan alleen omdat Franstalig België zijn eigen collaboratieverleden zou wegmoffelen.

Terloops noemde De Wever Le Soir, vaak zijn kwelgeest in het politieke debat, tot twee keer toe een 'collaborerende' krant. Een pijnlijke vergissing, want Le Soir was, zoals meerdere Belgische publicaties, een 'gestolen' krant: collaborateurs namen, onder Duitse controle, de redactie ervan over en bleven de krant onder haar oude titel uitgeven.

Onder meer die fout leidde veel Franstalige politici ertoe om De Wever ervan te verdenken dat hij het oorlogsverleden oprakelt om Vlamingen en Franstaligen politiek nog verder te verdelen. Volgens Rudy Demotte (PS), minister-president van de Franse Gemeenschap en het Waalse Gewest, is het geen goed idee om op die manier in de huidige delicate politieke verhoudingen 'olie op het vuur te gieten'.

Nobel idealisme

Ten gronde is het juist dat Franstalig België het lang moeilijk had met de collaboratie van het rexisme en zijn leider Léon Degrelle. Ze paste niet in het beeld dat de regio graag van zichzelf projecteerde als vooruitstrevend en democratisch gezind. 'Toch doen historici daar nu wel op grote schaal onderzoek naar,' zegt de historica Chantal Kesteloot.

'De collaboratie was in Wallonië anders gemotiveerd', stelt Rudi Van Doorslaer, directeur van het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij (Soma). 'In Vlaanderen was de motivatie ervoor veel meer politiek van aard.'

Zat Franstalig België verveeld met de collaboratie van Rex of van het Waalse nationalisme, in Vlaanderen was dat lang veel minder het geval. Daar heerste lang een andere mythe, die de collaboratie van de Vlaamse beweging minimaliseerde of goedpraatte als een daad van nobel idealisme. In extreemrechtse milieus is dat nog altijd zo.

Het hedendaagse wetenschappelijke onderzoek hangt van die oorlogstijd evenwel een veel meer genuanceerd en ook veel harder beeld op, ook over pijnlijke thema's als de Vlaamse collaboratie bij de Jodenvervolging.

Klopt het dan dat Vlaanderen heeft gekozen voor 'een objectieve blik op de fatale flirt met de bezetter', zoals Bart De Wever in zijn column schreef? 'Ik ben het daar niet mee eens als hij zou bedoelen dat Vlaanderen nu klaar is met die periode', zegt Rudi Van Doorslaer. 'Het wetenschappelijk onderzoek is één ding, de beeldvorming bij het grote publiek is een ander.'

Totalitaire traditie

'Over de Tweede Wereldoorlog wordt nu vooral gezwegen', meent Van Doorslaer. 'Anders dan in Frankrijk of Groot-Brittannië is de oorlog, hoe rijk die ook is aan conflicten en dus aan vertelstof, helemaal geen onderwerp in de populaire fictie, in romans of op televisie.'

'Alleen al de Vlamingen die in Duitse dienst naar het Oostfront trokken,' zegt Van Doorslaer, 'zijn met de twee generaties nakomelingen die ze nu hebben, samen goed voor de bevolking van een middelgroot stadje. Waar kan je hun familieverhalen horen, die je toch allesbehalve alledaags kunt noemen? Nergens.'

Als tegengewicht voor die 'amnesie' werkt hij nu, samen met uitgerekend Bruno De Wever, broer van en hoofddocent aan de Gentse Universiteit, aan een tentoonstelling over de oorlogstijd.

'Interessant is niet zozeer de samenwerking met de bezetter op zichzelf,' zegt Van Doorslaer, 'wel dat het ging om samenwerken met een ideologisch zeer geprononceerde bezetter. Waarom konden zoveel Vlamingen zich in die ideologie vinden? Welke historische, sociale en culturele context, welke totalitaire tradities maakten dat mogelijk? Wat zegt dat over Vlaanderen? Die vragen zijn nog lang niet beantwoord.'

Blz. 29

Belgica wrote:

Artikel van Reynebeau in DS. Toch goed van BDW om het debat te heropenen.



'Vlaanderen zwijgt over de oorlog'
COLLABORATIE TIJDENS TWEEDE WERELDOORLOG BESMET PREFORMATIE

* donderdag 23 september 2010
*
* Auteur: MARC REYNEBEAU

BRUSSEL - Met zijn column in De Standaard zette Bart De Wever andermaal kwaad bloed in Franstalig België, deze keer over het oorlogsverleden.
'Simplistisch', zo luidde een nog gematigde Franstalige reactie gisteren op wat N-VA-voorzitter Bart De Wever dinsdag schreef in zijn tweewekelijkse column in De Standaard. Daarin hekelde De Wever 'de Waalse mythe' die wil dat vooral Vlamingen in de Tweede Wereldoorlog collaboreerden met de bezetter, 'terwijl Franstalig België dapper verzet bood'.

Aan die mythe, aldus De Wever, ontlenen Franstaligen nog altijd 'een misplaatste morele superioriteit gebaseerd op collectieve onwetendheid'. Concreet: nog altijd associëren zij het Vlaams nationalisme met de collaboratie. Dat doen ze, aldus de N-VA-voorzitter, om hem via 'een mij toegedicht nazisme' als politicus te kunnen discrediteren. En dat kan alleen omdat Franstalig België zijn eigen collaboratieverleden zou wegmoffelen.

Terloops noemde De Wever Le Soir, vaak zijn kwelgeest in het politieke debat, tot twee keer toe een 'collaborerende' krant. Een pijnlijke vergissing, want Le Soir was, zoals meerdere Belgische publicaties, een 'gestolen' krant: collaborateurs namen, onder Duitse controle, de redactie ervan over en bleven de krant onder haar oude titel uitgeven.

Onder meer die fout leidde veel Franstalige politici ertoe om De Wever ervan te verdenken dat hij het oorlogsverleden oprakelt om Vlamingen en Franstaligen politiek nog verder te verdelen. Volgens Rudy Demotte (PS), minister-president van de Franse Gemeenschap en het Waalse Gewest, is het geen goed idee om op die manier in de huidige delicate politieke verhoudingen 'olie op het vuur te gieten'.

Nobel idealisme

Ten gronde is het juist dat Franstalig België het lang moeilijk had met de collaboratie van het rexisme en zijn leider Léon Degrelle. Ze paste niet in het beeld dat de regio graag van zichzelf projecteerde als vooruitstrevend en democratisch gezind. 'Toch doen historici daar nu wel op grote schaal onderzoek naar,' zegt de historica Chantal Kesteloot.

'De collaboratie was in Wallonië anders gemotiveerd', stelt Rudi Van Doorslaer, directeur van het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij (Soma). 'In Vlaanderen was de motivatie ervoor veel meer politiek van aard.'

Zat Franstalig België verveeld met de collaboratie van Rex of van het Waalse nationalisme, in Vlaanderen was dat lang veel minder het geval. Daar heerste lang een andere mythe, die de collaboratie van de Vlaamse beweging minimaliseerde of goedpraatte als een daad van nobel idealisme. In extreemrechtse milieus is dat nog altijd zo.

Het hedendaagse wetenschappelijke onderzoek hangt van die oorlogstijd evenwel een veel meer genuanceerd en ook veel harder beeld op, ook over pijnlijke thema's als de Vlaamse collaboratie bij de Jodenvervolging.

Klopt het dan dat Vlaanderen heeft gekozen voor 'een objectieve blik op de fatale flirt met de bezetter', zoals Bart De Wever in zijn column schreef? 'Ik ben het daar niet mee eens als hij zou bedoelen dat Vlaanderen nu klaar is met die periode', zegt Rudi Van Doorslaer. 'Het wetenschappelijk onderzoek is één ding, de beeldvorming bij het grote publiek is een ander.'

Totalitaire traditie

'Over de Tweede Wereldoorlog wordt nu vooral gezwegen', meent Van Doorslaer. 'Anders dan in Frankrijk of Groot-Brittannië is de oorlog, hoe rijk die ook is aan conflicten en dus aan vertelstof, helemaal geen onderwerp in de populaire fictie, in romans of op televisie.'

'Alleen al de Vlamingen die in Duitse dienst naar het Oostfront trokken,' zegt Van Doorslaer, 'zijn met de twee generaties nakomelingen die ze nu hebben, samen goed voor de bevolking van een middelgroot stadje. Waar kan je hun familieverhalen horen, die je toch allesbehalve alledaags kunt noemen? Nergens.'

Als tegengewicht voor die 'amnesie' werkt hij nu, samen met uitgerekend Bruno De Wever, broer van en hoofddocent aan de Gentse Universiteit, aan een tentoonstelling over de oorlogstijd.

'Interessant is niet zozeer de samenwerking met de bezetter op zichzelf,' zegt Van Doorslaer, 'wel dat het ging om samenwerken met een ideologisch zeer geprononceerde bezetter. Waarom konden zoveel Vlamingen zich in die ideologie vinden? Welke historische, sociale en culturele context, welke totalitaire tradities maakten dat mogelijk? Wat zegt dat over Vlaanderen? Die vragen zijn nog lang niet beantwoord.'

Blz. 29

Ik blijf het merkwaardig vinden dat iedereen (Christian Laporte als nobele uitzondering overigens, ere wie ere toekomt) hierover blijft vallen en dat NIEMAND, zeker niet aan Franstaligen zijde, enige aanstoot nam aan de veel kwalijker uitspraak van Piqué (die mee de oorzaak is van de zoveelste rel) die niet meer of minder doet dan de Vlaamse partijen genocidaire neigingen toedichten.

Geef eens een citaat, zeg.

Belgica wrote:

Geef eens een citaat, zeg.

Te beluisteren op de website van Terzake: http://video.canvas.be/category/programmas/terzake het programma van 21 september. Voila, in tegenstelling tot wat bij gebruikelijk is hebt u uw citaat.

Als men dan toch zo gekant is tegen mensen met een 'fout verleden', stop dan ook met het verheerlijken van Hergé en Vander Steen. Gooi ze op hetzelfde hoopje als André Leysen, samen met 75% van de Belgische bevolking...