Ecolo supprime les provinces: horreur et damnation!

el fait est qu'on a un ou des niveau de pouvoir en trop en belgique donc il faut supprimé et les partis traditionnelle prefere voir les province disparaitre que les regions et les communauté parce les puissance tomberait avec les regions et les communautés

Belgica wrote:

Even een Nederlandse visie uit de Volkskrant:


Van 12 naar 6 provincies levert veel op

OPINIE,
Gepubliceerd op 07 maart 2007 00:00, bijgewerkt op 15 januari 2009 18:46

Door twaalf provincies op te schalen naar zes landsdelen, zou het functioneren van het binnenlands bestuur sterk worden verbeterd, meent Jaap Modder.

De nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, Guusje ter Horst, heeft bij binnenkomst meteen een buitengewoon taaie opdracht meegekregen. Vijftienduizend ambtenaren eruit. En zoals zo vaak is er niet bij vermeld welke taken zouden moeten worden afgestoten. Het zal dus wel uitdraaien op een efficiencyoperatie. Daar is natuurlijk altijd wel wat mee te verdienen. Maar als je dat goed doet, moet je meestal ook reorganiseren. Lastig!

Toch doet zich op dit terrein plotseling een mooie kans voor. De provincies lijken namelijk eindelijk klaar te zijn voor een zeer voor de hand liggende opschalingsoperatie. In 2002 vroegen de gezamenlijke provincies een commissie onder leiding van Ad Geelhoed, voormalig secretaris-generaal Algemene Zaken, om een advies over ‘wenselijke vormen van effectief en democratisch regionaal bestuur in Nederland’. Maar nog voordat de opdrachtgevers zich er een oordeel over hadden kunnen vormen, verwees de toenmalige minister Remkes het rapport al naar de prullenbak. Geelhoed stelde voor om de twaalf provincies om te vormen tot een veel kleiner aantal landsdelen, vier à vijf.

De argumentatie was kraakhelder. Provincies zijn te klein om in Europa als regio’s een rol van betekenis te kunnen spelen. Geelhoed was verder van mening dat de rijksoverheid minder topzwaar zou moeten worden. Maar ook voor decentralisatie van rijkstaken achtte hij de provincies te klein. En ook dat pleitte voor schaalvergroting.

Inmiddels blijkt, vijf jaar na Geelhoed, dat de provincies wel die richting op willen. In de Randstad wordt het zelfs een beetje overdreven. Het advies van de commissie-Kok om daar van vier provincies één te maken, werd met een zekere gretigheid overgenomen. Nu biedt dit advies helaas geen oplossing voor het probleem dat Kok moest oplossen, namelijk een beter bestuur voor de Randstad. Maar het draagt in ieder geval bij aan meer efficiency en minder bestuurlijke drukte.

Ook elders in het land wordt de roep om schaalvergroting in provinciale kring sterker. Bestuurders van Gelderland en Overijssel lieten Remkes vorig jaar in het provinciehuis in Zwolle weten, niet vies te zijn van een fusie tussen beide provincies. En onlangs verschenen de resultaten van een bestuurskundig onderzoek door M. Dijk e.a. van de Radboud Universiteit in Nijmegen en die gaan in dezelfde richting.

In dat onderzoek werden provinciale bestuurders, politici en ambtenaren onder andere op dit onderwerp ondervraagd. Grootste verrassing is Friesland. Daar ziet maar liefst 82 procent van de ondervraagden Friesland opgaan in een landsdeel Noord. Maar ook in het Oosten ziet 70 procent van de ondervraagden de provincies graag opgaan in een landsdeel Oost.

Even de balans opmaken. In het westen kunnen we opschalen van vier naar één, in het noorden van drie naar één en in het oosten van twee naar één landsdeel. Dat betekent dat er van deze negen provincies na opschaling drie overblijven. We laten de zaak in het zuiden van het land (Zeeland, Noord-Brabant en Limburg) even buiten beschouwing. Daar is opschaling lastiger. Maar zelfs zonder een ingreep daar zien we dat we zonder veel moeite van twaalf provincies naar de helft ervan kunnen. Dat moet toch minstens een paar duizend ambtenaren kunnen besparen. Kassa!

Maar de echte winst van deze operatie gaat veel verder. We zijn dan weer terug bij het advies van de commissie-Geelhoed. Deze vernieuwing van het binnenlands bestuur levert namelijk een middenbestuur op dat veel competenter wordt op de bestuurlijke functies die daar thuis horen. De nieuwe provincies/landsdelen kunnen eindelijk professioneel hun partijtje meespelen in Europa. Bovendien biedt deze schaalgrootte de mogelijkheid van een forse decentralisatie van rijkstaken. En dat zou vervolgens (op termijn) wel eens één of twee Haagse departementen kunnen schelen.

Maar er is nog meer en dat is misschien wel het mooiste. De nieuwe provincies/landsdelen komen op veilige afstand van de gemeenten en zullen minder geneigd zijn zich daar al teveel in te mengen. De recente publicatie Het opgeblazen bestuur van Klaartje Peters laat zien dat provincies het laatste decennium allerlei taken naar zich hebben toegehaald, waarvan het zeer de vraag is of ze op dat niveau wel adequaat worden uitgevoerd.

Als minister Ter Horst het een beetje handig speelt, heeft ze aan het einde van haar termijn met een redelijk eenvoudige ingreep, waarvoor inmiddels draagvlak bestaat, een majeure verbetering aangebracht in het functioneren van het binnenlands bestuur. En het levert nog geld op ook!



"Opschaling", tot daar toe, maar 6 provincies blijft een gezond multipolair systeem ! Nederland geeft de provincies dus niet op, integendeel. Het wil ze versterken !

Voor de rest ook lekker Hollands tekstje over geld en "efficiency".

Prachtg pleidooi voor de komplete afschaffing van de provincie, delegeer naar beneden, dat brengt het bestuur dichter bij de kiezer en naar b oven (gewesten en gemeenschappen). Wie is tegen: het personeel van de provincies

Sprakeloos wrote:

Belgica wrote:

Even een Nederlandse visie uit de Volkskrant:


Van 12 naar 6 provincies levert veel op

OPINIE,
Gepubliceerd op 07 maart 2007 00:00, bijgewerkt op 15 januari 2009 18:46

Door twaalf provincies op te schalen naar zes landsdelen, zou het functioneren van het binnenlands bestuur sterk worden verbeterd, meent Jaap Modder.

De nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, Guusje ter Horst, heeft bij binnenkomst meteen een buitengewoon taaie opdracht meegekregen. Vijftienduizend ambtenaren eruit. En zoals zo vaak is er niet bij vermeld welke taken zouden moeten worden afgestoten. Het zal dus wel uitdraaien op een efficiencyoperatie. Daar is natuurlijk altijd wel wat mee te verdienen. Maar als je dat goed doet, moet je meestal ook reorganiseren. Lastig!

Toch doet zich op dit terrein plotseling een mooie kans voor. De provincies lijken namelijk eindelijk klaar te zijn voor een zeer voor de hand liggende opschalingsoperatie. In 2002 vroegen de gezamenlijke provincies een commissie onder leiding van Ad Geelhoed, voormalig secretaris-generaal Algemene Zaken, om een advies over ‘wenselijke vormen van effectief en democratisch regionaal bestuur in Nederland’. Maar nog voordat de opdrachtgevers zich er een oordeel over hadden kunnen vormen, verwees de toenmalige minister Remkes het rapport al naar de prullenbak. Geelhoed stelde voor om de twaalf provincies om te vormen tot een veel kleiner aantal landsdelen, vier à vijf.

De argumentatie was kraakhelder. Provincies zijn te klein om in Europa als regio’s een rol van betekenis te kunnen spelen. Geelhoed was verder van mening dat de rijksoverheid minder topzwaar zou moeten worden. Maar ook voor decentralisatie van rijkstaken achtte hij de provincies te klein. En ook dat pleitte voor schaalvergroting.

Inmiddels blijkt, vijf jaar na Geelhoed, dat de provincies wel die richting op willen. In de Randstad wordt het zelfs een beetje overdreven. Het advies van de commissie-Kok om daar van vier provincies één te maken, werd met een zekere gretigheid overgenomen. Nu biedt dit advies helaas geen oplossing voor het probleem dat Kok moest oplossen, namelijk een beter bestuur voor de Randstad. Maar het draagt in ieder geval bij aan meer efficiency en minder bestuurlijke drukte.

Ook elders in het land wordt de roep om schaalvergroting in provinciale kring sterker. Bestuurders van Gelderland en Overijssel lieten Remkes vorig jaar in het provinciehuis in Zwolle weten, niet vies te zijn van een fusie tussen beide provincies. En onlangs verschenen de resultaten van een bestuurskundig onderzoek door M. Dijk e.a. van de Radboud Universiteit in Nijmegen en die gaan in dezelfde richting.

In dat onderzoek werden provinciale bestuurders, politici en ambtenaren onder andere op dit onderwerp ondervraagd. Grootste verrassing is Friesland. Daar ziet maar liefst 82 procent van de ondervraagden Friesland opgaan in een landsdeel Noord. Maar ook in het Oosten ziet 70 procent van de ondervraagden de provincies graag opgaan in een landsdeel Oost.

Even de balans opmaken. In het westen kunnen we opschalen van vier naar één, in het noorden van drie naar één en in het oosten van twee naar één landsdeel. Dat betekent dat er van deze negen provincies na opschaling drie overblijven. We laten de zaak in het zuiden van het land (Zeeland, Noord-Brabant en Limburg) even buiten beschouwing. Daar is opschaling lastiger. Maar zelfs zonder een ingreep daar zien we dat we zonder veel moeite van twaalf provincies naar de helft ervan kunnen. Dat moet toch minstens een paar duizend ambtenaren kunnen besparen. Kassa!

Maar de echte winst van deze operatie gaat veel verder. We zijn dan weer terug bij het advies van de commissie-Geelhoed. Deze vernieuwing van het binnenlands bestuur levert namelijk een middenbestuur op dat veel competenter wordt op de bestuurlijke functies die daar thuis horen. De nieuwe provincies/landsdelen kunnen eindelijk professioneel hun partijtje meespelen in Europa. Bovendien biedt deze schaalgrootte de mogelijkheid van een forse decentralisatie van rijkstaken. En dat zou vervolgens (op termijn) wel eens één of twee Haagse departementen kunnen schelen.

Maar er is nog meer en dat is misschien wel het mooiste. De nieuwe provincies/landsdelen komen op veilige afstand van de gemeenten en zullen minder geneigd zijn zich daar al teveel in te mengen. De recente publicatie Het opgeblazen bestuur van Klaartje Peters laat zien dat provincies het laatste decennium allerlei taken naar zich hebben toegehaald, waarvan het zeer de vraag is of ze op dat niveau wel adequaat worden uitgevoerd.

Als minister Ter Horst het een beetje handig speelt, heeft ze aan het einde van haar termijn met een redelijk eenvoudige ingreep, waarvoor inmiddels draagvlak bestaat, een majeure verbetering aangebracht in het functioneren van het binnenlands bestuur. En het levert nog geld op ook!



"Opschaling", tot daar toe, maar 6 provincies blijft een gezond multipolair systeem ! Nederland geeft de provincies dus niet op, integendeel. Het wil ze versterken !

Voor de rest ook lekker Hollands tekstje over geld en "efficiency".

In België zijn er 5 Hoven van Beroep. Misschien kan die omschrijving gebruikt worden om de provincies te groeperen. Ik bedoel dan om een parallel te trekken met de Nederlandse herschikking. In ieder geval blijven de provincies dan (en wat voor 1830 tot hun totstandkoming geleid heeft) in een zekere multipolaire continuïteit bestaan.

De provincies West en OOst Vlaanderen zouden dan een worden; Antwerpen en Limburg; Luik, Namen en Luxemburg; Bergen en Brussel; Vlaams-Brabant en Waals-Brabant ... Gaat dat de taalkundige tegenstellingen oplossen?

perikles wrote:

Sprakeloos wrote:

Belgica wrote:

Even een Nederlandse visie uit de Volkskrant:


Van 12 naar 6 provincies levert veel op

OPINIE,
Gepubliceerd op 07 maart 2007 00:00, bijgewerkt op 15 januari 2009 18:46

Door twaalf provincies op te schalen naar zes landsdelen, zou het functioneren van het binnenlands bestuur sterk worden verbeterd, meent Jaap Modder.

De nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, Guusje ter Horst, heeft bij binnenkomst meteen een buitengewoon taaie opdracht meegekregen. Vijftienduizend ambtenaren eruit. En zoals zo vaak is er niet bij vermeld welke taken zouden moeten worden afgestoten. Het zal dus wel uitdraaien op een efficiencyoperatie. Daar is natuurlijk altijd wel wat mee te verdienen. Maar als je dat goed doet, moet je meestal ook reorganiseren. Lastig!

Toch doet zich op dit terrein plotseling een mooie kans voor. De provincies lijken namelijk eindelijk klaar te zijn voor een zeer voor de hand liggende opschalingsoperatie. In 2002 vroegen de gezamenlijke provincies een commissie onder leiding van Ad Geelhoed, voormalig secretaris-generaal Algemene Zaken, om een advies over ‘wenselijke vormen van effectief en democratisch regionaal bestuur in Nederland’. Maar nog voordat de opdrachtgevers zich er een oordeel over hadden kunnen vormen, verwees de toenmalige minister Remkes het rapport al naar de prullenbak. Geelhoed stelde voor om de twaalf provincies om te vormen tot een veel kleiner aantal landsdelen, vier à vijf.

De argumentatie was kraakhelder. Provincies zijn te klein om in Europa als regio’s een rol van betekenis te kunnen spelen. Geelhoed was verder van mening dat de rijksoverheid minder topzwaar zou moeten worden. Maar ook voor decentralisatie van rijkstaken achtte hij de provincies te klein. En ook dat pleitte voor schaalvergroting.

Inmiddels blijkt, vijf jaar na Geelhoed, dat de provincies wel die richting op willen. In de Randstad wordt het zelfs een beetje overdreven. Het advies van de commissie-Kok om daar van vier provincies één te maken, werd met een zekere gretigheid overgenomen. Nu biedt dit advies helaas geen oplossing voor het probleem dat Kok moest oplossen, namelijk een beter bestuur voor de Randstad. Maar het draagt in ieder geval bij aan meer efficiency en minder bestuurlijke drukte.

Ook elders in het land wordt de roep om schaalvergroting in provinciale kring sterker. Bestuurders van Gelderland en Overijssel lieten Remkes vorig jaar in het provinciehuis in Zwolle weten, niet vies te zijn van een fusie tussen beide provincies. En onlangs verschenen de resultaten van een bestuurskundig onderzoek door M. Dijk e.a. van de Radboud Universiteit in Nijmegen en die gaan in dezelfde richting.

In dat onderzoek werden provinciale bestuurders, politici en ambtenaren onder andere op dit onderwerp ondervraagd. Grootste verrassing is Friesland. Daar ziet maar liefst 82 procent van de ondervraagden Friesland opgaan in een landsdeel Noord. Maar ook in het Oosten ziet 70 procent van de ondervraagden de provincies graag opgaan in een landsdeel Oost.

Even de balans opmaken. In het westen kunnen we opschalen van vier naar één, in het noorden van drie naar één en in het oosten van twee naar één landsdeel. Dat betekent dat er van deze negen provincies na opschaling drie overblijven. We laten de zaak in het zuiden van het land (Zeeland, Noord-Brabant en Limburg) even buiten beschouwing. Daar is opschaling lastiger. Maar zelfs zonder een ingreep daar zien we dat we zonder veel moeite van twaalf provincies naar de helft ervan kunnen. Dat moet toch minstens een paar duizend ambtenaren kunnen besparen. Kassa!

Maar de echte winst van deze operatie gaat veel verder. We zijn dan weer terug bij het advies van de commissie-Geelhoed. Deze vernieuwing van het binnenlands bestuur levert namelijk een middenbestuur op dat veel competenter wordt op de bestuurlijke functies die daar thuis horen. De nieuwe provincies/landsdelen kunnen eindelijk professioneel hun partijtje meespelen in Europa. Bovendien biedt deze schaalgrootte de mogelijkheid van een forse decentralisatie van rijkstaken. En dat zou vervolgens (op termijn) wel eens één of twee Haagse departementen kunnen schelen.

Maar er is nog meer en dat is misschien wel het mooiste. De nieuwe provincies/landsdelen komen op veilige afstand van de gemeenten en zullen minder geneigd zijn zich daar al teveel in te mengen. De recente publicatie Het opgeblazen bestuur van Klaartje Peters laat zien dat provincies het laatste decennium allerlei taken naar zich hebben toegehaald, waarvan het zeer de vraag is of ze op dat niveau wel adequaat worden uitgevoerd.

Als minister Ter Horst het een beetje handig speelt, heeft ze aan het einde van haar termijn met een redelijk eenvoudige ingreep, waarvoor inmiddels draagvlak bestaat, een majeure verbetering aangebracht in het functioneren van het binnenlands bestuur. En het levert nog geld op ook!



"Opschaling", tot daar toe, maar 6 provincies blijft een gezond multipolair systeem ! Nederland geeft de provincies dus niet op, integendeel. Het wil ze versterken !

Voor de rest ook lekker Hollands tekstje over geld en "efficiency".

In België zijn er 5 Hoven van Beroep. Misschien kan die omschrijving gebruikt worden om de provincies te groeperen. Ik bedoel dan om een parallel te trekken met de Nederlandse herschikking. In ieder geval blijven de provincies dan (en wat voor 1830 tot hun totstandkoming geleid heeft) in een zekere multipolaire continuïteit bestaan.

De provincies West en OOst Vlaanderen zouden dan een worden; Antwerpen en Limburg; Luik, Namen en Luxemburg; Bergen en Brussel; Vlaams-Brabant en Waals-Brabant ... Gaat dat de taalkundige tegenstellingen oplossen?

Men moet heel ons bestaan niet reduceren tot taal! Ik moet de eerste mens nog tegenkomen die zich op allerlei wijzen over België uitspreekt en niets over onze talen zegt. Graag!

En misschien wel: de visies over taal kunnen in al die gebieden verschillen. Ze zullen er, desnoods onder federale en Europese arbitrage, een eigen antwoord op kunnen bieden.