Het Belang van Limburg kan je moeilijk beschuldigen van overdreven Vlaams nationalisme, maar bekijk toch even het editoriaal van 1 mei.
In dit land zijn er meer Vlamingen dan Franstaligen en logischer wijze dus ook meer Vlaamse volksvertegenwoordigers dan Franstalige. 88 Vlaamse volksvertegenwoordigers en 62 Franstalige om precies te zijn.
Dit houdt in dat de Vlamingen hun wil zouden kunnen opleggen aan de Franstaligen. Maar in een democratie betaamt het niet dat de meerderheid constant haar wil oplegt aan de minderheid, deze discrimineert of - nog erger - onderdrukt; zeker niet wanneer dit gebeurt op basis van bijvoorbeeld taalaanhorigheid, geslacht, religieuze overtuiging of etnische afkomst. Gebeurt dat in het buitenland, dan stuit dat tegen onze Vlaamse inborst. Waarom zouden we in België doen wat we veroordelen wanneer het in het buitenland gebeurt?
De essentie van het Belgische samenlevingsmodel is dat de Vlamingen hun meerderheid niet misbruiken zolang de Franstalige minderheid bereid is om constructief mee te werken aan oplossingen. Om dat te garanderen, werden in het verleden grendels in het Belgische systeem geschoven. We hebben het dan over tweederde meerderheden die nodig zijn om de grondwet en bijzondere wetten te kunnen wijzigen. We hebben het dan over de mogelijkheid om belangenconflicten in te roepen of om alarmbelprocedures op te starten.
We moeten nu vaststellen dat de Franstaligen deze grendels misbruiken om Vlaamse voorstellen af te blokken. We hebben dus niet met een dictatuur van de meerderheid van doen, maar wel met een dictatuur van de minderheid. Dit legt een fundamentele hypotheek op het Belgische samenlevingsmodel en het voortbestaan van België. In juni zijn het verkiezingen. We mogen hopen dat die in de beste omstandigheden verlopen. Enkel en alleen verkiezingen zijn een democratische uitweg voor een politieke crisis. Daarna krijgen het nieuw verkozen parlement en de nieuwe regering een nieuwe kans om dit land alsnog op een democratische wijze opnieuw te ordenen. We mogen hopen dat de Franstaligen zich dan constructief zullen opstellen. Niet met woorden, wel met daden. Is dat niet het geval, dan heeft dit land ook geen zin meer en is scheiding de enige uitweg.
We weten niet of België nog een toekomst heeft. Regeren is vooruitzien. Daarom zou het goed zijn mochten alle Vlaamse partijen én de Vlaamse regering nu al onze Vlaamse onafhankelijkheid voorbereiden. Is het uiteindelijk niet nodig, ook goed. Is het wel nodig, dan kan de scheiding op een ordentelijke manier gebeuren. Dat is in het belang van alle Vlamingen.
Eric Donckier
Home