"Heel België weer tweetalig"

Het unitarisme leeft ! Kinderen kunnen zelfs BHV in eenheid oplossen !

DE STANDAARD




'Heel België weer tweetalig'

* dinsdag 04 mei 2010
*
* Auteur: Valerie Droeven

BRUSSEL - Reportage BHV IN EEN BRUSSELSE KLAS In het Koninklijk Atheneum van Etterbeek worden de zesdejaars in allerijl voorbereid op de nakende verkiezing. Daarbij kan lerares Danielle Houbrechts het hete hangijzer BHV niet uit de weg gaan. Ook al ligt het gevoelig in een klas met Vlamingen, Walen en Brusselaars.

Van onze redactrice

'Alexander De Croo wilde gewoon meer stemmen voor Open VLD.' Dat is volgens Florian de reden waarom er over enkele weken weer verkiezingen zijn. Hij is een van zesdejaars in het Koninklijk Atheneum van Etterbeek (KAE) die tijdens de les geschiedenis voorbereid worden op de nakende verkiezing.

Vandaag leren ze over het grote struikelblok van de Belgische politiek: BHV. Lerares Danielle Houbrechts schudt het hoofd. 'Neen, Florian, dat is al jouw interpretatie van de situatie.' Ze richt zich weer tot de klas. 'Wat is er de laatste weken gebeurd? Wie kan het in één zin uitleggen?'

'De regering is gevallen', probeert Nathanael. 'Omdat ze niet tot een akkoord kwamen over BHV.' Daar is de lerares tevreden mee. 'Oké, waarover gaat BHV? Gaat het over de splitsing van het land?' Irina knikt en steekt haar hand op. 'Ja. Het begint met de splitsing van BHV en daarna is de weg vrij om het hele land te splitsen.'

'BHV heeft niets te maken met de splitsing van het land', zegt Houbrechts. De lerares heeft ondertussen haar powerpointpresentatie klaargezet. 'BHV in vijf minuten' is de titel. Ze heeft een deel van de presentatie van het internet gehaald, maar ze heeft het bewust aangepast. 'De conclusie van de originele presentatie was veel te gekleurd', heeft ze ons verteld voor de les begon.

De presentatie neemt maar vijf minuten in beslag. Het is een stoomcursus BHV. Daarna debatteren de leerlingen over het thema. Ze moeten zich in twee evenwaardige groepen verdelen en argumenten voor en tegen de splitsing aanhalen. 'Maar het is wel de bedoeling dat jullie aan het einde van de les een compromis vinden, want het land moet weer bestuurbaar worden', waarschuwt Houbrechts. 'Het is niet omdat politici het niet kunnen dat wij het moeten nalaten.'

Hoewel er in de klas zowel Franstalige als Nederlandstalige leerlingen zitten van zowel binnen als buiten Brussel, is het een hele klus om twee evenwaardige groepen te vormen. Bijna iedereen is tegen. Jasper maakt zich zorgen over de Nederlandstalige Brusselaars. 'Als de kieskring gesplitst wordt, kunnen Vlamingen niet meer stemmen op Vlamingen in Brussel. Zo verliezen wij onze stem in het parlement.'

Ook Lorenzo heeft geen zin om in het voor-kamp te zitten. 'Dan staat morgen in De Standaard dat ik voor de splitsing ben, en dat ben ik niet', zegt hij. De lerares ontkent. 'Iedereen weet dat het een oefening is. Je moet je verplaatsen in de argumenten van het kamp waar je in zit. Aan het eind maken we een compromis', zegt ze kordaat. Met tegenzin laat Lorenzo zich weer op zijn stoel zakken.

Irina en Camille mogen het debat leiden. 'Wie was nu weer voor de splitsing? De Vlamingen of de Walen?', vraagt Eline nog snel. Ze zit in het voor-kamp. Na wat aandringen, voert Maxim uit het voor-kamp het eerste argument aan. 'Het is pure luiheid dat Franstaligen geen Nederlands spreken als ze in Vlaamse gemeenten komen wonen. Je past je aan als je ergens gaat wonen. Dat is beleefdheid.'

Benjamin zit in het tegen-kamp maar is het gedeeltelijk eens. 'Ik geeft toe dat er Franstaligen zijn die lui en arrogant zijn en zij zijn gedeeltelijk schuldig aan de situatie. Maar als je je aanpast en een brood in het Nederlands bestelt, waarom zou je dan niet op Franstaligen mogen stemmen? In Kraainem is 95 procent van de inwoners Franstalig. Niemand heeft de Vlamingen daar weggejaagd. Het is zo gegroeid.'

'Ik vind dat die gemeenten bij Brussel zouden moeten', zegt Eline. Ze krijgt een por van haar buurvrouw. 'Ssssst. Wij moeten daartegen zijn', waarschuwt die. 'Oké, niet dan', zegt Eline zuchtend. Ze lijkt haar kluts helemaal kwijt. 'Niet weggejaagd', zegt Maxim. 'Maar we worden wel onderdrukt.' Geërgerd gemompel in het tegen-kamp. Maar Maxim is onverstoorbaar. 'De fout ligt niet alleen aan één kant', zegt hij. 'Maar waarom moet Vlaanderen een deel van zijn territorium afstaan als het er niets voor terugkrijgt?'

'Het waren de Vlamingen die een taalgrens wilden', zegt Benjamin. 'De Walen waren tevreden met het land waar ze in leefden.'

Iemand gooit het idee van een federale kieskring in de groep. 'Heel België tweetalig maken', probeert een ander. De federale kieskring wordt haalbaarder geacht en eindigt als compromisidee van het debat.

'Leeft dit nu ook op de speelplaats?', wil de lerares weten. 'We vechten elke middag', oppert een jongen laconiek. Nathanael lacht er niet om. 'Mevrouw, weet u wat de NY Times over ons schrijft? Als BHV gesplitst wordt, is het hier even erg als in voormalig Joegoslavië. Gelukkig is er nog onze Belgische humor, die zal er wel voor zorgen dat het nooit zover komt.'

Als zelfs kinderen het in eenheid kunnen oplossen (nationalie kieskring), wat voor belachelijke klungels zijn "onze" politici dan wel niet?

België is NOOIT tweetalig geweest: vroeger sprak bijna geen enkele Franstalige Nederlands (uit onwil) en slechts een beperkt deel van de Nederlandstaligen Frans. Ik vermoed dat - wat betreft tweetaligheid - we momenteel op één van de beste momenten ooit zitten.

De Vlaamse Beweging wilde van 19850 tot 1900 datn heel België tweetalig zou zijn. De Waalse beweging is ontstaan uit het misnoegen van Waalse ambtenaren die geen Nederlands wilden kennen.
Maar toen bleek dat de Waalse parlementsleden die tweetaligheid absoluut niet wilde, begonnen steeds meer Vlamingen vanaf 1900 op te komen voor een ambtelijk eentalig Vlaanderen.
Door de taalwetten werd Vlaanderen omstreeks 1930 ambtelijk eentalig Nederlands, Wallonië ambtelijk Franstalig.

--------------------------------------------------------------------------------
La bruxellisation de... Bruxelles! [naar index]
11-06-2010 - Christian Rioux - le devoir



Bruxelles — Paul de Ridder est probablement le seul être vivant à pouvoir se vanter d'avoir son visage représenté parmi les gargouilles d'une grande cathédrale gothique. C'est le cadeau original qu'on lui a fait il y a plusieurs années pour le remercier de la lutte inlassable qu'il a menée pour sauver la cathédrale des Saints Michel et Gudule de Bruxelles, un chef-d'oeuvre du XIVe siècle.

Dans la vie de tous les jours, ce natif du Vieux-Bruxelles est un élu nationaliste flamand au Parlement de la ville. Mais c'est avant tout un historien qui a passé sa vie à étudier les racines néerlandophones de la capitale belge et à tenter d'expliquer le déclin fulgurant qu'y a connu le néerlandais.

Ceux qui s'inquiètent du recul du français à Montréal auraient intérêt à méditer longuement ce qui s'est passé à Bruxelles. À la fin du XIXe siècle, Bruxelles était encore une ville majoritairement néerlandophone. Soixante ans plus tard, le néerlandais n'y était plus la langue maternelle que d'une minorité de la population. La ville avait pourtant vaillamment résisté à 100 ans de domination française pendant lesquels le néerlandais fut banni de l'administration publique.

Les débuts de la Belgique, née en 1830, ne furent guère plus reluisants, explique l'historien. Même si le pays comptait 60 % de Flamands, le français y sera longtemps la seule langue officielle. L'opinion des élites francophones de cette époque à propos de leurs compatriotes flamands ressemblait à s'y méprendre à celle que lord Durham se faisait des Canadiens lorsqu'il affirmait que c'était «un peuple sans histoire et sans littérature».

Située en territoire flamand et majoritairement néerlandophone, la capitale du nouveau pays fait venir des Wallons, ainsi que des Flamands qui adopteront le français, pour remplir les fonctions administratives. Bruxelles conservera néanmoins de forts quartiers ouvriers essentiellement néerlandophones.

Mais une mesure allait tuer définitivement tout espoir de préserver une majorité flamande à Bruxelles. C'est le bilinguisme. Au début du siècle, devant la poussée du mouvement nationaliste flamand, la Belgique crée trois régions linguistiques séparées. La Wallonie française, la Flandre néerlandaise et Bruxelles, qui deviendra officiellement bilingue et offrira à chacun la possibilité de choisir sa langue.

«Le bilinguisme, c'était l'assimilation assurée», explique Paul de Ridder. Le résultat sera foudroyant et les néerlandophones vont pratiquement disparaître en quelques générations. Pour assurer leur promotion sociale, ils vont inscrire leurs enfants dans les écoles françaises. «On disait que le français était une langue universelle et que le néerlandais n'avait pas d'avenir, dit Paul de Ridder. Il fallait parler français pour s'ouvrir au monde. Avec le néerlandais, on s'enfermait dans sa région. Le bilinguisme, disait-on, favorisait les droits des individus.»

Dès 1947, les néerlandophones ne représentaient plus qu'une petite minorité. Le nombre de personnes parlant exclusivement ou principalement le néerlandais avait chuté de 45 à 24 %, alors que les francophones étaient passés de 50 à 72 %. «Partout, il suffisait qu'un francophone arrive, raconte Ridder, pour que tout le monde se mette à parler français.» En 1984, il n'y avait plus que 7800 élèves dans l'enseignement primaire néerlandais à Bruxelles.

Non seulement Bruxelles se francise-t-elle, mais elle s'étend. Elle regroupe bientôt 19 communes qui sont de plus en plus francophones. On crée même des services bilingues dans six communes environnantes situées en Flandre. Cette expansion n'est d'ailleurs pas terminée. Avec l'exode urbain, elle se poursuit vers Louvain et Maligne, en plein territoire flamand. Un peu comme si, après avoir conquis Montréal, l'anglais s'étendait à Laval et à Repentigny.

L'arrivée de nombreux étrangers depuis une vingtaine d'années n'a fait que renforcer la place du français comme langue commune. Il est rare que les immigrants marocains, turcs ou polonais parlent vraiment le néerlandais, si bien que le caractère bilingue de la ville est de plus en plus fictif. D'ailleurs, l'anglais est en train de voler au néerlandais son statut de langue seconde.

Difficile de ne pas être d'accord avec Paul de Ridder lorsqu'il affirme: «On nous a volé Bruxelles!» Difficile aussi de ne pas le suivre lorsque, pour combattre l'expansion toujours réelle du français autour de Bruxelles, il refuse tout statut bilingue. «En Flandre, ça se passe en néerlandais!», dit-il.

Depuis une dizaine d'années, la Flandre a investi massivement dans la culture et l'enseignement à Bruxelles avec quelques succès. Mais jamais elle ne regagnera ce qui a été perdu, concède Paul de Ridder.

L'exemple de Bruxelles est instructif. Il illustre comment une grande ville peut rapidement basculer et perdre sa langue. Il montre comment, dans un groupe comme chez les individus, le bilinguisme n'est généralement qu'une situation transitoire avant de basculer dans une langue ou l'autre. Ce bilinguisme n'est le plus souvent que le cheval de Troie de la langue la plus forte. Rappelons que tout cela se déroulait longtemps avant la mondialisation et dans un contexte linguistique beaucoup plus diversifié que celui de l'Amérique du Nord.

Als feitelijke tweetaligheid in brussel niet lukt, waarom zou het dan in Belgie wel lukken ?

Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat administratieve tweetaligheid (behalve in Brussel en de faciliteitengemeenten) nooit ingevoerd zal worden in heel België, omdat onze politici te bang zijn om hun fouten ongedaan te maken (dit doet me trouwens denken aan de onfeilbaarheid van de paus, waardoor eerder genomen beslissingen moeilijk zo niet onmogelijk gewijzigd kunnen worden).

Ik vind het spijtig maar soit, administratieve eentaligheid kan best gepaard kan gaan met individuele twee- of meertaligheid, waardoor die administratieve eentaligheid geen problemen meer oplevert. Uiteraard zal en kan deze individuele twee- of meertaligheid nooit wettelijk of "van boven" afgedwongen worden, maar zal zich langzaam opwerken "van onder" door o.m. tweetalige gezinnen.

Diogène wrote:

waardoor die administratieve eentaligheid geen problemen meer oplevert.

Inderdaad, het is maar spijtig dat die nu reeds in Brussel van 1 kant (moet) komen.
Mooi in theorie, maar niet uitvoerbaar, en Brussel is daar het levende voorbeeld van !

Ik vrees dat u al lange tijd niet meer in Brussel bent geweest. Ik ontken niet dat er nooit of geen taalproblemen meer zijn in Brussel, maar er is veel vooruitgang geboekt en zelfs de Vlaams-nationalistische partijen (ik spreek niet over drukkingsgroepen of extremisten) klagen bijna niet meer over taalwantoestanden...

La francisation de Bruxelles c'est l'évolution des choses on ne peut rien faire a ca mais c'est ridicule que la flandre se protège a se point bien d'autres langues sont mortes aujourd'hui et de tout façon dans quelques années le belge sera obligé d'abandonner le néerlandais et le français pour aller plutot vers l'anglais... le futur c'est pas la francisation de la flandre mais l'anglicisation de la belgique entièere...

A oui rappellons aussi que la langue du wallon n'est pas le français mais le wallon a la base

Diogène wrote:

Ik vrees dat u al lange tijd niet meer in Brussel bent geweest. Ik ontken niet dat er nooit of geen taalproblemen meer zijn in Brussel, maar er is veel vooruitgang geboekt en zelfs de Vlaams-nationalistische partijen (ik spreek niet over drukkingsgroepen of extremisten) klagen bijna niet meer over taalwantoestanden...

Dan komt u in een ander brussel dan ik...

mimo wrote:

Diogène wrote:

Ik vrees dat u al lange tijd niet meer in Brussel bent geweest. Ik ontken niet dat er nooit of geen taalproblemen meer zijn in Brussel, maar er is veel vooruitgang geboekt en zelfs de Vlaams-nationalistische partijen (ik spreek niet over drukkingsgroepen of extremisten) klagen bijna niet meer over taalwantoestanden...

Dan komt u in een ander brussel dan ik...

Ik heb er gewoond en werk er nog steeds!

Toegegeven, de laatste keer dat ik in Bxl ben geweest was zowaar een 9 maanden geleden, voor een geboorte.
Het Nederlands in dat ziekenhuis (ja, daar gaan we weer) was onbestaand...

mimo wrote:

Het Nederlands in dat ziekenhuis (ja, daar gaan we weer) was onbestaand...

Weet u, er bestaat zoiets als het VCT...