Niet eerste aanval op provincies (bron: De Standaard)
* maandag 15 juni 2009
*
* Auteur: (gteg)
Het is niet de eerste keer de provincies op de helling worden gezet. Het is ook niet de eerste keer dat de Vlaamse liberalen dit doen. Op het VLD-congres over burgerdemocratie van 1993 lag die afschaffing ook voor. Maar het congres verwierp het: de liberale provinciale gedeputeerden hadden busladingen leden aangevoerd om tegen te stemmen.
Ook minister-president Luc Van den Brande (CVP) dacht begin de jaren negentig aan de afschaffing. Maar het verzet van de provincies was groot. En het lobbywerk van de Waalse provincies had succes: het bestaan van de provincies werd in de Grondwet verankerd. (Sic ! de provincies stonden in 1831 ook al in de Grondwet !) Snel afschaffen, is sindsdien een illusie.
Het ‘kerntakendebat’ – over de herverdeling van de bevoegdheden in Vlaanderen – van de regering-Dewael (VLD), begin de jaren 2000, beoogde een inperking van de provinciale bevoegdheden (‘gesloten taakstelling’). Dat lukte wel grotendeels in Wallonië, maar niet echt in Vlaanderen. De Waalse provincies zijn overigens nog altijd ruim dubbel zo omvangrijk en duur als de Vlaamse. Onder meer omdat zij nog veel onderwijs organiseren en soms ook ziekenhuizen, en daar erg veel geld aan toesteken.
De hele betwisting heeft de Vlaamse provincies wel verplicht hun taakstelling te verfijnen. Een deeltje van hun bevoegdheden hebben ze al overgedragen: de provinciale wegen werden verdeeld over Vlaanderen enerzijds en de gemeenten anderzijds.
De Vlaamse provincies richten zich vandaag ook meer op coördinatie dan op eigen initiatieven.
Dat is ook verankerd in het provinciedecreet van Vlaams minister Marino Keulen (Open VLD) dat in 2006 de werking van de provincies hervormde.
‘De provincies’ bestaan overigens uit twee soorten diensten: de eigen diensten, en de naar de provincies gedeconcentreerde diensten van de Vlaamse overheid.
Home 