België afbreken in het geniep zoals je schrijft Belgica.
Maar de topics kunnen komen en gaan, één defederalisering voelen we misschien niet, misschien ook geen twee, maar het is dat kitscherig Copernicaans zwaartepuntidee dat zeer storend werkt. De invulling van artikel 35 van de Grondwet namelijk, dat dit niveau bepaalt wat België nog betekent; je zou spontaan al gaan denken bitter weinig, al de rest residuair voor de regionale en communautaire entiteiten.
Toegegeven, het meest voelbare en het meest schragende voor België is al sinds jaar en dag overgeheveld, met name; taal, onderwijs en cultuur. Toch zijn niet alle onderwijs en cultuur taalgebonden, maar als we dan al in zo'n triestig parcours van een terro-territorialistische taalfederatie zitten, waarom het dan niet strikt bij taal houden? Omdat het zo niet werkt, België is meer dan taal, en de regio's op hun beurt ook! (in hoofdzaak dient taal in België en zijn gefedereerde entiteiten een persoonsgebonden aangelegenheid te zijn).
In die zin maak ik me vooral zorgen om het essentiële, wat volgt:
Kris Peeters kan er in de communautaire dialoog best werk maken om grote delen van onderwijs en cultuur terug over te hevelen naar de federale (nationale) staat, zich ernstig bezinnend over wat van cultuur nog van communautaristische inslag moet zijn (ik zou het écht niet weten toch zéker geen talige dingen - tenzij het Vlaams en Waals streektalenpatrimonium natuurlijk -, voor cultuur; zaken die het relief of de zee aangaan, daar zitten de ernstige verschillen tussen Noord en Zuid, hoe men de hemel inkleurt, hoe het groen eruit ziet, hoe de keuken ruikt en smaakt, en wat onderwijs betreft een aantal uren over bosbouw, visvangst, havenbeleid, klimaataccenten die het leven in Noord en Zuid wel een andere dimensie geven je kan in Aarlen geen uren over de zee leuteren, en in De Panne geen uren over dennenbossen), zonder die gewichtig te overwegen reparatie van het Belgisch Cultuur- en Onderwijsbeleid kan een dialoog van gemeenschap tot gemeenschap niet ernstig genomen worden.
Als het toch een kwestie van geven en nemen is, wat ik in politiek uit rechtvaardigheidsoverwegingen wil aannemen, laat het dan géén geven en nemen zijn tussen "Vlamingen en Franstaligen", maar tussen "centripetalen" en (desnoods binair) "centrifugalen" ... m.a.w. regionaal (liefst multipolair) delegeren, en daar tegenover spijkerharde garanties vragen het herstel van één Belgisch cultuur- en onderwijsbeleid.
Al de rest is touwtrekkerij die het land finaal naar beneden haalt.