Typisch nationalistisch: conflicten in een staat herleiden tot een burentwist of een familiale kwestie.
Ook vreemd. Ik dacht dat men in de Europese Unie grenzen wou wegwerken. Nu moeten ze ineens (in één en hetzelfde land dan nog wel !) vastgelegd worden. Ik begrijp die Vlaams-nationalisten niet. Wat willen ze nu bereiken met die zogenaamde "tuintjesgrens"? Een terugkeer naar de feodaliteit of een positieve toekomst voor deze multiculturele wereld? Mensen scheiden om ze terug bij elkaar te brengen? Neen, daar geloof ik niet in, Tegenbos.
Misschien zou hij zich beter de vraag stellen WIE die ruzie opstookt en WAAROM.
DE STANDAARD
Burenruzie over tuintjesgrens
zaterdag 17 april 2010Auteur: GUY TEGENBOS COMMENTAAR — Een deftig BHV-akkoord lost niet alle communautaire problemen van dit land op. Maar áls zo'n akkoord tot stand komt, verlossen we onszelf van veel geruzie, en worden op veel terreinen normalere gesprekken en verhoudingen mogelijk tussen Frans- en Nederlandstaligen.
Als je met je buurman ruzie hebt over de afbakening van de tuin – het plan zegt dat de grens dáár ligt, maar de ander plaatst zijn afsluiting tien meter verder – komt het nooit goed tussen jullie. Over niets. Als beiden aanvaarden waar de grens ligt, wel; en dan mag de ander de tent voor zijn tuinfeest al eens over die grens laten komen, als dat afgesproken wordt.
Zo is het ook met staten en deelstaten. Als Balkenende of zijn opvolger de inlijving van Brasschaat eist omdat daar veel Nederlanders zijn komen wonen, zal het niet goed gaan met Peeters en Leterme.
Dat is de kern van het BHV-verhaal. Als politici van het zuiden des lands stemmen ronselen in Vlaams-Brabant, zeggen zij aan die kiezers: wíj zullen daar uw belangen verdedigen, wij zijn daar de baas. Zij miskennen dan de grens tussen de twee deelstaten. Zij pleiten openlijk voor de aanhechting van Vlaamse gemeenten bij hun gebied. Zo komt het nooit goed. Als zij die grens wel aanvaarden en dus BHV splitsen, worden normalere verhoudingen mogelijk.
Wat wordt dan mogelijk? Bijvoorbeeld een cultureel akkoord tussen Vlaanderen en de Franse Gemeenschap, met afspraken over hoe ze elkaars bibliotheken en culturele centra kunnen verrijken.
Buiten het feit dat bibliotheken en culturele centra hun beste tijd wel gehad hebben, kan men zich de vraag stellen waarom de "Vlaamse" gemeenschap wel een cultureel akkoord heeft met Frankrijk dat ons Frans-Vlaanderen heeft afgenomen en het Nederlands er heeft uitgewist, terwijl er geen zulk akkoord is tussen de Nederlandstalige en Franstalige gemeenschap die niet de intentie hebben elkaars taal te vernietigen (tenzij in de waanzin van de flaminganten natuurlijk).
Als Vlaanderen zich niet meer bedreigd voelt in zijn grenzen, zal het makkelijker kunnen spreken over het ‘minderhedenverdrag': het toekennen van rechten en kansen aan groepen met een andere cultuur en taal.
Zou "Vlaanderen" ("wat het ook mag zijn") zich bedreigd voelen door de Franstalige Belgen? Ik merk daar eerlijk gezegd niks van. Of had hij het over de laatste Ijzerbedevaarders?
Als de Franstalige partijen aanvaarden dat Vlaanderen bevoegd is voor de scholen op zijn grondgebied die het zelf financiert, staat Vlaanderen klaar om een akkoord te sluiten met de Franse Gemeenschap om de Franstalige inspectie te betrekken bij de kwaliteitscontrole in de Franstalige scholen in zijn gebied.
Als de Franstalige partijen de zes faciliteitengemeenten in de Rand niet langer willen inlijven, waarom zou Vlaanderen zich dan verzetten als enkele inwoners van die gemeenten per se niet in de eigen gemeente maar in Brussel willen stemmen? En dan is er met Vlaanderen ook te praten over details van de faciliteitenregelingen in die zes gemeenten. Als de drie balorige burgemeesters en hun supporters aanvaarden dat hun gemeente in Vlaanderen ligt, waarom zou Vlaanderen dan niet willen praten over de rechtstreekse verkiezing van burgemeesters, dáár of in alle Vlaamse gemeenten? Als maar duidelijk is dat Vlaanderen burgemeesters afzet die de wet niet naleven.
Hier spreekt de bureaucraat: de burgers moeten zich aanpassen aan de overheid (in dit geval de Vlaams-nationale sekte). Ik zie dat omgekeerd: de overheid moet zich aanpassen aan de burgers. En wat die burgemeesters betreft, welke wet hebben zij niet nageleefd? Ging het niet om een omzendbrief, Tegenbos?
Is er dan te spreken over een aanpassing van de taalregeling in Brussel? Als er een voorstel is dat het principe van de tweetaligheid van de hoofdstad behoudt en de feitelijke toestand van de Nederlandstalige bevolking verbetert, waarom dat dan niet bespreken?
Dat is wel erg wazig. Over welke aanpassing gaat het? Wat is de "feitelijke toestand"? Wat is de Nederlandstalige bevolking van Brussel? Met hoeveel zijn ze? Horen tweetaligen daarbij? Wat is "verbeteren"? Moet men niet eerst peilen naar het aantal Nederlandstaligen en hun wensen? Of beslist de nationalistische bureaucraat weer van boven?
Áls de tuintjesgrens aanvaard wordt, kan veel.
Voor wanneer een politiek van tweetaligheid in een unitair België zodat we eindelijk die middeleeuwse stammentwisten eens voorgoed vaarwel kunnen zeggen?
Home 
