"Politici weten niet wat ze willen"

Mooie tekst van een nieuwe groepering:

C'Axent : Politici weten niet meer wat ze willen

(12/05/2010) We beleven een politieke crisis. Een open deur intrappen, zegt u? Ik bedoel niet de communautaire crisis in ons land. Er is al een tijdlang een inhoudelijke politieke crisis aan de gang. De huidige generatie politici heeft zoveel geschipperd dat ze niet meer weet wat ze eigenlijk wil. Er moet een nieuwe lichting aantreden die weer weet waarvoor ze staat. Wees nu eerlijk: ziet u ze nog in de Wetstraat, de echte socialisten, liberalen of christendemocraten? Hier en daar een uitzondering, ja, maar de regel is het al lang niet meer. Vroeger was het parlement een intellectueel slagveld van ideeën. Visies op de samenleving clashten in het pluchen strijdtoneel en vanaf het spreekgestoelte werden ideologische speeches ten gehore gebracht.

Als iemand dat vandaag zou doen, wordt ie uitgelachen, weggehoond, versleten voor moraalridder. "U vraagt, wij draaien" is het motto van de politiek. "Wat wil de kiezer horen? Dat zullen we zeggen." Maar die plaat is ondertussen grijsgedraaid. De kiezer wil leiderschap zien, mensen die durven voorop te gaan, leiders met ideeën, met oplossingen en een richting waar we naartoe moeten. Dat ontbreekt jammerlijk in de Belgische politiek. Een van de oorzaken is de onweerstaanbare drang van partijleiders om - onder druk van de kiescijfers - populaire namen op hun kieslijsten te laten prijken. Maar een leider wordt iemand niet omdat ie de clown kan uithangen op TV of kritische vragen kan stellen (zonder zelf oplossingen aan te moeten dragen). Degenen die jarenlang - en wél met een overtuiging – in die partij hebben gewerkt en geploeterd, zien plots een populair Tv-gezicht bovenaan “hun” kieslijst prijken, van wie tot de dag ervoor niet geweten was welke politieke ideeën hij aanhing. De echte overtuigde partijmensen krijgen geen kans in de partij die ze zelf hebben gemaakt omdat er teveel koekoeken verwelkomd worden door bange partijleiders die hun overtuiging inruilen voor populariteit. Arme politiek. Arm België.

Kris Vleugels, voorzitter C'axent.

De politieke crisis rond BHV

Mooie tekst van dezelfde beweging

Wat de leden van C'axent bindt, is het gezamenlijke christelijk-sociale project in de politiek en de te hanteren ethiek bij politieke beslissingen.

Uiteraard zijn er ook wat betreft het samenleven van Vlamingen en Franstaligen - en de politieke debatten daarover - een aantal te hanteren waarden en normen.

C'axent vindt dat er meer politiek fatsoen moet zijn wanneer men echt tot een oplossing wil komen. Het is bijvoorbeeld onfatsoenlijk om te kiezen om in een landsdeel te gaan wonen tussen een bevolking wiens taal men niet kent en er dan niet alles aan te doen om die taal zo snel mogelijk te beheersen. Het is nog onfatsoenlijker om - wanneer men in die streek stilaan een meerderheid wordt, de gastvrijheid van het land waar men woont te beantwoorden met de eis dat de originele bevolking zich maar moet aanpassen. Het getuigt van weinig fatsoen wanneer men compensaties eist voor de uitvoering van een arrest van het Grondwettelijk Hof. Het is eveneens onfatsoenlijk om weg te lopen in volle onderhandeling wanneer een consensus nog tot de mogelijkheden behoort, enkel om er publiekelijk beter uit te komen. Anderzijds is het niet fatsoenlijk om maar niet tegemoet te willen komen aan een terechte eis van een bevolking, door wie men niet verkozen moet worden. Het is eervol om de dialoog niet uit de weg te gaan en te blijven werken aan een oplossing voor een politiek probleem, ondanks de onwil van de gesprekspartners en het onbegrip van de publieke opinie.

Kris Vleugels, 29-04-2010