FIN DU "DIALOGUE" POLITICO-COMMUNAUTAIRE?

Espérons-le !

LE SOIR:

Peeters met fin au dialogue communautaire

lundi 16 février 2009, 20:45

Le ministre-président flamand Kris Peeters a enterré le dialogue communautaire, après les propos du président du MR, Didier Reynders, qui avait déclaré auparavant qu’aucun accord ne serait signé avant les élections de juin prochain.
Kris Peeters. Belga.
Si l’avis exprimé par le président du MR Didier Reynders est celui de tous les partis francophones, le dialogue de Communauté à Communauté n’a plus de sens, a dit lundi en fin d’après-midi le ministre-président du gouvernement flamand Kris Peeters (CD&V). Il soumettra rapidement à l’ensemble de la délégation flamande au dialogue la question de savoir s’il y a lieu de tout arrêter.

Il réagissait ainsi aux déclarations du président du MR lundi midi.

Celui-ci a notamment indiqué que pour son parti il n’est pas question pour lui d’échanger le respect des principes contre de l’argent faisant ainsi allusion à la nomination des trois bourgmestres francophones de la périphérie que l’autorité flamande refuse de nommer.

« Nous ne sommes pas des acharnés de la réforme », a-t-il dit, lançant : « On ne va pas se lancer dans un débat où les francophones seront disposés à échanger de l’argent contre des principes ».

Didier Reynders a rappelé : « On peut déjà parler sur certains dossiers comme l’emploi où il existe une note Marcourt/Vandenbroucke (les ministres socialistes wallon et flamand de l’emploi) mais il faudra aussi s’occuper du sort de Bruxelles. Je respecte la grande expérience de Philippe Moureaux (membre PS du Dialogue) mais je ne lui fais pas confiance quand il s’agit de défendre Bruxelles ».

« Le dialogue n’a plus de sens »
Il a encore ajouté qu’il s’étonnait de l’attitude de certains qui veulent déjà des résultats avant que ne se tienne une réunion. Il a rappelé qu’il avait lui-même proposé en décembre dernier une réunion de tous les présidents de partis (francophones et néerlandophones). « J’ai dû constater que cela n’a pas été possible », a-t-il ajouté.

« Il n’y a pas de la part du MR d’engagement clair à conclure rapidement des accords partiels », a encore dit M. Peeters.

« Si c’est la position de l’ensemble des partis francophones, le dialogue n’a plus de sens » « J’ai toujours dit que le dialogue ne pouvait pas être un lieu où on ne faisait que parler. Pour le relancer, il avait été convenu que des accords partiels seraient rapidement conclus et qu’on ne parlerait pas de BHV ou des trois bourgmestres de la périphérie. J’avais reçu des assurances en ce sens », a encore dit M. Peeters.

« J’entends que les francophones ne veulent pas conclure d’accord partiel » avant les élections. « Le dialogue communautaire n’a plus de sens », s’est exclamé Kris Peeters sur la radio Een ce lundi.

« Peeters veut réunir il doit parler avec les autres »
« Si M. Peeters veut réussir, il doit parler avec les uns et les autres et convoquer une réunion », a commenté la présidente du CDH Joëlle Milquet en réaction aux déclarations de Kris Peeters. « La reprise du dialogue ne se fera pas à coup de communiqués après le gouvernement flamand », a-t-elle ajouté.

Elle a rappelé qu’un point de l’accord de gouvernement – accepté par tous les partis francophones y compris Ecolo – prévoit qu’on discute et qu’on tente d’arriver à des accords partiels mais que cela n’impliquait pas nécessairement des votes avant les élections. Il a aussi été convenu que BHV et la problématique bruxelloise en général seraient abordés dans un groupe de travail qui ne doit pas conclure avant les élections de juin.

Le PS souhaite négocier
Le PS a fait part de son souhait de poursuivre les négociations institutionnelles. Dans le climat actuel, de nouvelles tensions institutionnelles seraient « indécentes » et « irresponsables », a expliqué le président Elio Di Rupo dans un communiqué.

Le PS dit ne pas comprendre la méthode du ministre-président flamand, Kris Peeters, qui exige des accords avant même d’avoir entamé les discussions. « Si Kris Peeters souhaite vraiment obtenir des avancées institutionnelles, il doit avant tout écouter ce que ses partenaires, tant du Nord que du Sud, ont à dire », a souligné M. Di Rupo.

Aux yeux des socialistes, l’heure n’est plus aux conditions et aux préalables. « Puisque tout le monde semble en tout cas d’accord pour discuter, alors osons aborder ces négociations sereinement et rapidement ! », a demandé M. Di Rupo. (avec Belga)

=Het einde van België

In dit land kan men niet eens een dialoog hebben. Hoe komt dat? Omdat men over twee verschillende landen spreekt, waarbij het ene land het andere land niet wil tegemoet komen, schrik om een frank van de 11 miljard euro te verliezen...

Chacun sait que c'est de la gesticulation électorale pour préparer le mois de juin, des deux côtés. Allez circulez, y a rien à voir.

tiboo wrote:

=Het einde van België

In dit land kan men niet eens een dialoog hebben. Hoe komt dat? Omdat men over twee verschillende landen spreekt, waarbij het ene land het andere land niet wil tegemoet komen, schrik om een frank van de 11 miljard euro te verliezen...

Geweldige "logica": als de dialoog (sic) slaagt dan wordt België nog meer opgesplitst en derhalve staan we een stap dichter bij het einde van België. En als de dialoog (sic) mislukt begeven we ons, zo zegt Tiboo, begeven we ons naar het einde van België. Wat een cirkelredenering

100% d'accord.Ce pseudo dialogue aurait été néfaste pour la Belgique,sinon je ne pense pas que la N-VA l'aurait défendu avec autant d'insistance.

tiboo wrote:

=Het einde van België

In dit land kan men niet eens een dialoog hebben. Hoe komt dat? Omdat men over twee verschillende landen spreekt, waarbij het ene land het andere land niet wil tegemoet komen, schrik om een frank van de 11 miljard euro te verliezen...

Het einde van België? Het einde van het federale België, zeer zeker, maar niet het einde van België, integendeel ! Nu komt de absurditeit van het taalfederalisme pas echt aan de oppervlakte. Het werkt gewoon van geen kanten !

tiboo wrote:

=Het einde van België

In dit land kan men niet eens een dialoog hebben. Hoe komt dat? Omdat men over twee verschillende landen spreekt, waarbij het ene land het andere land niet wil tegemoet komen, schrik om een frank van de 11 miljard euro te verliezen...

Maar de "dialoog" van Kris Peeters is geen dialoog Dat is een nationalistische monoloog :een woord tegen de staatshervorming was daar niet anvaardbaar,de vlaams-nationalistenleggen hun idëen op en we weten welke resultaten zou deze dialoog hebben.Waar zie je een enige karakteristieke van een dialoog Ik zie er geen.

Belgica wrote:

tiboo wrote:

=Het einde van België

In dit land kan men niet eens een dialoog hebben. Hoe komt dat? Omdat men over twee verschillende landen spreekt, waarbij het ene land het andere land niet wil tegemoet komen, schrik om een frank van de 11 miljard euro te verliezen...

Het einde van België? Het einde van het federale België, zeer zeker, maar niet het einde van België, integendeel ! Nu komt de absurditeit van het taalfederalisme pas echt aan de oppervlakte. Het werkt gewoon van geen kanten !

Een correcte analyse en, ik denk tevens een beschouwing die werkelijk éénieder in dit land deelt.

Wel grappig wat de N-VA vandaag zegt en overigens volledig terecht:

"Na Leterme nu ook Peeters mislukt"

Een dialoog tussen de gemeenschappen kan er maar komen als men er ook de Arabische, de Turkse, de Joodse, de Afrikaanse, de Zuid-Amerikaanse, en vele andere communauteiten uit bij betrekt!!!

Un dialogue entre les communautés ne peut intervenir que lorsqu'on y associe aussi la communauté arabe, turque, juive, africaine, sud-américaine, et maintes autres!!!

En plus,ce n'était même pas un dialogue,ça n'en avait aucune caractéristique.

Quote :

Geweldige "logica": als de dialoog (sic) slaagt dan wordt België nog meer opgesplitst en derhalve staan we een stap dichter bij het einde van België. En als de dialoog (sic) mislukt begeven we ons, zo zegt Tiboo, begeven we ons naar het einde van België. Wat een cirkelredenering

Mocht u de betekenis van 'cirkelredenering' beheersen, zou u dichter in de buurt komen ;-). Dat u tweemaal hetzelfde zinsdeel in een zin gebruikt, toont wel aan dat u er hard aan gewerkt hebt.
Ik zeg alleen maar dat dit land van geen kanten werkt. België bestaat al lang niet meer, dat hebben de financiële crisis en de onderhandelingen aangetoond. Mocht er een aanzienlijk deel van de bevolking na de verkiezingen in juni stemmen op BUB, hebben jullie recht van spreken. Is dit niet het geval, is België klinisch dood.

tiboo wrote:

=Het einde van België

In dit land kan men niet eens een dialoog hebben. Hoe komt dat? Omdat men over twee verschillende landen spreekt, waarbij het ene land het andere land niet wil tegemoet komen, schrik om een frank van de 11 miljard euro te verliezen...

Zo'n gemeenschapsdialoog kan men ook creëren met inbegrip van de platforms van Marokkanen, Turken, Russistaligen, Polen, Latino's, Joden; dat is een échte gemeenschapsdialoog.

En die speelt zich niet af in "2" landen.

Wie is dat 'men' van u?

Dat 'men' is een spook. Ik kijk wél naar alle media in dit land, en ga om met mensen uit willekeurige provincies.
Misschien zijn er niet veel, maar ik ben zeker niet de enige.

Joost mag dus weten waar u het over heeft.
Ik vermoed zelfs dat u a-men wil zeggen.

Goede tekst van politicoloog Dave Sinardet in De Morgen:

De gemeenschapsdialoog als partijpolitiek spel

Dave Sinardet ontrafelt strategieën achter de Vlaams-Franstalige tegenstelling. Sinardet is politicoloog aan de UA en gastprofessor aan de Franstalige universiteit Saint-Louis in Brussel. Hij is gespecialiseerd in federalisme en staatshervorming.

Vlaams minister-president Peeters blies maandag de communautaire dialoog op, gisteren vroeg PS-voorzitter Di Rupo om toch verder te praten. 'De stopzetting van de dialoog werd maandag wel zeer rechtstreeks veroorzaakt door de aanstormende verkiezingen', aldus Dave Sinardet.

Al weken riepen de verklaringen rond de 'gemeenschapsdialoog' van Kris Peeters herinneringen op aan de 'dead parrot'-sketch van Monty Python, maar maandag werd de overlijdensakte dan toch officieel betekend: 'this is an ex-dialogue'.

Dat de communautaire onderhandelingen ten prooi zouden vallen aan de electorale calculs rond de regionale verkiezingen van juni stond in de sterren geschreven. Regionaal of federaal, verkiezingen in België zijn steeds een strijd tussen dezelfde partijen. En die hebben er geen baat bij om toegevingen te doen. Sommigen althans niet, waardoor ze de anderen met zich meetrekken, want die willen niet onderdoen.

Maar de stopzetting van de dialoog werd maandag wel zeer rechtstreeks veroorzaakt door de aanstormende verkiezingen. En meer bepaald de daarmee gepaard gaande lijstvorming. Lijstvormers moeten zoeken naar evenwichten binnen partijen. Een zoektocht die er niet makkelijker op wordt bij bewegingen die uit verschillende partijen bestaan, zoals de MR.

Zo heerste bij de Brusselse afdeling al weken een strijd tussen de liberalen en het FDF over de lijsttrekkerplaats voor de gewestverkiezingen. Het FDF meende een goede kandidaat te hebben in de persoon van voormalig minister Didier Gosuin: een gematigde FDF'er die eerder de Brusselse dan de Franstalige kaart trekt en ook buiten het kiezerskorps van zijn partij op sympathie kan rekenen. De liberalen zagen dat scenario niet zitten, vooral omdat Olivier Maingain in 2007 ook al lijsttrekker was voor de MR in B-H-V. Zo werd ook Senaatsvoorzitter Armand De Decker kandidaat. De discussie sleepte al weken aan en ondertussen waren de andere lijsttrekkers al lang bekend. De andere partijen lieten niet na om de verdeeldheid te onderstrepen. De knoop moest dringend doorgehakt.
Een ander conflict sudderde ook al de hele tijd binnen de MR, tussen dezelfde De Decker (samen met Kris Peeters voorzitter van de 'gemeenschapsdialoog') en FDF-voorzitter Maingain, eveneens een van de deelnemers. Met als inzet de hervatting van die dialoog: De Decker wou daar zo snel mogelijk werk van maken en vooral rond arbeidsmarkt tot akkoorden komen, Maingain bleef daar de benoeming van zijn drie recalcitrante Randburgemeesters aan koppelen. De discussie sleepte al weken aan en vrijdag kwam het in een vergadering met alle Franstalige partijen tot een clash tussen De Decker en Maingain. De andere partijen lieten niet na om de verdeeldheid te onderstrepen. De knoop moest dringend worden doorgehakt.

En zo stelde Didier Reynders maandag officieel de Brusselse lijsttrekker Armand De Decker voor. En nam hij duidelijke stellingen in over de communautaire dialoog: akkoorden stemmen kan pas na de verkiezingen wanneer er ook een akkoord is over Brussel, waarbij de uitbreiding van het gewest een piste blijft. Voor wat, hoort wat.

Gisteren werd bovendien ook bekend dat Reynders alvast een reeks plaatsen op zijn lijsten vrijhoudt voor Rudy Aernoudt en zijn partij Lidé. Ook diens toetreding was inzet van onenigheid tussen Reynders en Maingain. Aernoudt kan het verschil maken in de strijd voor het politieke marktleiderschap met de PS, maar zijn communautaire discours strookt niet bepaald met dat van het FDF. Of hoe de bij de lijstvorming onvermijdelijke zoektocht naar evenwichten binnen partijen niet enkel vorm krijgt via de toekenning van lijstplaatsen maar ook door het herijken van inhoudelijke posities. En hoe een partijtje haar ene zetel in de Kamer maximaal laat doorwegen op de politieke ontwikkelingen. Dat heeft Maingain misschien geleerd van dat andere partijtje dat van communautaire polarisatie leeft, al had de N-VA een vijfvoud aan zetels nodig om hetzelfde effect te bereiken.

Maar FDF en N-VA mogen niet alle eer opstrijken. Andere partijen beschouwen het communautaire dan wel niet als hun core-business, net dat maakt het des te interessanter om de posities daarover aan te passen aan strategische afwegingen. Zo komen we dus terug bij de Franstalige liberalen, wier belangen hier opvallend gelijklopen met die van hun Vlaamse geestesgenoten. Laten we immers niet vergeten dat er zich ook aan Vlaamse kant een strijd voor het politieke marktleiderschap afspeelt, tussen CD&V en Open Vld. En dat de dode dialoog waar Peeters nu op afgerekend wordt, al in coma verkeerde sinds minister Keulen, enkele uren na het partijbureau, aankondigde de drie FDF-burgemeesters opnieuw niet te benoemen. Vlaamse en Franstalige liberalen gaan niet onterecht prat op hun goede communautaire entente.

Ook CD&V hypothekeerde van bij het begin de slaagkansen van de dialoog door niet van de daken te schreeuwen dat het niet meer wilde onderhandelen over B-H-V en Brussel, net het enige waar het FDF in geïnteresseerd is. Een nutteloze radicalisering, want tot juli 2008 hadden zowel CD&V als N-VA daarover al onderhandeld. In juli een wanhoopspoging om het kartel te handhaven, daarna een koord om de nek.

Communautaire problemen kunnen natuurlijk niet enkel en alleen benaderd worden vanuit partijpolitieke opstellingen. Want die worden mee in de hand gewerkt door een reeks uiteenlopende belangen tussen regio's en taalgroepen in dit land en vooral door een institutionele context die de communautaire polarisatie tussen die belangen in de hand werkt. Maar de communautaire problematiek wordt al te vaak geanalyseerd vanuit een binaire tegenstelling tussen een homogeen Vlaams en Franstalig kamp. Dat ontneemt vaak het zicht op de partijstrategieën die daarachter schuilgaan. En net dat maakt het communautaire dossier zo geschikt om te dienen als speelbal voor die strategische spelletjes. Al helemaal in verkiezingstijd.

Al te rouwig hoeven we dus niet te zijn over de begrafenis van de 'dialoog van gemeenschap tot gemeenschap', het zogenaamde revolutionaire confederale overlegmodel dat de versleten federale variant moest vervangen. Nog zo'n schijnmanoeuvre, want hoe je het vehikel ook noemt, dezer dagen wordt opnieuw bewezen dat het ware overlegmodel er in België een is tussen (en binnen) partijen. En je gaat pas echt een grote staatshervorming nodig hebben om dat ooit te veranderen.

In afwachting van betere tijden kunnen we het communautaire initiatief alvast doorgeven aan de provincies. Leve de communautaire decaloog!

18/02/09 08u03

We moeten gewoon het communautarisme de meest verspreide invulling geven.

In België is een dialoog tussen de gemeenschappen broodnodig. Kijk maar naar die dichtbevolkte
gemeentes van Brussel en Antwerpen.

De houding van de Walen in de communautaire onderhandelingen is niets om trots op te zijn: een voetbalploeg die te veel op de verdediging speelt, zal haar fans nooit enthousiast maken, vindt CLAUDE DEMELENNE. 'Maar die houding is wel begrijpelijk, want de Walen zijn geen masochisten.'


Mijnheer de minister-president, u hebt gelijk. De Franstalige politieke leiders willen niet ernstig met u over een grote staatshervorming praten. Ze doen maar alsof. Al maanden houden ze u aan het lijntje. In voetbaltermen zouden we zeggen dat de Walen 'tegen de klok spelen'. Ze proberen de eisen van de flaminganten op alle mogelijke manieren af te remmen. Ze willen tijd winnen.

De houding van de Walen is niets om trots op te zijn: een voetbalploeg die te veel op de verdediging speelt, zal haar fans nooit enthousiast maken. Maar die houding is wel begrijpelijk, want de Walen zijn geen masochisten. Ze zullen geen 'grote staatshervorming' aanvaarden die hen armer maakt. En die bovendien nadelig zou zijn voor de Franstaligen in Brussel. De houding van die laatsten is nog onverzettelijker: tactisch zeggen de meesten, ja, mijnheer de minister-president, wij willen onderhandelen. Maar in de praktijk is het nee. Een onvoorwaardelijk nee. Ze zullen geen duimbreed wijken, want ook zij zijn geen masochisten.

Ze hebben vooral belangstelling voor twee dossiers: de uitbreiding van de grenzen van Brussel, als enige manier om een consequente structurele financiering van het derde gewest te verzekeren. En de benoeming van de Franstalige burgemeesters die door minister Marino Keulen wordt geblokkeerd, als enige manier om de democratie te respecteren. De Vlaamse politieke klasse weigert unaniem om over die twee dossiers te praten. En dus antwoorden de Franstaligen op hun manier: door de communautaire dialoog te boycotten. Op een schijnheilige manier, want de boycot wordt nooit duidelijk verwoord.

U bent niet dom, mijnheer de minister-president. U hebt dan ook besloten om een punt te zetten achter deze slechte komedie. De communautaire dialoog die er geen was, dreigde in een klucht te veranderen. Alle acteurs, Franstaligen zowel als Vlamingen, maakten zichzelf belachelijk. Over de grond van de zaak, uw analyse van het gedrag van de Franstaligen, hebt u gelijk. Ik zal u vertellen wat de Franstalige politieke leiders buiten beeld zeggen, als er geen microfoons in de buurt zijn: 'De Vlamingen zullen niets meer krijgen. Slechts enkele kruimels. Als wij het confederalisme aanvaarden, wordt België een lege doos. Een uitstalraam. Voor de schijn. En vooral om ervoor te zorgen dat Vlaanderen Brussel behoudt.'

En als ze echt de achterkant van hun tong laten zien, voegen ze er dit aan toe: 'Als de Vlamingen meer autonomie willen, zullen ze die heel duur betalen. Duidelijk gezegd: vroeg of laat zullen ze de Belgische staat doen wankelen. En in dat scenario zullen ze Brussel verliezen.' De Franstaligen weten dat het verlies van Brussel - 'het enige Belgische merk dat heel de wereld kent', zoals Jean-Marie Dedecker zegt - een prijs is die Vlaanderen niet wil betalen. En zo komt het, mijnheer de minister-president, dat de Franstaligen zich in de schijndialoog, waaraan u een einde hebt gemaakt, paradoxaal genoeg sterker voelen dan de Vlamingen. Zij zijn vrijwel zeker van hun zaak: ze kunnen de stand nog lang op 0-0 houden. Door niets te doen. En door hun commedia dell'arte op te voeren: met de hand op het hart zweren dat zij bereid zijn om met u over een 'grote staatshervorming' te praten, terwijl ze daar geen woord van menen.

Alle Franstaligen zijn het met elkaar eens, zowel de haviken als zij die doen alsof er nog een dialoog mogelijk is. Op enkele piepkleine nuances na delen alle Franstalige leiders de standpunten van Olivier Maingain. Sommigen doen alsof ze soepeler zijn en veinzen dat ze 'vooruitgang willen boeken, bijvoorbeeld op het vlak van de werkgelegenheid'. Geloof er geen woord van, mijnheer de minister-president. Het is show, pure show. Dat is niet glorierijk. Dat is niet erg ambitieus. Maar kunnen zij echt anders, als ze geen harakiri willen plegen...?

Ik heb het gevoel dat de Franstaligen zich in een vrij vernederende positie bevinden: ze liggen dwars omdat ze te weinig zelfvertrouwen bezitten om het hoofd te bieden aan de realiteit van de Vlaamse eisen. Ze voeren een show op en liegen over hun echte motivatie om de staat te hervormen. Die motivatie, u snapt het al, ligt dicht bij het absolute nulpunt. In de ogen van de Franstaligen leiden de 'Vlaamse' hervormingen naar een België extra light dat zij niet wensen. De Franstaligen zijn ervan overtuigd dat de Vlamingen de federale staat niet willen hervormen, maar stap voor stap ontmantelen. Als België niet langer een gemeenschappelijk project is, als de solidariteit wordt afgebroken, als ze alleen nog dient om de Vlamingen in staat te stellen Brussel te behouden - een stad waar zij nauwelijks 10 procent van de bevolking vertegenwoordigen - zien de Franstaligen niet in waarom ze het spel nog langer zouden meespelen. U hebt dat allemaal begrepen, mijnheer de minister-president.

Wat gaat u nu doen? Wat gaan wij doen? Ik zie twee mogelijkheden. Ofwel onderhandelen we over een nieuw pact tussen de Belgen, zonder taboes - en wordt er dus ook over de grenzen van Brussel gepraat, en over afwisselende Vlaamse en Franstalige premiers (sinds 1974 hebben we geen Waalse premier meer gehad). Ofwel praten we zonder geweld en zonder rancune over het einde van België. U moet weten, mijnheer de minister-president, dat veel Franstalige politieke leiders, als er geen microfoons in de buurt zijn, steeds pessimistischer zijn over de overlevingskansen van dit land op lange termijn. Zult u hen ongelijk geven? De bal ligt in uw kamp. Want bij gebrek aan beter zullen de Franstaligen nog vele jaren tevreden zijn met een 0-0-stand.

Claude Demelenne is journalist en schrijver.

'Pour ou contre la Belgique française', uitgeverij Le Cherche midi, Parijs, januari 2009

Kris Peeters voulait faire un hold-up sur la Belgique:

LA LIBRE BELGIQUE:

Dernier tour de piste pour Kris Peeters
Martin Buxant

Mis en ligne le 18/02/2009

Le Premier flamand a tenté de forcer la main aux francophones en leur soumettant une série de notes communautaires. Régionalisation de l’IPP, révision de la Constitution... Une liste de commissions flamando-flamandes.

Ça ressemble furieusement au testament communautaire du ministre-Président flamand. Dans une ultime tentative d’arracher une avancée institutionnelle, Kris Peeters (CD&V) a fait parvenir, à la fin de la semaine dernière, une série de notes sur lesquelles les négociateurs communautaires des quatre partis francophones (MR, PS, CDH et Ecolo) étaient appelés à se prononcer. Et à marquer leur accord.

Aucune des quatre formations politiques francophones n’a accepté de délivrer un feu vert à des propositions qui, pour certaines, n’ont même pas été évoquées lors des réunions du "dialogue communautaire" dirigées par Kris Peeters ! Seul le point portant sur le "1er paquet" communautaire a été négocié entre Flamands et francophones.

"La Libre" a obtenu copie des ultimes notes du Premier flamand. Morceaux choisis.


1 Le "1er paquet" communautaire. Négocié par Guy Verhofstadt en décembre 2007, il n’a toujours pas été voté. Il se propose de résoudre "6 problèmes" . Des propositions de lois spéciales ont été rédigées par Kris Peeters pour répondre aux remarques du Conseil d’Etat. Ces lois portent sur :

- la régionalisation des écoles de conduite;

- l’adaptation du fonds de l’inspection automobile et de l’institut belge de la Sécurité routière à la régionalisation;

- le contrôle de la circulation;

- la concertation sur les grandes implantations commerciales;

- les normes de sécurités incendie.

2 Emploi. Une note propulsée par le ministre flamand de l’Emploi, le SP.A Frank Vandenbroucke. Détaillée et accompagnée de "8 fiches", cette note vise à renforcer la capacité d’action sociale et financière des autorités en matière d’emploi. Et à renforcer les compétences des Communautés et Régions au niveau de la politique du marché du travail. Ainsi l’activation des demandeurs d’emploi deviendrait-elle une compétence régionale.

3 Article 195 de la Constitution. Nouvelle procédure de révision de la Constitution. C’est la "révolution copernicienne" que Peeters a longtemps appelée de ses vœux : "déplacer le centre de gravité des compétences vers les Communautés" . Deux objectifs sont cités :

- supprimer la nécessité de devoir dissoudre les Chambres afin que, dès maintenant, avant les prochaines élections fédérales, la Constitution puisse être révisée;

- associer les collectivités fédérées à la procédure de révision de la Constitution.

Le système imaginé par Kris Peeters fonctionnerait à travers la création d’une Chambre constitutionnelle de 150 membres en dehors du système bicaméral chargée de la révision de la Constitution et de la modification des lois spéciales à tout moment, sans passer par la dissolution du Parlement. Tous les parlements (fédéral et fédérés) sont associés à cette Chambre, à hauteur de 2x75 membres (88N, 61F et 1 germanophone). Ils sont représentés par des parlementaires directement élus, désignés par le Parlement concerné. Le fédéral déléguerait 55 députés (32N et 23F) et 20 sénateurs (12N et 8F) dans cette instance.

4 Régionalisation des déductions de l’Impôt des personnes physiques (IPP). Les incitants fiscaux, réductions et crédits, portant sur des compétences régionales peuvent être exercés par les Régions. "Chaque Région et Communauté pourra mener une politique cohérente au niveau de la fiscalité" .

5 Adaptation de la loi spéciale de financement. Sur l’Impôt des personnes physiques, les Régions sont autorisées, sur la base de la localisation de ces impôts

- à percevoir des centimes additionnels;

- à accorder des réductions fiscales;

- à mettre en œuvre des augmentations fiscales générales;

- à accorder des réductions d’impôt;

- à octroyer des crédits d’impôt.

6 Justice et aide sociale. L’exécution des compétences doit être améliorée, les mesures à prendre sont détaillées par Kris Peeters dans une note de 30 pages :

- création d’une conférence interministérielle "Politique judiciaire". La sécurité n’est plus de la seule compétence des ministres fédéraux de l’Intérieur et de la Justice. La conférence se penchera, notamment, sur la politique en matière de sécurité routière, la politique pénale et de maintien du ministère public, la lutte contre la criminalité fiscale et financière;

- bien-être (médiation, aide sociale aux détenus, adoption, assistance juridique et aide aux victimes, accompagnement et traitement des délinquants sexuels, protection de la jeunesse...);

- réforme de l’organisation judiciaire;

- arrondissement judiciaire de Bruxelles : scission fonctionnelle de l’arrondissement judiciaire sans modification de la législation linguistique. Dédoublement du siège : un tribunal néerlandophone et un francophone sont créés dans l’arrondissement de BHV. En même temps, une scission verticale et territoriale du parquet sera réalisée.

7 Politique des grandes villes. La politique du gouvernement fédéral en la matière est contraire au règlement de la répartition des compétences et relève des Régions, dit Kris Peeters. Il ne revient pas au fédéral de mener une politique des grandes villes centrale et de prévoir les moyens à cette fin. Toutefois, M. Peeters admet que la situation particulière de la Région bruxelloise doit être prise en compte.

Toutes ces discussions ridicules sont générées par le système fédéral tout aussi ridicule.