Moedige interventie van Els Ampe (VLD) !

Diogène wrote:

11 juli is niet de feestdag van de Vlaams-nationalisten, maar die van alle Nederlandstalige Belgen. Dat Jan Peumans zijn 11-julitoespraak gebruikt om zijn nationalistisch venijn te verspreiden, is puur electoralisme!

Boorman wrote:

11 juli is het feest van de Vlaamse Gemeenschap en het Vlaams Gewest.

Dat is net wat ik hierboven zei: het feest van alle Nederlandstalige Belgen, voor zover ik weet hebben 70% van de Nederlandstaligen niet voor de N-VA gestemd.

Boorman wrote:

Ik weet dat u als verdediger van de Franstalige belangen groen en geel uitslaat van het begrip territorialiteitsbeginsel, maar daar zult u zich jammer genoeg bij moeten neerleggen.

Beste vriend, de "anciens" op dit forum zullen u bevestigen dat ik als Namenaar, getrouwd met een Vlaamse en wonende in Vlaanderen, me altijd aan de strikte naleving van de taalwetgeving geschaard heb, en zeker geen verdediger ben van de Franstalige belangen. Ik ben verdediger van de Belgische belangen...

Boorman wrote:

Dat een fractieleidster van Open VLD, die geen deel uitmaakt van de Vlaamse regering en een verkiezingsnederlaag te verwerken heeft, het zich permitteert om de toespraak van de voorzitter van het Vlaams Parlement te verstoren, dat is pas electoralisme.

Zoals u aangeeft, is Els Ampe weliswaar geen parlementslid, maar ze is een Vlaams verkozene. Het feit dat de VLD een verkiezingsnederlaag heeft geleden, doet geen afbreuk aan het feit dat Els Ampe een deel van het Vlaams kiespubliek voorstelt. Of komt een Vlaamse democratie erop neer dat enkel de winnaars het voor het zeggen hebben...?

RADIKAAL wrote:

Voorzitter De Croo twitterde op dat moment:

alexanderdecroo

Inleiding 11 juli viering bxl: "Brussel is hoofdstad van europa, van Brussel en van Vlaanderen". Van Belgie toch ook nog steeds?

... en ooit nog van een mooie provincie die Brabant heette.


Dat hij maar doordoet met zijn VL-fanatisme, Alexander De Croo zal er geen electoraal voordeel bij halen. Wel integendeel, hij jaagt VLD-kiezers weg! Idem voor CD&V. Hoe meer ze in die uitzichtsloze richting vuurtje stook spelen, hoe meer ze de kiezers zin geven om dan ineens maar toch voor N-VA te stemmen. Waarom fluitjesbier slurpen als er flessen Duvel te grijpen vallen? Ik beeld het me maar in, doch lust persoonlijk geen van beiden

? De Croo zegt het toch zeer goed in deze tweet? (Hij reageert op een citaat van Peumans die België 'vergeet')

Collaborateur Patrick Dewael (VLD) bakt het hier wel bruin (of zwart) in zijn tekst. De VLD is duidelijk over een flamingantisch en een Belgisch-gezind kamp verdeeld.

http://openzone.be/patrickdewael/artikel/37531

Patrick Dewael

Mijn artikels
10 10 juni 2010
Naar een confederaal België. Maar hoe?
Open Vld wil dat ons land evolueert naar een confederaal model. Hierbij zal de zwaartekracht van de politiek in de deelstaten komen te liggen. Maar wat moet er veranderen om tot zo een model te komen? In het Belang van Limburg deed ik deze week enkele voorstellen met betrekking tot ons parlement. Maar hier zal ik wat uitgebreider ingaan op dit thema.



A) Herziening van de financieringswet

Als het centrum van de politieke besluitvorming bij de deelstaten komt te liggen, dan moet ook hun manier van financieren anders. Nu krijgen de deelstaten nog elk jaar een dotatie van de federale overheid. Er moet dus een betere verhouding te komen tussen de macht van het centraal gezag (de federale overheid) en het vrij beslissingsrecht van de deelstaten. Het geld dat een niveau heeft moet in verhouding staan tot de bevoegdheden die het uitoefent en moet daar ook voor verantwoordelijk zijn. De belangrijkste krachtlijnen voor een financieel verantwoordelijk confederalisme zijn volgens mij:

1. Personenbelasting

In plaats van de huidige dotaties moeten de deelstaten de bevoegdheid krijgen om personenbelasting te heffen. De federale overheid verlaagt dan het eigen tarief drastisch omdat zij met deze opbrengst niet meer de deelstaten moet financieren.

2. Vennootschapsbelasting

Gewesten zijn nu al voor een groot deel verantwoordelijk voor het economisch beleid. Daarom is het ook logisch moesten zij kunnen beschikken over een belangrijk beleidsinstrument hiervoor, de vennootschapsbelasting. Er zou dan op confederaal niveau een uniforme sokkel worden uitgewerkt waarop de gewesten kortingen kunnen toestaan. Zo blijft de grondslag wel identiek in heel het land.

3. RSZ-kortingen

Onze loonkost is momenteel veel hoger als in onze buurlanden. Om competitief te kunnen blijven moet dit veranderen. De verschillende gewesten hebben echter verschillende behoeften. Zo is de jeugdwerkloosheid in Wallonië een serieus probleem, terwijl dat in Vlaanderen vooral de ouderenwerkloosheid is. Daarom moeten gewesten de mogelijkheid krijgen om kortingen toe te staan op de sociale zekerheidsbijdragen. De sociale zekerheid zelf wordt niet gefederaliseerd.

4. Pensioenen van ambtenaren

De pensioenen van Vlaamse ambtenaren worden momenteel betaald door de federale overheid. Maar de gemeenschappen en gewesten nemen beslissingen over de evolutie van het aantal ambtenaren of tot loonsverhoging. Uiteraard heeft dit het budgettaire gevolgen voor de overheidsfinanciën van de federale staat. De gemeenschapen en de gewesten moeten dan ook zelf instaan voor de pensioenen van hun ambtenaren. En teneinde de confederale overheid toe te laten de extra kost van de vergrijzing op te vangen, moeten de gemeenschappen en de gewesten bijdragen in de aflossing van de historische overheidsschuld.

5. Gemeenschaps- en gewestbevoegdheden gefinancierd door de federale overheid

Momenteel komt de federale staat financieel tussenbeide in tal van domeinen die tot de bevoegdheid van de gemeenschappen en de gewesten behoren. Men denkt bijvoorbeeld aan: Promotie van het wetenschapsbeleid, OCMW’s en socioculturele participaties, Grootstedenbeleid, enz. Maar de gemeenschappen en gewesten dienen zelf financieel in te staan voor de aangelegenheden die tot hun bevoegdheid behoren. De confederale overheid beëindigt op een al dan niet gefaseerde wijze de financiering van die aangelegenheden.

6. De regionalisering van de volledige vastgoedfiscaliteit

Conform de bijzondere financieringswet dienen de federale overheid en de gewesten een obligatoir samenwerkingsakkoord af te sluiten met betrekking tot het gezamenlijk beheer van de gegevens van de patrimoniale documentatie. Dit beheer is belangrijk in het kader van de onroerende fiscaliteit (onroerende voorheffing, registratierechten) en de successierechten. Er dient niet enkel uitvoering te worden verleend aan voormeld artikel van de bijzondere financieringswet maar er moet ook een gewestoverdracht worden bewerkstelligd van de volledige vastgoedfiscaliteit, inclusief het kadastraal inkomen, de hypotheekrechten, de registratierechten, de huurcontracten en de administratie AKRED.

B) Naar een Confederale Kamer

1. Afschaffing Senaat

Bij de vierde staatshervorming van 1993 werd er al gepoogd te remediëren aan de tekortkomingen van het tweekamerstelsel. Tot op heden toont de praktijk echter dat de Senaat zich geenszins heeft losgemaakt van de traditie van het klassieke bicameralisme, en dat de rol van ontmoetingsplaats nooit een degelijke invulling heeft verkregen.

Daarnaast is er ook nog de grondwettelijke regeling dat op het vlak van de politieke controle op de federale regering “the government making power” exclusief bij de Kamer van volksvertegenwoordigers berust, tegenover welke de ministers uitsluitend politiek verantwoordelijk zijn. Alleen de Kamer van volksvertegenwoordigers kan moties van vertrouwen en wantrouwen ten aanzien van de regering aannemen. Verder is de Kamer van volksvertegenwoordigers exclusief bevoegd voor de inbeschuldigingstelling van federale regeringsleden, de interpellatie van de regeringsleden, de jaarlijkse goedkeuring van het legercontingent en de controle op het financieel beleid door middel van de jaarlijkse goedkeuring van de overheidsbegrotingen en -rekeningen.

Dit monocameralisme voor de belangrijkste politieke aangelegenheden maakt dat de Senaat weinig politiek relevant is geworden, en dient te worden afgeschaft. Deze afschaffing levert een besparing op van 78 miljoen euro.

2. Een confederale Kamer

Ik stel voor om het aantal rechtstreeks verkozen Kamerleden terug te brengen op 75. Deze vermindering wordt immers ingegeven door de beperktere bevoegdheden die de confederale staat nog moet uitoefenen. Maar wanneer de Kamer zich moet uitspreken over bijvoorbeeld de wijziging van de confederale Grondwet, en de aangelegenheden die verband houden met het respect voor de rechten en belangen van de gemeenschappen en de gewesten, moet deze worden uitgebreid met 41 vertegenwoordigers die afkomstig zijn uit de gemeenschapsparlementen. Deze vertegenwoordigers dienen echter verkozen te zijn op basis van het meerderheidsstelsel. Dit beduidt dat de parlementen van de deelstaten verkozen worden op basis van een combinatie van elementen uit het proportioneel systeem en elementen uit het meerderheidsstelsel. Dergelijke combinatie moet toelaten te kunnen voorzien in een slagkrachtige regering, terwijl er toch een brede waaier aan partijen in het parlement zetelen.

Tot slot dient er te worden opgemerkt dat in dit stelsel de belangenconflictprocedure wordt afgeschaft. In de vooropgestelde confederale Kamer zijn het de vertegenwoordigers van de gemeenschapsparlementen die dienen op te werpen of er ten aanzien van een wetgevende norm het belang van een gemeenschap wordt geschonden.

3. Afschaffing van de opkomstplicht

De huidige opkomstplicht bij verkiezingen dient te worden afgeschaft omwille van de reden dat dan de partijen veel meer moeite zullen doen om de kiezer te overtuigen. Het behoeft geen betoog dat de noodzaak om kiezers te overtuigen naar de stembus te gaan, de legitimiteit van de vertegenwoordigende wetgevende vergaderingen ten goede komt. Verder dient er te worden opgemerkt dat in een vrij kiessysteem het kiesrecht als een maatschappelijke plicht wordt beschouwd. Het is duidelijk dat de personen die van dat grondrecht gebruik willen maken een doelbewustere zullen kiezen.


4. Samenvallende verkiezingen

De voorbije tien jaar werden er in ons land zeven verkiezingen gehouden. Behalve verkiezingsmoeheid bij de kiezer, leidt deze snelle opeenvolging van verkiezingen tot politiek immobilisme. Er heerst immers een quasi permanente verkiezingskoorts, met veel profileringsdrang, maar bijzonder weinig ruimte voor politieke compromissen en akkoorden. De angst voor een electorale afstraffing legt dan ook een zware hypotheek op het beleid.

Daarom moeten vanaf 2014 de verkiezingen voor het confederale niveau en de deelstaatparlementen opnieuw samenvallen. Samenvallende verkiezingen moeten opnieuw zorgen voor een klimaat van politieke stabiliteit, wat nodig is om de grote maatschappelijke uitdagingen zoals de economische crisis, de vergrijzing of de staatshervorming, te kunnen aanpakken.

Besluit

Deze ingrijpende wijzigingen van de staatsstructuur verleent het federale België een confederaal karakter. Voor Open Vld is dit evenwel het eindstation en niet het tussenstation naar separatisme. Separatisme of de splitsing van het land leveren geen oplossing, te meer daar nog geen enkele separatist ooit een bevredigende oplossing heeft voorgesteld voor het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest, met de stad Brussel, als hoofdstad die beide taalgemeenschappen verbindt en welvaart en kansen creëert voor het hele land.

In het voorgestelde confederale staatsverband dient er dan ook een transparante solidariteit te bestaan tussen de deelstaten die in hun handelen een confederale loyauteit dienen in acht te nemen.

Belgica wrote:

En hoe zit dat nu op de Grote Markt in Brussel? Is daar nog een kat voor dat nationalistisch feestje?[/b]

Ik was er niet, maar aan de televisiebeelden te zien was de Grote Markt wel stampvol. Overigens, de bewering dat 11 juli in Vlaanderen niet zou gevierd worden, zou ik toch met een korrel zout nemen. Ik heb eens gekeken op de site van Vlaanderen feest http://11daagsevlaanderen.net/evenementengids/feestelijkheden/
en ik tel daar meer dan 400 evenementen - daar zitten zowel officiële plechtigheden bij als volksfeesten als evenementen van allerhande Vlaamse organisaties, maar wel telkens met 11 juli als thema. Nu kan je daar veel over beweren maar toch: 1)gemeentebesturen doen dat niet als daar geen volk op afkomt, en 2) er zijn dus een hele hoop mensen die buiten het "officiële circuit" het de moeite waard vinden een dergelijk evenement op poten te zetten. Ik zie op 21 juli toch niet diezelfde inzet, itt. tot bvb. de talrijke 'bal populaires' in Frankrijk op 14 juli of de Oranjegekte op Koninginnedag. Dan staat 11 juli toch een pak dichter bij dergelijke volksfeesten dan de steriele manier waarop - buiten Brussel misschien - 21 juli gevierd wordt (een te deum voor de gestelde lichamen noem ik niet onmiddellijk een begeesterend volksfeest) Daar heeft de Belgische beweging toch nog een heeeeeeele lange weg af te leggen, vrees ik.

PC wrote:

Belgica wrote:

En hoe zit dat nu op de Grote Markt in Brussel? Is daar nog een kat voor dat nationalistisch feestje?[/b]

Ik was er niet, maar aan de televisiebeelden te zien was de Grote Markt wel stampvol. Overigens, de bewering dat 11 juli in Vlaanderen niet zou gevierd worden, zou ik toch met een korrel zout nemen. Ik heb eens gekeken op de site van Vlaanderen feest http://11daagsevlaanderen.net/evenementengids/feestelijkheden/
en ik tel daar meer dan 400 evenementen - daar zitten zowel officiële plechtigheden bij als volksfeesten als evenementen van allerhande Vlaamse organisaties, maar wel telkens met 11 juli als thema. Nu kan je daar veel over beweren maar toch: 1)gemeentebesturen doen dat niet als daar geen volk op afkomt, en 2) er zijn dus een hele hoop mensen die buiten het "officiële circuit" het de moeite waard vinden een dergelijk evenement op poten te zetten. Ik zie op 21 juli toch niet diezelfde inzet, itt. tot bvb. de talrijke 'bal populaires' in Frankrijk op 14 juli of de Oranjegekte op Koninginnedag. Dan staat 11 juli toch een pak dichter bij dergelijke volksfeesten dan de steriele manier waarop - buiten Brussel misschien - 21 juli gevierd wordt (een te deum voor de gestelde lichamen noem ik niet onmiddellijk een begeesterend volksfeest) Daar heeft de Belgische beweging toch nog een heeeeeeele lange weg af te leggen, vrees ik.

Denkt u nu echt dat als er alleen een Te Deum voor 11 juli zou georganiseerd worden, en integendeel allerlei gelegenheden en attracties op 21 juli, dat iedereen naar het Vlaamse Te Deum zou stormen, en uit overtuiging op 21 juli het Belgische volksfeest op een mooie zomerdag zou laten schieten.

Sprakeloos wrote:

PC wrote:

Belgica wrote:

En hoe zit dat nu op de Grote Markt in Brussel? Is daar nog een kat voor dat nationalistisch feestje?[/b]

Ik was er niet, maar aan de televisiebeelden te zien was de Grote Markt wel stampvol. Overigens, de bewering dat 11 juli in Vlaanderen niet zou gevierd worden, zou ik toch met een korrel zout nemen. Ik heb eens gekeken op de site van Vlaanderen feest http://11daagsevlaanderen.net/evenementengids/feestelijkheden/
en ik tel daar meer dan 400 evenementen - daar zitten zowel officiële plechtigheden bij als volksfeesten als evenementen van allerhande Vlaamse organisaties, maar wel telkens met 11 juli als thema. Nu kan je daar veel over beweren maar toch: 1)gemeentebesturen doen dat niet als daar geen volk op afkomt, en 2) er zijn dus een hele hoop mensen die buiten het "officiële circuit" het de moeite waard vinden een dergelijk evenement op poten te zetten. Ik zie op 21 juli toch niet diezelfde inzet, itt. tot bvb. de talrijke 'bal populaires' in Frankrijk op 14 juli of de Oranjegekte op Koninginnedag. Dan staat 11 juli toch een pak dichter bij dergelijke volksfeesten dan de steriele manier waarop - buiten Brussel misschien - 21 juli gevierd wordt (een te deum voor de gestelde lichamen noem ik niet onmiddellijk een begeesterend volksfeest) Daar heeft de Belgische beweging toch nog een heeeeeeele lange weg af te leggen, vrees ik.

Denkt u nu echt dat als er alleen een Te Deum voor 11 juli zou georganiseerd worden, en integendeel allerlei gelegenheden en attracties op 21 juli, dat iedereen naar het Vlaamse Te Deum zou stormen, en uit overtuiging op 21 juli het Belgische volksfeest op een mooie zomerdag zou laten schieten.

Waarom wordt er dan niets of bijna niets georganiseerd voor 21 juli? Als het toch een volksfeest is? Kan nog gesubsidieerd worden door de federale overheid.

perikles wrote:

Sprakeloos wrote:

PC wrote:

Belgica wrote:

En hoe zit dat nu op de Grote Markt in Brussel? Is daar nog een kat voor dat nationalistisch feestje?[/b]

Ik was er niet, maar aan de televisiebeelden te zien was de Grote Markt wel stampvol. Overigens, de bewering dat 11 juli in Vlaanderen niet zou gevierd worden, zou ik toch met een korrel zout nemen. Ik heb eens gekeken op de site van Vlaanderen feest http://11daagsevlaanderen.net/evenementengids/feestelijkheden/
en ik tel daar meer dan 400 evenementen - daar zitten zowel officiële plechtigheden bij als volksfeesten als evenementen van allerhande Vlaamse organisaties, maar wel telkens met 11 juli als thema. Nu kan je daar veel over beweren maar toch: 1)gemeentebesturen doen dat niet als daar geen volk op afkomt, en 2) er zijn dus een hele hoop mensen die buiten het "officiële circuit" het de moeite waard vinden een dergelijk evenement op poten te zetten. Ik zie op 21 juli toch niet diezelfde inzet, itt. tot bvb. de talrijke 'bal populaires' in Frankrijk op 14 juli of de Oranjegekte op Koninginnedag. Dan staat 11 juli toch een pak dichter bij dergelijke volksfeesten dan de steriele manier waarop - buiten Brussel misschien - 21 juli gevierd wordt (een te deum voor de gestelde lichamen noem ik niet onmiddellijk een begeesterend volksfeest) Daar heeft de Belgische beweging toch nog een heeeeeeele lange weg af te leggen, vrees ik.

Denkt u nu echt dat als er alleen een Te Deum voor 11 juli zou georganiseerd worden, en integendeel allerlei gelegenheden en attracties op 21 juli, dat iedereen naar het Vlaamse Te Deum zou stormen, en uit overtuiging op 21 juli het Belgische volksfeest op een mooie zomerdag zou laten schieten.

Waarom wordt er dan niets of bijna niets georganiseerd voor 21 juli? Als het toch een volksfeest is? Kan nog gesubsidieerd worden door de federale overheid.

En waarom zijn er niet die talrijke initiatieven van verenigingen zoals op 11 juli? Volgens de BUB is die Vlaamse Beweging maar een marginaal verschijnsel, maar hoe doen ze dat dan en vooral waarom zijn er geen 'burgerinitiatieven' voor 21 juli?

PC wrote:

perikles wrote:

Sprakeloos wrote:

PC wrote:

Belgica wrote:

En hoe zit dat nu op de Grote Markt in Brussel? Is daar nog een kat voor dat nationalistisch feestje?[/b]

Ik was er niet, maar aan de televisiebeelden te zien was de Grote Markt wel stampvol. Overigens, de bewering dat 11 juli in Vlaanderen niet zou gevierd worden, zou ik toch met een korrel zout nemen. Ik heb eens gekeken op de site van Vlaanderen feest http://11daagsevlaanderen.net/evenementengids/feestelijkheden/
en ik tel daar meer dan 400 evenementen - daar zitten zowel officiële plechtigheden bij als volksfeesten als evenementen van allerhande Vlaamse organisaties, maar wel telkens met 11 juli als thema. Nu kan je daar veel over beweren maar toch: 1)gemeentebesturen doen dat niet als daar geen volk op afkomt, en 2) er zijn dus een hele hoop mensen die buiten het "officiële circuit" het de moeite waard vinden een dergelijk evenement op poten te zetten. Ik zie op 21 juli toch niet diezelfde inzet, itt. tot bvb. de talrijke 'bal populaires' in Frankrijk op 14 juli of de Oranjegekte op Koninginnedag. Dan staat 11 juli toch een pak dichter bij dergelijke volksfeesten dan de steriele manier waarop - buiten Brussel misschien - 21 juli gevierd wordt (een te deum voor de gestelde lichamen noem ik niet onmiddellijk een begeesterend volksfeest) Daar heeft de Belgische beweging toch nog een heeeeeeele lange weg af te leggen, vrees ik.

Denkt u nu echt dat als er alleen een Te Deum voor 11 juli zou georganiseerd worden, en integendeel allerlei gelegenheden en attracties op 21 juli, dat iedereen naar het Vlaamse Te Deum zou stormen, en uit overtuiging op 21 juli het Belgische volksfeest op een mooie zomerdag zou laten schieten.

Waarom wordt er dan niets of bijna niets georganiseerd voor 21 juli? Als het toch een volksfeest is? Kan nog gesubsidieerd worden door de federale overheid.

En waarom zijn er niet die talrijke initiatieven van verenigingen zoals op 11 juli? Volgens de BUB is die Vlaamse Beweging maar een marginaal verschijnsel, maar hoe doen ze dat dan en vooral waarom zijn er geen 'burgerinitiatieven' voor 21 juli?

En zouden die 21-juli feesten gesubsidieerd worden door de Vlaamse Gemeenschap? Het is toch cultuur, dus moet het van de Vlaamse overheid komen.
Daar wringt het schoentje al, vermoed ik.

En het antwoord leidt ons af; het gaat over de respons op de organisatie van feesten, niet over de initiatieven!

Sprakeloos wrote:

PC wrote:

perikles wrote:

Sprakeloos wrote:

PC wrote:

Belgica wrote:

En hoe zit dat nu op de Grote Markt in Brussel? Is daar nog een kat voor dat nationalistisch feestje?[/b]

Ik was er niet, maar aan de televisiebeelden te zien was de Grote Markt wel stampvol. Overigens, de bewering dat 11 juli in Vlaanderen niet zou gevierd worden, zou ik toch met een korrel zout nemen. Ik heb eens gekeken op de site van Vlaanderen feest http://11daagsevlaanderen.net/evenementengids/feestelijkheden/
en ik tel daar meer dan 400 evenementen - daar zitten zowel officiële plechtigheden bij als volksfeesten als evenementen van allerhande Vlaamse organisaties, maar wel telkens met 11 juli als thema. Nu kan je daar veel over beweren maar toch: 1)gemeentebesturen doen dat niet als daar geen volk op afkomt, en 2) er zijn dus een hele hoop mensen die buiten het "officiële circuit" het de moeite waard vinden een dergelijk evenement op poten te zetten. Ik zie op 21 juli toch niet diezelfde inzet, itt. tot bvb. de talrijke 'bal populaires' in Frankrijk op 14 juli of de Oranjegekte op Koninginnedag. Dan staat 11 juli toch een pak dichter bij dergelijke volksfeesten dan de steriele manier waarop - buiten Brussel misschien - 21 juli gevierd wordt (een te deum voor de gestelde lichamen noem ik niet onmiddellijk een begeesterend volksfeest) Daar heeft de Belgische beweging toch nog een heeeeeeele lange weg af te leggen, vrees ik.

Denkt u nu echt dat als er alleen een Te Deum voor 11 juli zou georganiseerd worden, en integendeel allerlei gelegenheden en attracties op 21 juli, dat iedereen naar het Vlaamse Te Deum zou stormen, en uit overtuiging op 21 juli het Belgische volksfeest op een mooie zomerdag zou laten schieten.

Waarom wordt er dan niets of bijna niets georganiseerd voor 21 juli? Als het toch een volksfeest is? Kan nog gesubsidieerd worden door de federale overheid.

En waarom zijn er niet die talrijke initiatieven van verenigingen zoals op 11 juli? Volgens de BUB is die Vlaamse Beweging maar een marginaal verschijnsel, maar hoe doen ze dat dan en vooral waarom zijn er geen 'burgerinitiatieven' voor 21 juli?

En zouden die 21-juli feesten gesubsidieerd worden door de Vlaamse Gemeenschap? Het is toch cultuur, dus moet het van de Vlaamse overheid komen.
Daar wringt het schoentje al, vermoed ik.

En het antwoord leidt ons af; het gaat over de respons op de organisatie van feesten, niet over de initiatieven!

1) Niet allemaal worden ze gesponsord. 2) Indien een culturele manifestatie wordt opgezet voor 21 juli maakt die evenzeer kans op sponsoring - iemand moet wel het initiatief nemen. 3) De respons op de Grote Markt was groot - de initiële vraag. De respons op de andere honderden manifestaties zal ellicht wisselend zijn, soms groot soms klein, vaak ook afhankelijk van de know how van de organisatoren, maar reken alles bijeen toch op vele honderduizenden bezoekers. En als je dat een overdrijving vind: reken zelf maar uit.

Belgica wrote:

Hier haar volledige open brief. Gelukkig spreekt ze niet over die verdomde anti-Belgische staatshervorming. Goed, Els, doe zo verder !

Open Brief aan Jan Peumans

* dinsdag 13 juli 2010
*
* Auteur:

* Open Brief aan Jan Peumans
* Jan Peumans tijdens zijn elfjulitoespraak.blg

Zondag onderbrak ELS AMPE de toespraak van Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans. Hieronder legt ze uit waarom.
Geachte heer voorzitter,

De Vlaamse feestdag is een feestdag voor alle Vlamingen en niet voor de Vlaams-nationalisten alleen. Daar heb ik u zondag even aan willen herinneren. Tijdens uw speech riep ik ‘hou op, u besmeurt de reputatie van de Vlamingen met uw nationalisme'. Ik begrijp dat u het niet aangenaam vindt dat u tijdens uw speech werd onderbroken, maar u viel wel volledig uit uw rol van parlementsvoorzitter.

U gaf een speech alsof het een N-VA-feestje was. Totaal ongepast. Meerdere mensen hebben dit ook zo aangevoeld en daarom niet geapplaudisseerd. Dat haalde het nieuws blijkbaar niet. Ik ga al vele jaren naar de elfjuliviering. Het is de eerste keer dat een voorzitter van het Vlaams Parlement, die geacht wordt boven de partijgrenzen heen te staan, zich op een dergelijke manier het monopolie van het ‘goede-Vlaming-zijn' toe-eigent. U sprak over het streven naar de Vlaamse natievorming. ‘De Vlaamse deelstaat... onderstut een Vlaamse identiteit die zou moeten leiden tot natievorming', zo zei u letterlijk. Het kan zijn dat u het streven naar een onafhankelijk Vlaanderen persoonlijk belangrijk vindt, maar dat is niet de mening van de overgrote meerderheid van dit parlement. Als voorzitter van het parlement hebt u het forum dat u gisteren kreeg gewoon misbruikt om de standpunten van uw partij te slijten als ‘Vlaamse standpunten'.

Bindmiddel

U sprak over een contract tussen Vlaanderen en Wallonië, alsof het Brussels Gewest al afgeschaft is. Uw N-VA vindt dat Brussel moet bestuurd worden vanuit Vlaanderen en Wallonië of nog: door de ‘twee grote gemeenschappen'. Ook dat is geen algemeen Vlaams standpunt. Nogmaals: als parlementsvoorzitter moet u de standpunten van alle Vlamingen kunnen vertegenwoordigen. U zou een bindmiddel moeten zijn, maar u misbruikt uw positie om er een splijtzwam van te maken.

U wees op de uitbreidingsdrang van Brussel, alsof Brussel een louter Franstalige stad is — letterlijk: ‘De Brusselse institutionele eisen zoals de uitbreiding van Brussel (...)'. U kent duidelijk de situatie in onze hoofdstad niet. In Brussel wonen immers ook Vlaamse Brusselaars. Geen enkele Vlaams Brusselse partij heeft gepleit voor de uitbreiding van Brussel. Ook het Brussels Gewest heeft dat niet gedaan.

Bovendien gaf u kritiek op de geschiedenisboeken van Marc Reynebeau. ‘Ik verwijs onder meer naar de historicus Marc Reynebeau die er een sport van maakt om af te rekenen met wat hij ‘de mythe van de Vlaamse identiteit' noemt', zo declameerde u. Het is niet aan u om te bepalen wat goede geschiedenisboeken zijn en al zeker niet op het feest voor de Vlaamse Gemeenschap. Het is niet aan u om te bepalen wie de goede en de slechte Vlamingen zijn. Het is niet aan u om te bepalen wat dé Vlaamse identiteit is. Ik aanvaard niet dat men mij en de andere Vlamingen een groepsidentiteit wil opleggen omdat hiermee de individuele vrijheid en keuze wordt aangetast.

Elf juli is niet de dag om Vlamingen te verdelen, maar om ze te verenigen. Een gemiste kans van de voorzitter van het Vlaams Parlement. Sommigen vinden dat ik beter had gezwegen, want ‘dat hoort niet om te roepen tijdens een speech'. De dag dat ik moet zwijgen en dat soort nationalisme salonfähig laat maken is echter nog veraf. Vorig jaar maande ik FDF-ster Antoinette Spaak aan Nederlands te spreken op de zitting van het Brussels Parlement, waar ze tijdelijk voorzitter van was. Dat deed ik omdat ik vind dat het op zijn minst een teken van respect is om de Nederlandse taal te gebruiken op een forum waar meerdere taalgroepen vertegenwoordigd zijn. De strijd voor het Nederlands mag echter niet besmeurd worden door eng nationalisme en gevoelens van superioriteit.

Hiermee kom ik tot de kern van mijn boodschap. De N-VA mag dan wel een grote partij geworden zijn, maar dat geeft u nog niet het recht om als voorzitter van het parlement de Vlaamse natievorming, de onafhankelijkheid Vlaanderen en de vermeende zegeningen van het nationalisme tot credo van het Vlaams parlement te maken. Ik zal ook in de toekomst niet nalaten om daarover mijn ongenoegen te uiten. Ik zal blijven wijzen op het feit dat er naast het Vlaams-nationalisme ook tal van complexloze Vlamingen zijn die met een open blik de naar de wereld kijken.

ELS AMPEWie? Brussels parlementslid voor Open VLD. Wat? Peumans legt de Vlamingen een groepsidentiteit op. Waarom? Hij denkt te kunnen bepalen wie de goede en de slechte Vlamingen zijn.

Toch wel merkwaardig, een liberaal die iemand verwijt een mening te verkondigen tijdens een toespraak. Zal ze even luidkeels staan roepen wanneer Karel De Gucht nog eens ongezouten zijn mening zegt?

Om te weten of de kritiek van Ampe terecht is is het misschien nuttig ook de teospraak eens te lezen.

Dames en heren vertegenwoordigers en leden van het diplomatieke korps;
van het Hof;
van de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht;
van de levensbeschouwelijke en filosofische strekkingen;
van de pedagogische, economische, sociale en culturele instellingen en organisaties;
en van de media,
Namens het Uitgebreid Bureau van het Vlaams Parlement heet ik u van harte welkom op deze
zeer zonnige dag in het Brusselse stadhuis, traditioneel de plaats waar we onze jaarlijkse
elfjuliviering organiseren. Ik dank het Brusselse stadsbestuur voor zijn al even traditionele
gastvrijheid.
Mesdames, Messieurs,
Chers invités,
C'est avec grand plaisir que je vous souhaite la bienvenue à la Fête de la Communauté
flamande.
Meine Damen und Herren,
Ich heisse auch unsere deutschsprachigen Freunde herzlich willkommen.
Wir freuen uns, dass Sie unseren Nationalfeiertag mit uns feiern.
Het voorbije jaar was een bewogen jaar. Twee verkiezingen op rij hebben in grote mate hun
stempel gedrukt op het politieke werkjaar. De verkiezing voor het Vlaams Parlement in juni
van vorig jaar was gepland; de federale verkiezingen nu onlangs waren dat niet. Ook binnen
het Vlaams Parlement is de verkiezingskoorts gevoeld. Opnieuw was er dat speciale contact
tussen de politiek en de burger dat zo typerend is in de aanloop naar verkiezingen.
Over het contact tussen de politiek en de burger gesproken… Al eerder, en op een andere
manier hebben wij ons in het Vlaams Parlement daarmee beziggehouden.
Meer dan een jaar geleden zijn we begonnen met een grondige doorlichting van de manier
waarop het Vlaams Parlement zich aan de Vlamingen presenteert. Hoe communiceren we als
parlement met de burger, en welk beeld stralen we uit door onze communicatie?
3
De Vlaming blijkt ons goed te kennen en zegt vertrouwen te hebben in het Vlaams Parlement
(meer dan in het federale parlement trouwens); we komen professioneel en modern over, maar
toch wel te weinig open en betrokken bij de burger.
Kortom: wij presenteren onszelf al jaren als een glazen huis in Brussel, maar de Vlaming ziet
vooral onze indrukwekkende glazen architectuur. Hij ziet te weinig de mensen die dat huis
bevolken.
Mijn collega's van het Bureau van het Vlaams Parlement en ikzelf hebben daarom beslist om
het schip van onze communicatie met de burger van koers te laten veranderen, waardoor we
nog opener maar vooral menselijker en warmer naar de Vlamingen toestappen. Het eerste wat
we vandaag daarvan presenteren, is de wimpel van het schip: het symbool van waar we voor
staan, onze stempel die zegt wie we zijn.
Ik mag u vandaag het nieuwe logo voorstellen waarmee het Vlaams Parlement voortaan naar
buiten zal treden. Dit logo is uniek! Dat betekent dat we één logo op al onze
communicatiemiddelen zullen gebruiken: zowel op onze website, digitaal op onze stukken als
op ons briefpapier, naamkaartjes enzovoort, zal u dus één en hetzelfde logo aantreffen.
[het logo wordt onthuld]
Het meest opvallende aan ons nieuwe logo is dat het kleurig is: we hebben bewust gekozen
voor de kleur geel, uiteraard in de eerste plaats omdat dat een van de Vlaamse kleuren is.
Tegelijk is het een uitgesproken kleur die de dynamiek van het Vlaams Parlement benadrukt.
Geel heeft een positieve en warme uitstraling.
De Vlaamse leeuw blijft centraal staan in het logo. Daaromheen staat een halve cirkel, die het
halfrond verbeeldt: de plaats waar alle Vlaamse burgers - ook die in Brussel -
vertegenwoordigd worden door de Vlaamse volksvertegenwoordigers. De cirkel geeft de
samenhang en betrokkenheid weer tussen het Vlaams Parlement en die burgers.
Ons logo verbeeldt waar het Vlaams Parlement voor staat: een frisse en moderne organisatie
die warm en open communiceert met Europa en de wereld.
4
En daarmee stap ik naadloos over naar het thema van mijn speech, namelijk de Vlaamse
identiteit, onze natievorming en onze relatie en communicatie met onze naaste buur Wallonië.
Dit voorjaar was er een breed maatschappelijke debat in de pers over “identiteit”, over het al
dan niet bestaan daarvan, over de zin of de onzin ervan en over "natievorming" en
"nationalisme" met de pro's en contra's. U hebt ongetwijfeld allemaal – zoals ikzelf – die
boeiende discussie gevolgd in de krant waarvan ik de naam niet zal noemen maar die zichzelf
betitelt als de Vlaamse kwaliteitskrant.
Het zal u niet verbazen dat identiteit en natievorming dan ook net de punten zijn waar ik in
deze elfjulitoespraak dieper op wil ingaan. Volkeren en naties putten uit hun identiteitsbesef
het recht op eigen politieke structuren.
Vlaamse identiteit is een moeilijk en voor sommigen een beladen onderwerp. Natiegevoel,
natievorming en nationalisme zijn dat wellicht nog veel meer.
Wij in Vlaanderen hebben misschien een wat eenzijdige kijk op de begrippen volk en natie. In
de klassieke Vlaamse beweging is het volk de verzameling van mensen die dezelfde taal
spreken. Denk aan de leuze “de Tael is gansch het Volk”. Die visie dat de taal gans het volk
is, blijft in Vlaanderen merkwaardig taai aanwezig, terwijl ook andere criteria gebruikt
kunnen worden om het begrip “volk” te definiëren.
Bij ons maken vooral taalgenoten een groep mensen tot een volk en een natie, maar bij andere
volkeren is bijvoorbeeld geloof een bindende factor.
In Griekenland gaat het niet om godsdienst. Daar is de gemeenschappelijke geschiedenis dan
weer de bron waaruit men zijn identiteit put. En in tegenstelling tot wat men vaak denkt, gaat
het bij Joodse mensen niet om godsdienst, maar wel om afstamming. U moet maar eens
rondlopen in Antwerpen. U zult snel merken dat de zogeheten vrijzinnige Joden even Joods
zijn als de gelovige chassidim, aan wie je zelfs aan de kleren hun identiteit, hun volk-zijn, kan
zien.
Zo kan ik nog wel wat doorgaan met andere voorbeelden en criteria op te sommen die
identiteit vorm (kunnen) geven.
5
Catalonië is voor Vlaanderen altijd een mooi voorbeeld geweest van natievorming en
identiteitsbesef.
In Catalonië heeft het Spaans Grondwettelijk Hof echter recent een uitspraak geveld die
negatief is voor het zogenaamde Estatut van Catalonië. Dat statuut is zeer belangrijk, want het
bepaalt de mate van autonomie van de deelstaat Catalonië en levert ook de politieke
onderbouw voor de Catalaanse identiteit en de Catalaanse natie.
Het statuut was goedgekeurd door het Catalaanse parlement en in een afgezwakte versie ook
door het Spaanse parlement. De Catalanen zelf spraken zich in een referendum uit voor het
nieuwe statuut. De uitspraak van het Grondwettelijk Hof betekent nu een klap in het gezicht
van de Catalanen. Het Catalaans werd als voorkeurtaal geschrapt. Daarnaast was één van de
discussiepunten nu net de vraag of Catalunya mocht worden omschreven als een “natie”. Die
term mag weliswaar behouden worden, maar heeft volgens het Grondwettelijk Hof geen
enkele juridische waarde.
Dat is ook de hoofdreden waarom de Catalanen gisteren met een massabetoging op straat zijn
gekomen. De manifestatie vond plaats onder het motto “Som una nacio. Nosaltres decidim” of
vrij vertaald “Wij zijn een natie. Wij beslissen.”
Merkwaardig is toch dat men overal het begrip “identiteitsgevoel” poogt te onderbouwen en
te versterken door onder meer te verwijzen naar de gemeenschappelijke geschiedenis.
In Nederland heb je het “oranjegevoel”, dat vandaag zeker opnieuw in alle hevigheid zal
oplaaien, tijdens de finale van het wereldkampioenschap voetbal vanavond. De kern van de
nationale identiteit in Nederland – dat overigens de term nationalisme niet hanteert – is net dat
oranjegevoel. Nederlanders zijn zeker nationalistisch, ook al ontkennen ze dat. Hetzelfde
geldt voor de Fransen die zich trouwens helemaal niet schamen voor hun natiestaat. Ook de
Britten hebben een uitgesproken nationale identiteit. Het zijn maar enkele voorbeelden van
identiteitsbeleving in de ons omringende landen. In de Europese Unie zijn natiestaten de
regel. België is de uitzondering.
Maar hoe zit dat dan met de Vlamingen? Velen schamen zich bijna voor hun Vlaming-zijn.
Dé Vlaamse identiteit gold als een gevaarlijk iets. Het is bovendien nog steeds bon ton in een
aantal artistieke en intellectuele kringen om dat Vlaamse identiteitsgevoelen te minimaliseren,
ja zelfs te ontkennen. Ik verwijs onder meer naar de historicus Marc Reynebeau die er een
sport van maakt om af te rekenen met wat hij “de mythe van de Vlaamse identiteit” noemt.
6
Iedere verwijzing naar die identiteit , dat “Vlaming-zijn” is uit den boze. En in die milieus
heeft er zich een nieuwe vorm van belgitude ontwikkeld. België wordt verheerlijkt wegens het
gebrek aan identiteit.
Daarnaast blijven we zitten met een paradox: alhoewel de Vlamingen niet – zoals andere
volkeren – graag uitpakken met hun identiteit, is Vlaanderen zonder twijfel wel zelfbewuster
geworden.
De Vlaamse deelstaat streeft ernaar om dat gebrek aan identiteit op te vullen en onderstut een
Vlaamse identiteit die zou moeten leiden tot natievorming. Maar dat besef van
gemeenschappelijke belangen is nog niet voldoende doorgedrongen om de gehele bevolking
te overtuigen. Het belang van de media voor de identiteitsvorming kan trouwens nauwelijks
worden overschat.
Het voorlopige resultaat van het streven van de Vlamingen naar een natiestaat enerzijds en het
op de rem staan van de Franstaligen anderzijds is een bestuurlijk geblokkeerde federale staat.
Versta me nu niet verkeerd: Vlaamse identiteit betekent natuurlijk niet dat over alles en nog
wat in Vlaanderen op een uniforme wijze moet worden gedacht. Identiteit is geen streven naar
een eenheidsworst en houdt vanzelfsprekend ook diversiteit in. Voor alle duidelijkheid: het
gaat er mij zeker niet om wie de beste of strafste Vlaming is.
Dames en heren,
Tijdens elfjulivieringen is het gebruikelijk om dat Vlaamse identiteitsgevoel op te krikken.
Dat uit zich dan in een oproep van Vlaanderen om een groot eisenpakket voor te leggen aan
de bestuurders van het federale België. Zo is er in de loop der jaren een uitgebreide
‘contentieux’ opgebouwd. We zitten nu na de radicalisering van de Vlaamse publieke opinie
bij de jongste federale verkiezingen op een belangrijk keerpunt. Hopelijk komt er nu een
serieuze doorbraak in de hervorming van deze staat. Wij opteren voor een Copernicaanse
omwenteling. De samenstellende entiteiten die zich gedragen als natiestaten bepalen dan de
agenda en het te voeren beleid.
Ik verwijs naar de analyse vorige donderdag in le Monde waar mijn Waalse vriend, de
publicist Jules Gheude stelt: “la Flandre est devenue un Etat-nation” en de facto een oproep
doet aan de Waalse politieke klasse om ernstig te onderhandelen met de Vlamingen.
7
Ik roep de Waalse regionalisten op om ook Wallonië meer armslag te geven en te ijveren voor
meer staatsvorming en een Waalse natiestaat. Minister-president Demotte gaf alvast het
goede voorbeeld. Hij promoot als Waals minister-president de Waalse identiteit. Onlangs
werd trouwens beslist dat de Waalse regering voortaan de term Wallonië zal gebruiken in
plaats van "Waals Gewest". Een Waalse haan met het woord 'Wallonie' onder wordt het
nieuwe logo.
De meest voor de hand liggende bondgenoot van Vlaanderen is Wallonië, dat precies even
veel belang moet hebben bij een grotere autonomie. Maar de politieke leiders in Franstalig
België gaven vaak een andere indruk, namelijk dat het in het belang van Wallonië zou zijn om
juist minder eigen bevoegdheden te hebben. Als men dit lang genoeg verkondigt, gaan
burgers dat misschien nog geloven ook.
Nochtans is het de jongste weken duidelijk geworden dat in Wallonië steeds meer stemmen
opgaan om wel de stap te zetten naar een grote staatshervorming, met meer bevoegdheden
voor de deelstaten. Wallonië overwint stilaan de koudwatervrees en dat stemt me als minnaar
van Wallonië gelukkig.
Het is bovendien niet iets van de jongste weken. Al veel vroeger leefde in Wallonië de
overtuiging dat de angst voor een staatshervorming met meer bevoegdheden voor de
deelstaten, niet gewettigd was. Vreemd genoeg werden die signalen niet direct opgenomen
door de politieke elite noch door de Franstalige pers.
Ik geef u een voorbeeld. Op 26 november 2009 had het 18e Congres van de Franstalige
economen van België plaats in de ULB in Brussel. De economen hebben toen gepleit voor
een staatshervorming. In de Nederlandstalige krant De Tijd stond een dag later: “De
Franstaligen hebben gisteren collectief een staatshervorming gevraagd. Niet de Franstalige
politici, want in de Wetstraat is de staatshervorming sinds deze week helemaal op de lange
baan geschoven. Maar op het tweejaarlijkse congres van de Franstalige economen in België
was de boodschap wel duidelijk: als de overheid economische groei wil bevorderen, moet ze
haar staatsstructuren hervormen. Daarbij kunnen de deelstaten gerust meer macht krijgen.”
En minstens even belangrijk is dat die economen stellen dat zoiets niet hoeft te betekenen dat
er minder solidariteit tussen Vlamingen en Franstaligen is. Dat laatste is de grootste
koudwatervrees van Franstaligen voor een staatshervorming.
8
Merkwaardig genoeg las men die conclusie toen niet in de Franstalige pers. Integendeel, er
was een algemene oproep van politici van vier verschillende partijen om toch zeker niet te
raken aan de sociale zekerheid, want dat zou het einde van België en het einde van de
solidariteit betekenen.
Ik wil dit maar als voorbeeld aanhalen. De jongste weken zijn er verscheidene verklaringen
van Waalse zijde om zich niet meer te verzetten tegen een grondige hervorming van de staat.
We hopen dat die verklaringen oprecht zijn en we steunen ze omdat we ervan overtuigd zijn
dat inderdaad ook Wallonië er beter van zal worden.
Ik weet wel dat sommige verklaringen nog geen echte meerderheidsstandpunten zijn en dat ze
soms vlug gecorrigeerd worden, maar toch.
De gewezen Waalse minister-president Robert Collignon, die trouwens ook nadien het Waals
Parlement voorzat, ziet mogelijkheden om Justitie en de fiscaliteit te regionaliseren. Ook de
huidige Waalse minister-president Rudy Demotte vraagt meer bevoegdheden. De voorzitter
van de Luikse afdeling van FGTB-Métal, de socialistische metaalbond, ziet vandaag een
historische kans om eigenlijk alles te regionaliseren, behalve de sociale zekerheid. De
socialistische senator en arts Philippe Mahoux pleitte eveneens voor coherente bevoegdheden
voor de deelstaten, onder meer op het vlak van de werkgelegenheid en de gezondheidszorg.
Het is toch verrassend hoe dicht ze daarmee staan bij de Vlaamse standpunten.
Er zijn nog andere signalen, zoals de oproep van Philippe Destatte, de voorzitter van het
Institut Jules Destrée, om de taalgrens te respecteren zonder corridors of gebiedsuitbreidingen
van het Brusselse Gewest.
Er is duidelijk wat aan het bewegen in Wallonië. Het is best mogelijk dat er nog een lange
weg moet worden afgelegd en dat er in het zuiden nog vele meningsverschillen zijn over een
hervorming van de staat. Maar het momentum is er zeker. Vlaanderen is niet de vijand van de
Franstaligen. Wij van onze kant vragen wel respect voor ons eigen grondgebied en wensen
niet te morrelen aan de taalgrens.
De Brusselse institutionele eisen zoals de uitbreiding van Brussel, de aanpassing van de
taalgrens of het behoud van de tweetalige kieskring BHV zijn gelukkig voor Waalse
regionalisten zaken die haaks staan op de essentie van ons (con)federale bestel.
9
Dames en heren, u hoort dat we een oproep lanceren tot onze Waalse landgenoten om naar
een diepgaande hervorming te streven om te komen tot een nieuwe werkbare structuur waar
Walen en Vlamingen – en natuurlijk mag ik de Duitstaligen niet vergeten – zo goed mogelijk
aan hun trekken komen en waar iedereen naar eigen goeddunken een stevig eigen beleid kan
voeren dat de andere entiteiten niet hypothekeert.
U hoort me dus niet pleiten om nu stante pede de Vlaamse onafhankelijkheid uit te roepen.
VRT-journalist Marc Vandelooverbosch dacht enkele dagen geleden – als ik hem goed
beluisterd heb – dat ik die onafhankelijkheid hier vandaag wel zou afkondigen. Neen dus.
Ter informatie aan onze Franstalige genodigden vermeld ik dat het Bureau van het Vlaams
Parlement vorige maandag er principieel mee akkoord is gegaan om, in het kader van de
viering van 40 jaar Vlaams Parlement in 2011, een vergelijkende publicatie over de werking
van het Vlaams Parlement en de andere regionale parlementen in België (onder meer het
Frans Gemeenschapsparlement en het Waals Parlement) te laten verschijnen.
De invalshoek zou zijn hoe de twee grote gemeenschappen vanaf de oprichting van de
cultuurraden in 1971 zich ontwikkeld hebben. En er wordt dan vooral gefocust op de evolutie
van het beleid in grote bevoegdheidsdomeinen zoals onderwijs, welzijn, ruimtelijke ordening,
mobiliteit enzovoort.
Het is de bedoeling dat de krachtlijnen van het beleid (en de eventuele verschillen tussen
beide landsdelen) in de verf gezet worden via een aantal bijdragen van verschillende auteurs.
Voor dat project willen we auteurs in Vlaanderen en Wallonië benaderen. We zullen ook
contact opnemen met het Waals Parlement en het Franse Gemeenschapsparlement met de
vraag om mee te werken aan die publicatie.
Dames en heren, ik besluit.
In Vlaanderen is er een consensus dat een verregaande staatshervorming een conditio sine qua
non is om dit land uit het moeras te halen. Het is de noodzakelijke sleutel om zowel
Vlamingen als Walen de kans te bieden om met succes de huidige sociaal-economische crisis
terdege aan te pakken.
Als we zo’n oproep doen voor een diepgaande hervorming (en omvorming) van deze staat
vertrekken we zeker niet vanuit een anti-Waalse invalshoek. Ik ben ervan overtuigd dat de
Walen dat signaal ook zo begrijpen.
10
We moeten komen tot een contract tussen de twee grote gemeenschappen. Dat
samenlevingscontract moet de spelregels met de rechten en de plichten – waaronder ook de
mechanismen van solidariteit – op een zeer transparante wijze beschrijven.
Geachte aanwezigen,
Dát realiseren, is dé opdracht voor diegenen die nu aan het roer staan van de federale
formatievorming. Ik wens hun veel moed en overtuigingskracht toe.
Dames en heren, ik dank u voor uw aandacht en wens u allen nog een fijne feestdag!
Jan PEUMANS
Voorzitter Vlaams Parlement

Belgica wrote:

Ook een zeer goede reactie van de PVDA:

Zoals men hierboven kan nalezen (Peumans: Vlaamse identiteit betekent natuurlijk niet dat over alles en nog
wat in Vlaanderen op een uniforme wijze moet worden gedacht. Identiteit is geen streven naar
een eenheidsworst en houdt vanzelfsprekend ook diversiteit in. Voor alle duidelijkheid: het
gaat er mij zeker niet om wie de beste of strafste Vlaming is.) heeft de PVDA niet eens de moeite genomen om de tekst na te lezen maar hebben ze zich gebaseerd op wat persberichten maar vooral op de eigen vooringenomenheid. Blijkbaar is het voor de PVDA niet toegelaten dat Peumans een mening zou hebben over de ideeën van Reynebeau. Zo kennen we ze weer, de oude Stalinisten - waar sommigen hier blijkbaar zo graag mee dwepen.

PC wrote:

Toch wel merkwaardig, een liberaal die iemand verwijt een mening te verkondigen tijdens een toespraak. Zal ze even luidkeels staan roepen wanneer Karel De Gucht nog eens ongezouten zijn mening zegt?

Men kan zich anders ook de vraag stellen waarom een Vlaams-Brusselse VLD-politica, die bij mijn weten niet uitgesproken pro-Belgisch is, een toespraak verstoort.

Ik vind wel dat zij gelijk heeft als ze stelt dat Jan Peumans veralgemeent en Brussel over het hoofd ziet, en ook als hij tijdens een 11-julitoespraak Marc Reynebeau bekritiseert. Blijkbaar is het een aangeboren afwijking bij Vlaams- en ook Waals-nationalisten om de mensen op te leggen wat goed of slecht is...

Enkele bedenkingen en opmerkingen zijn speech:
4 - Jan Peumans geeft toe dat er verschillende bindmiddelen zijn om over een volk te kunnen spreken: taal, religie en gemeenschappelijke geschiedenis, waarom zou er in dat geval geen sprake kunnen zijn van een Belgisch volk?
5 - Peumans verwart nationalisme met patriotisme als hij verwijst naar de Nederlandse Oranjesupporters. Of weet Peumans, die overigens op professor Zonnebloem lijkt, het allemaal beter?
6)a) - Peumans verheerlijkt diversiteit "Vlaamse identiteit betekent natuurlijk niet dat over alles en nog
wat in Vlaanderen op een uniforme wijze moet worden gedacht. Identiteit is geen streven naar
een eenheidsworst en houdt vanzelfsprekend ook diversiteit in. Voor alle duidelijkheid: het
gaat er mij zeker niet om wie de beste of strafste Vlaming is.", maar impliciet deelt hij wel de mensen in hokjes in!
6)b) - Peumans noemt Jules Gheude, een notoire rattachist, zijn vriend. Benieuwd of die twee vrienden zullen blijven als ze België zullen moeten splitsen, of verwijst Peumans naar de Duits-Sovjetrussische vriendschap? Beiden waren de beste maatjes en waren van mening dat Polen verdeeld moest worden, twee jaar later waren ze verwikkeld in een bloedige oorlog
7)a) - Jan Peumans verwijst naar Demotte als de pleitbezorger van de Waalse staatsvorming omdat die zich Waals opstelt. Hij vergeet evenwel erbij te vermelden dat voor Demotte de Waalse en Belgische identiteit perfect verenigbaar zijn.
7)b) - Jan Peumans bestempelt zichzelf als "minnaar van Wallonië", wat houdt dat eigenlijk in?

Diogène wrote:

PC wrote:

Toch wel merkwaardig, een liberaal die iemand verwijt een mening te verkondigen tijdens een toespraak. Zal ze even luidkeels staan roepen wanneer Karel De Gucht nog eens ongezouten zijn mening zegt?

Men kan zich anders ook de vraag stellen waarom een Vlaams-Brusselse VLD-politica, die bij mijn weten niet uitgesproken pro-Belgisch is, een toespraak verstoort.

Ik vind wel dat zij gelijk heeft als ze stelt dat Jan Peumans veralgemeent en Brussel over het hoofd ziet, en ook als hij tijdens een 11-julitoespraak Marc Reynebeau bekritiseert. Blijkbaar is het een aangeboren afwijking bij Vlaams- en ook Waals-nationalisten om de mensen op te leggen wat goed of slecht is...

Enkele bedenkingen en opmerkingen zijn speech:

Enkele bedenkingen bij uw bedenkingen (warbij het mij een raadsel is waarom u met 4 begint):

4 In principe wel, het is aan de belgen om een bindmiddel te definïeren. Maar dat bindmiddel moet natuurlijk op een werkelijkheid gebaseerd zijn en moet als dusdanig ook geïnterpreteerd worden. Mijns inziens zal daar een bindmiddel dat een impliciete erkenning van een Waalse en Vlaamse identiteit inhoudt meer succes kennen dan de fictie van een unitair, tweetalig land.
5 Is er wel een verschil tussen nationalisme en patriotisme? Het verwijzen naar voetbalsupporters heeft natuurlijk weinig inhoud. Ik zou hier geen van beide termen gebruiken, en ik denk dat de Oranjegekte in de speech meer als illustratie bedoeld is. Om de relativiteit van het supporteren voor sportteams aan te tonen: hoe verklaart men dat ik zondag in Antwerpen twee café's naast elkaar zag waar in het ene voor Spanje en in het andere voor Nederland supporterde terwijl er geen Hollander of Spanjaard in de buurt te bekennen was.
6 a)Ik heb dat daar niet in gelezen. Hij had inderdaad kritiek op een bepaalde mening, maar dat is daarom nog geen indeling in hokjes.
6b) Van waar toch die obsessie met WOII bij sommigen?
7b) Dat hij van Wallonië houdt net zoals iemand anders van pakweg Groot-Brittannië houdt - die laatsten zullen een politieke unie ook niet noodzakelijk vinden om hun liefde voor al wat Brits is te beleven.

Zouden die Vlaams-nationalisten ook beweren dat het in 1989 onbeleefd was om de toespraak van de gewezen president van Roemenië Ceaucescu te onderbreken?

Est-ce que les flamingants trouvent aussi que l'interruption de l'allocution de l'ancien président de la Roumanie Ceaucescu en 1989 était impolie?

Belgica wrote:

Zouden die Vlaams-nationalisten ook beweren dat het in 1989 onbeleefd was om de toespraak van de gewezen president van Roemenië Ceaucescu te onderbreken?

Bent u werkelijk zo'n politiek onbenul dat u Peumans met Ceaucescu vergelijkt?

Het is vooreerst een vraag. De uitleg mag u daarna geven.

Belgica wrote:

Het is vooreerst een vraag. De uitleg mag u daarna geven.

Inderdaad een vraag, geeft u maar zelf uitleg bij de vergelijking die u trok.

PC wrote:

Enkele bedenkingen bij uw bedenkingen (warbij het mij een raadsel is waarom u met 4 begint):

De nummers verwijzen naar de desbetreffende indeling van de toespraak zoals die hiervoor voorkomt. Belgicisten zijn niet dom...

Ik zal later reageren op uw bedenkingen op de mijne...

Diogène wrote:

PC wrote:

Enkele bedenkingen bij uw bedenkingen (warbij het mij een raadsel is waarom u met 4 begint):

De nummers verwijzen naar de desbetreffende indeling van de toespraak zoals die hiervoor voorkomt. Belgicisten zijn niet dom...

Ik zal later reageren op uw bedenkingen op de mijne...

Er is helemaal geen genummerde indeling van de toespraak, maar dat kon u niet weten. De nummers zijn de paginanummers die blijkbaar mee zijn gecopieerd, sorry, slordig geweest.

Belgica wrote:

Zouden die Vlaams-nationalisten ook beweren dat het in 1989 onbeleefd was om de toespraak van de gewezen president van Roemenië Ceaucescu te onderbreken?

Est-ce que les flamingants trouvent aussi que l'interruption de l'allocution de l'ancien président de la Roumanie Ceaucescu en 1989 était impolie?

Goed gezegd. Ze kunnen weer niet antwoorden.