Lachen met flaminganten !

Leuk tekstje in De Morgen:

Seniorennet.be

Hier waak ik voor mijn baasje
09/02/11, 08u15

Auteur en Dichter Stefan Hertmans verbaast zich over gebrek aan pragmatisme van Vlaamse maatregeltjes. Na enkele buurgemeenten schroeft nu ook Beersel - waar Hertmans inwoner is - zijn actieve taalpolitiek op.

Mijn joviale Franstalige buurvrouw in het landelijke Beersel, die - de uitzondering bevestigt de regel - weigert met mij ook maar één woord Frans te spreken, begrijpt er niets meer van. Onlangs werd ze door twee agenten van politie een paar dorpen verderop bepaald onvriendelijk behandeld omdat ze hun Brabants dialect niet meteen begreep. Ik sprak wel degelijk Nederlands, zegt ze verbaasd.

Bij de administratieve diensten in vele gemeenten in de Rand kan men inmiddels ook andere taferelen aanschouwen. Stel, de heer Norbert Oliver Williams, initialen NOW, komt aan het loket van een Vlaamse randgemeente om zijn administratieve zaken op orde te brengen. De heer Williams is Nigeriaan, hier pas gearriveerd, diploma politieke wetenschappen op zak, en hij wil in Brussel enkele master seminars volgen ter voorbereiding op zijn proefschrift. Hij weet namelijk dat het politieke model in België het bestuderen waard is. Hij kan het zich permitteren om een flatje te huren in de Rand, maar er is iets met zijn papieren dat niet helemaal in orde is en waarover hij wat uitleg wil. De dame achter het loket, aan wie hij beleefd heeft gevraagd: "Sorry, where do I have to ask for..." antwoordt hem, enigszins verveeld: "Oan loket zeuventien, menier".

De Heer Williams vraagt, enigszins in de war: "Sorry, where...".

"Loket zeuventien, menier. Ge zèt ier in Vloandere".

"I beg your pardon?" vraagt onze verbijsterde heer Williams.

"Zeg Jeannette, dieë zwètte doet ier aambetaant".

Inburgeringscursus

Waarlijk, het geduld van mensen die in de schone Vlaamse Rand belanden, moet soms onuitputtelijk zijn. Die mensen - Polen, Portugezen, Zweden, Italianen, zelfs een Finse mevrouw hier in de buurt - hebben vaak een job in internationale administraties, waar ze als tweede taal logischerwijs voor Engels of Frans hebben gekozen. Nederlands wil niet zo snel vlotten, ze hebben het druk, ze hebben het eerlijk gezegd ook zelden nodig, ze gaan binnen een paar jaar al weer terug, en wat ze al moeizaam geleerd hebben in een inburgeringscursus lijkt van geen kanten op het dialect dat ze onder de kerktoren horen.

Vlamingen zijn nooit goed geweest in enige vorm van charmeoffensief. Iedereen in de Rand weet hoe hemeltergend de Franstalige arrogantie vaak is, en hoe ondemocratisch de halsstarrige weigering om zelfs maar een elementaire culturele beleefdheid aan de dag te leggen. Maar omdat de modale Vlaming defensief blijft reageren, lokt hij bij buitenlanders, die deze situatie absoluut niet kennen, telkens weer reacties van weerzin en onbegrip uit, en die interpreteert hij dan weer als het bewijs van het feit dat al die vreemden die inmiddels in onze dorpen ronddwalen, alleen maar van slechte wil zijn.

Culturele goesting

Dus zullen we voortaan in het schone Beersel ook, godbetert, Vlaamse leeuwtjes op de straatnaambordjes krijgen, alsof een Afrikaans beest in staat zou zijn het gebruik van een Germaanse taal aan te moedigen. Als mensen al graag Nederlands willen leren, dan doen ze dat door fijnmazige initiatieven die gebaseerd zijn op gastvrijheid, informatie en cultureel respect - omdat iemand hen concreet in contact heeft gebracht met de rijkdom van de Nederlandstalige cultuur, iemand die hen kortom culturele goesting doet krijgen. Niet omdat ze worden afgeblaft in de streektaal in een dorp waar aftandse romantische symbolen op de straatnaamborden moeten grijnzen als de spreekwoordelijke hond op de bordjes bij menige kleine villa: 'Hier waak ik voor mijn baasje'.

Vendelzwaaien

Er zijn blijkbaar nog steeds mensen die denken dat de bevolkingsuitbreiding rondom een uit zijn voegen barstende internationale stad vandaag de dag kan tegengehouden worden door vendelzwaaien en pensenkermis. Dat ze daarmee tegen elke demografische logica ingaan, dat ze het zelf een schande zouden vinden indien ze in een buitenwijk van Rabat of Talinn voor een ambtenaar stonden die bevel had gekregen hen nog slechts te woord te staan in de lokale taal, daar staan ze niet eens bij stil. Dat men in Beersel iets wil doen aan het Nederlandstalige karakter van de gemeente - geen democraat die daar iets tegen zal hebben. Maar het blijft verbazen hoe weinig communicatief vernuft uit al die verkrampte maatregeltjes spreekt.

Vicieuze cirkel

Op deze manier raakt de vicieuze cirkel nooit doorbroken. Het toont een schrijnend gebrek aan de culturele openheid die men van de ander vraagt - aan het vermogen om op een pragmatische wijze in de wereld van vandaag te staan en anderstaligen ervan te overtuigen dat het hier inderdaad goed wonen is.

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/angeltjes/archief.php?ID=642197