VB: Voorspellingen over het einde van België in 2002,03,04,05,06,07,08...

OKTOBER 2002

Het tij keert. Vlaamse onafhankelijkheid is niet langer een onbereikbare droom. In economische kringen én in steeds meer Vlaamse huiskamers groeit het verzet tegen de voortdurende politieke chantage en financiële verspilzucht van Wallonië. Vlaanderen wil eindelijk zijn eigen boontjes doppen. De tijd en de geesten zijn rijp voor een eigen Vlaamse staat. Waar wachten we op?

JULI 2003

Het is in dit land dan ook onmogelijk om een degelijk regeerakkoord af te sluiten omdat op alle vlakken Vlaanderen en Wallonië een aparte en vooral tegengestelde visie hebben. Sterker nog, Wallonië staat op de rem en verhindert ons een eigen beleid, afgestemd op onze noden, te ontwikkelen. Het wordt hoog tijd dat men de politieke moed vindt om aan deze vaststellingen de juiste conclusies te koppelen: de oprichting van de onafhankelijk Vlaamse staat.

DECEMBER 2004

Vlaanderen is groot en sterk genoeg om op eigen benen te staan. De tijd is rijp voor Vlaamse onafhankelijkheid. En die komt er, hoe dan ook. Niemand zal ons tegenhouden: niet de vetbetaalde bonzen van vakbonden of ziekenfondsen, niet Guy Verhofstadt of Elio Di Rupo, en zeker niet kulderflipken uit Laken.

JULI 2005

Vooralsnog heeft Vlaanderen dus niets te vieren. De keerzijde van de medaille is dat steeds meer Vlamingen overtuigd raken van wat wij al jaren beweren: met België kan het niet. En dus moet het maar zonder België. Het Vlaams Belang neemt het Belgische ‘feestjaar’ 175/25 dan ook te baat om een offensief te lanceren voor Vlaamse onafhankelijkheid.

DECEMBER 2006

De kunstmatige Belgische staat toont dag in dag uit zijn onwerkbaarheid aan en heeft na 175 jaar aanmodderen zijn houdbaarheidsdatum al lang overschreden. Buitenlandse zenders, politici en ambassades hebben koel en nuchter akte genomen van de Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring zoals die door de RTBf de ether werd ingestuurd. Voorlopig fictie, maar morgen kan het realiteit zijn. En ook dan zal de internationale gemeenschap daar gewoon akte van nemen.

De Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte is heus géén anti-Waals verhaal. Géén verhaal van rancune, haat of Vlaams egoïsme, maar van gezond verstand. De slotsom van de vaststelling dat niets ons nog bindt, dat we het nergens meer over eens zijn en dat we beter elk onze eigen weg kunnen gaan.

DECEMBER 2007

Nee, voor ons is het duidelijk. Belgische staatshervormingen zijn tijdverlies. En daar doen wij niet aan mee. Het is tijdverlies voor Vlaanderen, dat hoe dan ook vroeg of laat zijn lot in eigen handen moet en zal nemen. België is dood, mijnheer De Wever, mijnheer Leterme. België is dood, zo dood als een pier. De geur van het rottende lijk is niet meer te harden. Ge moet dus niet meer proberen een dode staat tot nieuw leven te wekken, maar een begrafenisondernemer bestellen. En een notaris om de erfenis te regelen.

DECEMBER 2008

België heeft zijn bedenkelijke reputatie als ‘bananenrepubliek’ nog eens alle ‘eer’ aangedaan. Dit land strompelt zielloos naar de afgrond. Vlaanderen verdient beter. Het Belgische schip zinkt, langzaam maar zeker. Of, om de woorden van een uitgelekte Fortis-mail te gebruiken: “zinkende schepen kunnen je mee de dieperik in sleuren”. Het wordt tijd dat Vlaanderen de Belgische touwen doorkapt waaraan het geketend ligt, voor het mee de dieperik in gezogen wordt. Er is maar één uitweg uit het moeras van de Belgische politiek en dat is Vlaamse onafhankelijkheid.

Bruno wrote:

OKTOBER 2002

Het tij keert. Vlaamse onafhankelijkheid is niet langer een onbereikbare droom. In economische kringen én in steeds meer Vlaamse huiskamers groeit het verzet tegen de voortdurende politieke chantage en financiële verspilzucht van Wallonië. Vlaanderen wil eindelijk zijn eigen boontjes doppen. De tijd en de geesten zijn rijp voor een eigen Vlaamse staat. Waar wachten we op?

JULI 2003

Het is in dit land dan ook onmogelijk om een degelijk regeerakkoord af te sluiten omdat op alle vlakken Vlaanderen en Wallonië een aparte en vooral tegengestelde visie hebben. Sterker nog, Wallonië staat op de rem en verhindert ons een eigen beleid, afgestemd op onze noden, te ontwikkelen. Het wordt hoog tijd dat men de politieke moed vindt om aan deze vaststellingen de juiste conclusies te koppelen: de oprichting van de onafhankelijk Vlaamse staat.

DECEMBER 2004

Vlaanderen is groot en sterk genoeg om op eigen benen te staan. De tijd is rijp voor Vlaamse onafhankelijkheid. En die komt er, hoe dan ook. Niemand zal ons tegenhouden: niet de vetbetaalde bonzen van vakbonden of ziekenfondsen, niet Guy Verhofstadt of Elio Di Rupo, en zeker niet kulderflipken uit Laken.

JULI 2005

Vooralsnog heeft Vlaanderen dus niets te vieren. De keerzijde van de medaille is dat steeds meer Vlamingen overtuigd raken van wat wij al jaren beweren: met België kan het niet. En dus moet het maar zonder België. Het Vlaams Belang neemt het Belgische ‘feestjaar’ 175/25 dan ook te baat om een offensief te lanceren voor Vlaamse onafhankelijkheid.

DECEMBER 2006

De kunstmatige Belgische staat toont dag in dag uit zijn onwerkbaarheid aan en heeft na 175 jaar aanmodderen zijn houdbaarheidsdatum al lang overschreden. Buitenlandse zenders, politici en ambassades hebben koel en nuchter akte genomen van de Vlaamse onafhankelijkheidsverklaring zoals die door de RTBf de ether werd ingestuurd. Voorlopig fictie, maar morgen kan het realiteit zijn. En ook dan zal de internationale gemeenschap daar gewoon akte van nemen.

De Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte is heus géén anti-Waals verhaal. Géén verhaal van rancune, haat of Vlaams egoïsme, maar van gezond verstand. De slotsom van de vaststelling dat niets ons nog bindt, dat we het nergens meer over eens zijn en dat we beter elk onze eigen weg kunnen gaan.

DECEMBER 2007

Nee, voor ons is het duidelijk. Belgische staatshervormingen zijn tijdverlies. En daar doen wij niet aan mee. Het is tijdverlies voor Vlaanderen, dat hoe dan ook vroeg of laat zijn lot in eigen handen moet en zal nemen. België is dood, mijnheer De Wever, mijnheer Leterme. België is dood, zo dood als een pier. De geur van het rottende lijk is niet meer te harden. Ge moet dus niet meer proberen een dode staat tot nieuw leven te wekken, maar een begrafenisondernemer bestellen. En een notaris om de erfenis te regelen.

DECEMBER 2008

België heeft zijn bedenkelijke reputatie als ‘bananenrepubliek’ nog eens alle ‘eer’ aangedaan. Dit land strompelt zielloos naar de afgrond. Vlaanderen verdient beter. Het Belgische schip zinkt, langzaam maar zeker. Of, om de woorden van een uitgelekte Fortis-mail te gebruiken: “zinkende schepen kunnen je mee de dieperik in sleuren”. Het wordt tijd dat Vlaanderen de Belgische touwen doorkapt waaraan het geketend ligt, voor het mee de dieperik in gezogen wordt. Er is maar één uitweg uit het moeras van de Belgische politiek en dat is Vlaamse onafhankelijkheid.

Dit is allemaal holle rhetoriek. Te meer omdat het marasme van de banken
en de falende kabinetten zich allemaal in Noord-Belgische steden afspeelt.

Voor één keer zijn de Walen geen hoofdrolspelers.
En voor één keer, dat zeg ik ironisch. Ze zijn vaak ook wel eens niet betrokken.

En die Noord-Belgische steden met hun zeer gediversifieerde
bevolking zullen uiteraard tot lang na het VB blijven bestaan.

Zij passen niet, en zullen nooit passen in het keurslijf dat het VB hen wil opleggen.

Die cartoons met Jehovasgetuigen die Armageddon (het einde der Aarde) aankondigen,
en telkens beteuterd de gehaalde voorspellingsjaren op hun plakaatje doorkrabben,
het wordt van die orde, mensen willen gewoon België niet uiteen ze willen België ineen.

Voorspelle jullie al niet een aantal jaar het nieuwe "unitaire" België

Holle praat van twee holle partijen