Ook bij DS beginnen ze te merken dat het tij voor de flaminganten aan het keren is:
DE STANDAARD
Pijlsnel naar onleefbaar
* woensdag 26 januari 2011
*
* Auteur: BART STURTEWAGEN
COMMENTAAR — Zou het twintig jaar geleden in Joegoslavië ook zo zijn gegaan? Dat je als geïnteresseerde deelnemer aan het maatschappelijke debat vaststelt dat er steeds minder gemeenschappelijke woorden overblijven en dat het gesprek daardoor onmogelijk wordt? Er is reden om ons ernstig zorgen te maken over waar we, met of zonder een politieke hervorming, straks zullen staan. Met getrokken messen? Elkaar dwingend om kamp te kiezen op straffe van met geweld in een kamp te worden geplaatst?
Verschil van mening is niet het probleem in een samenleving. Politiek dient juist om botsende opinies te kanaliseren tot een beleid dat voldoende draagvlak heeft. Maar de politieke impasse waarin we leven, degradeert nu pijlsnel naar onleefbaarheid.
De frustratie over het uitblijven van een groot politiek vergelijk doet in Vlaanderen een angstaanjagende polarisering ontstaan. Aan de ene kant worden de huifkarren in een cirkel geplaatst en verschansen de verongelijkten zich. Ze dachten dat de grote doorbraak binnen bereik was en zien het momentum keren. Ze verdelen de bevolking, politici en media in 'goede' en 'slechte' Vlamingen. De criteria om bij de 'goeden' te horen, worden met de dag enger.
Aan de andere zijde wordt gespeurd naar tekenen dat burgers, politici of media aangestoken zijn door het virus van het nationalisme en hierdoor kennelijk hun recht verliezen om aan het debat deel te nemen. De legitimiteit van een twijfelende, onzekere tussenpositie wordt steeds minder erkend.
Mag je nog vinden dat deze staat grondig moet worden hervormd, dat de verantwoordelijkheden beter moeten worden toegewezen en dat de efficiëntie ervan moet worden verhoogd én daaraan toevoegen dat zo'n hersticht België onze toekomst is? Of word je dan van twee kanten belaagd? Een keer als egoïstische nationalist en een keer als verrader van de Vlaamse zaak?
Die aanzwellende behoefte tot kampvorming en uitsluiting is een zorgwekkende ontwikkeling die alle democraten met kracht moeten bevechten. Het moet mogelijk blijven om een mening te hebben en er toch niet voor uitgescholden te worden. Het moet weer mogelijk worden om luidop na te denken over de toekomst, zonder daarbij voortdurend gehinderd te worden door een onverwerkt verleden.
Iedere deelnemer aan het politieke debat, iedere burger dus, draagt daarbij verantwoordelijkheid. Ook de media kunnen waken over de toon die ze hanteren en laten hanteren. Maar het is een belangrijke opdracht voor de leidinggevende politici om het terrein waarop ze elkaar moeten ontmoeten, niet volledig te laten verschroeien. Want op zulke grond groeit voor lange tijd niets meer.