Taalapartheid in nieuwe raad BOIC !

Welke verstandige persoon kan eens zeggen dat dit dom, ongehoord en contraproductief is? Kies gewoon de besten en daarmee uit. Anders moet je ook de pariteit man-vrouw respecteren en waarom niet een minimale vertegenwoordiging voor moslims, allochtonen, arbeiders, etc.

DE STANDAARD:

Nieuwe Raad van Bestuur BOIC voor eerst bijeen

* dinsdag 09 juni 2009
* Bron: belga
* Auteur: mam

Tijdens zijn vergadering van vandaag heeft de nieuwe Raad van Bestuur van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) de eerste verantwoordelijkheden toegekend onder zijn leden. De nieuwe Raad van Bestuur werd op 5 juni verkozen tijdens de algemene vergadering van het BOIC.
Op voorstel van zijn voorzitter, Pierre-Olivier Beckers, werd overgegaan tot de aanduiding van de ondervoorzitters, de penningmeester, de leden van het Beheerscomité en het voorzitterschap van twee commissies. Bij het toekennen van de functies werd onder andere rekening gehouden met de resultaten van de verkiezingen.

Cyriel Coomans en Thierry Zintz behouden dezelfde functie, die van ondervoorzitter, en André Stein blijft penningmeester.

Tijdens deze eerste Raad van Bestuur werd Philip Berben aangesteld als voorzitter van de Selectiecommissie en Philippe Rogge als voorzitter van de Atletencommissie. Ondanks zijn drukke sportcarrière heeft Jean-Michel Saive met enthousiasme de functie van ondervoorzitter van de Atletencommissie aanvaard. Andere verantwoordelijkheden zullen in de komende weken en maanden worden toegekend.

Het beheerscomité dient, conform artikel 28 van de statuten van het BOIC, minstens te bestaan uit de voorzitter, de ondervoorzitters, de penningmeester en de IOC-leden voor België. Het bestaat uit evenveel Nederlandstaligen als Franstaligen. De taalgroep waartoe de BOIC-voorzitter en het IOC-lid voor België, Jacques Rogge, behoren, wordt niet in overweging genomen om deze pariteit te bepalen. Zullen eveneens deel uitmaken van het beheerscomité: Philip Berben, Philippe Rogge en Anne d'Ieteren.

Eddy Merckx, voorzitter van het Ontwikkelingscomité van de Belgische Sport (OCBS) en Guido De Bondt, secretaris-generaal van het BOIC, nemen ook deel aan de vergaderingen van het beheerscomité. Dat staat in voor het dagelijkse bestuur van het BOIC. Het beheerscomité bereidt ook de dossiers voor met het oog op de raad van bestuur. Ingeval van hoogdringendheid kan het de nodige beslissingen nemen onder voorbehoud van de goedkeuring door de Raad van Bestuur.

Belgica wrote:

Welke verstandige persoon kan eens zeggen dat dit dom, ongehoord en contraproductief is? Kies gewoon de besten en daarmee uit. Anders moet je ook de pariteit man-vrouw respecteren en waarom niet een minimale vertegenwoordiging voor moslims, allochtonen, arbeiders, etc.

DE STANDAARD:

Nieuwe Raad van Bestuur BOIC voor eerst bijeen

* dinsdag 09 juni 2009
* Bron: belga
* Auteur: mam

Tijdens zijn vergadering van vandaag heeft de nieuwe Raad van Bestuur van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) de eerste verantwoordelijkheden toegekend onder zijn leden. De nieuwe Raad van Bestuur werd op 5 juni verkozen tijdens de algemene vergadering van het BOIC.
Op voorstel van zijn voorzitter, Pierre-Olivier Beckers, werd overgegaan tot de aanduiding van de ondervoorzitters, de penningmeester, de leden van het Beheerscomité en het voorzitterschap van twee commissies. Bij het toekennen van de functies werd onder andere rekening gehouden met de resultaten van de verkiezingen.

Cyriel Coomans en Thierry Zintz behouden dezelfde functie, die van ondervoorzitter, en André Stein blijft penningmeester.

Tijdens deze eerste Raad van Bestuur werd Philip Berben aangesteld als voorzitter van de Selectiecommissie en Philippe Rogge als voorzitter van de Atletencommissie. Ondanks zijn drukke sportcarrière heeft Jean-Michel Saive met enthousiasme de functie van ondervoorzitter van de Atletencommissie aanvaard. Andere verantwoordelijkheden zullen in de komende weken en maanden worden toegekend.

Het beheerscomité dient, conform artikel 28 van de statuten van het BOIC, minstens te bestaan uit de voorzitter, de ondervoorzitters, de penningmeester en de IOC-leden voor België. Het bestaat uit evenveel Nederlandstaligen als Franstaligen. De taalgroep waartoe de BOIC-voorzitter en het IOC-lid voor België, Jacques Rogge, behoren, wordt niet in overweging genomen om deze pariteit te bepalen. Zullen eveneens deel uitmaken van het beheerscomité: Philip Berben, Philippe Rogge en Anne d'Ieteren.

Eddy Merckx, voorzitter van het Ontwikkelingscomité van de Belgische Sport (OCBS) en Guido De Bondt, secretaris-generaal van het BOIC, nemen ook deel aan de vergaderingen van het beheerscomité. Dat staat in voor het dagelijkse bestuur van het BOIC. Het beheerscomité bereidt ook de dossiers voor met het oog op de raad van bestuur. Ingeval van hoogdringendheid kan het de nodige beslissingen nemen onder voorbehoud van de goedkeuring door de Raad van Bestuur.

Hallo, zo is B ...
Idem voor de ministerraad ...

Belgica wrote:

Welke verstandige persoon kan eens zeggen dat dit dom, ongehoord en contraproductief is? Kies gewoon de besten en daarmee uit. Anders moet je ook de pariteit man-vrouw respecteren en waarom niet een minimale vertegenwoordiging voor moslims, allochtonen, arbeiders, etc.[/i]

Is dat een pleidooi tegen de pariteit , of moet ik iets anders lezen

perikles wrote:

Belgica wrote:

Welke verstandige persoon kan eens zeggen dat dit dom, ongehoord en contraproductief is? Kies gewoon de besten en daarmee uit. Anders moet je ook de pariteit man-vrouw respecteren en waarom niet een minimale vertegenwoordiging voor moslims, allochtonen, arbeiders, etc.[/i]

Is dat een pleidooi tegen de pariteit , of moet ik iets anders lezen

Geen paritaire gemeenschapssenatoren meer
Een Ndl-talige stem voor de senaat zou evenzwaar doorwegen als een franstalige

Dit is ook interessant:

http://www.foyer.be/?lang=nl&pageb=article&id_article=5441

Jeugdsector protesteert tegen oprukkende taalapartheid in de hoofdstad

Op 16 januari 2009 protesteerden een 200-tal kinderen en jeugdwerkers op het Saincteletteplein in Brussel tegen de steeds strenger wordende taaleisen die de subsidiërende overheden opleggen aan jeugdorganisaties. Eéntaligheid of geen geld lijkt tegenwoordig de slogan. Het verhaal van een oprukkende taalapartheid in de hoofdstad van Europa.

Over de actie op 16/1 van een handvol Brusselse Nederlandstalige èn Franstalige jeugdorganisaties die voornamelijk werken met maatschappelijk kwetsbare jongeren lees je meer op de website www.nl-fr.be. Het betrof een eerste ludiek signaal dat wel eens zou kunnen uitdeinen tot meer druk en mogelijk een gespannen toekomst. Geen witte woede, maar eentje met vele kleuren. Want waarom zouden bijvoorbeeld migrantenjongeren plots in hun vrije tijd Vlaming of Waal moeten worden?

Wat is er precies aan de hand? Officieel is Brussel een tweetalig Gewest. Frans èn Nederlands dus (al worden er in deze stad nog véle andere talen gesproken en neemt ook Engels een steeds belangrijker positie in, tot spijt van wie het benijdt). Maar de jeugdsector valt van overheidswege onder Cultuur en is dus gemeenschapsmaterie: enerzijds Vlaams (VGC), anderzijds Franstalig (Cocof). Net als de sector onderwijs bijvoorbeeld.

En precies vanuit het Nederlandstalig onderwijs in Brussel werd er al jaren gesteld dat het moeilijk lesgeven is met zoveel kinderen en jongeren in de klas die van huize uit anderstalig zijn. Eens buiten de school horen zij immers nog weinig Nederlands. Want simplistisch gesteld: het straatbeeld is Frans en thuis kijkt men naar satteliet-tv. Dus willen de Vlaams politici het Brusselse landschap veranderen. In het onderwijs gaan nu al luide stemmen op die stellen dat in de nabije toekomst enkel kinderen zullen worden toegelaten die ‘voldoende Nederlands’ kennen. En ook anderstalige ouders zullen op hun (Vlaamse) plichten worden gewezen. In meertaligheid gelooft men duidelijk niet. Foyer overigens nadrukkelijk wel. Meer info

Maar alleen de school als werkveld is niet groot genoeg om Nederlandstaligheid te oogsten. Men wil ook de lijn doortrekken naar de vrije tijd. En op zich is het een nobel streven: kinderen en jongeren uit Brussel die schoollopen in het Nederlandstalig onderwijs moeten ook in hun vrije tijd in het Nederlands kunnen spelen, sporten of socializen (oeps, hoe zeg je dat in ’t vloms?). Dus ook de ‘nieuwe Belgen’, die dus zullen moeten kiezen of ze jonge nieuwe Vlamingen dan wel jonge nieuwe Walen gaan worden. Voor jonge nieuwe Brusselaars zal er wellicht alleen nog plaats zijn in Het Klein Kasteeltje. En dit tijdelijk uiteraard.

Maar nogmaals: je kan er niks op tegen hebben dat er geijverd wordt om anderstalige jongeren zo goed mogelijk Nederlands aan te leren. Dat zal inderdaad hun toekomst in onderwijs & beroepsleven ten goede komen. De Jongerenwerking Foyer (erkend en gesubsidieerd door VGC, en tot voor kort drager van een wmkj-etiket) werkt al jaren volgens die filosofie. Projectsgewijs worden kinderen en jongeren buitenschools op een speelse of een meer technische manier bijkomende kansen geboden. Van vakantieuitwisselingen over trajectbeleiding tot artistieke uitspattingen. Maar ook bijvoorbeeld via studie-coaching. Doorgaans haalt het traditionele jeugdwerk daar eerder z’n neus voor op, want vrije tijd heet plezant en dus ontspannend te zijn. Maar of je het nu betreurt of niet: in deze huidige kennismaatschappij vult studie een steeds groter aandeel van vrije tijd bij jongeren in. En als we maatschappelijk kwetsbare en veelal anderstalige jongeren mee de ladder willen opkrijgen, moeten we ook op dat minder populaire domein durven werken. En jawel, in dit geval dus in het Nederlands.

Maar stimulansen geven in die richting is nog totaal iets anders dan wat er nu aan het gebeuren is. De VGC wil al de door haar gesubsidieerde jeugdhuizen en wmkj’s ééntalig in het Nederlands zien werken. En verplicht dat contractueel via convenanten. Wees gerust: ook sportclubs, cultuurverenigingen en buurthuizen zullen moeten volgen. In een meertalige stad is zo’n apartheidssysteem (dat overigens ook –en al veel langer- door de Franstalige overheid wordt aangehouden) niet wenselijk. Toch niet wanneer men voorstander is van een buurtgerichte aanpak. En precies dààr wringt het schoentje: de meeste jeugdorganisaties en wijkhuizen werken buurtgericht. Niet de tààl is dan het uitgangspunt, wel de buurt. Foyer doet dat overigens ook, maar met een andere ‘vleugel’: Foyer des Jeunes is al decennia als kinder- en jeugdhuis een belangrijke speler in de wijk tussen Ribeaucourtstraat en kanaal. Foyer des Jeunes wordt vanuit de Franstalige Gemeenschap gesubsidieerd. De overgrote meerderheid van de leden zijn dan ook Franstalige jongeren, omdat die nu éénmaal mee de buurt uitmaken (een buurt die overigens sterk aan het veranderen is). En de Nederlandstaligen uit de wijk kunnen nog terecht in de Jongerenwerking Foyer , als ze daar zelf voor kiezen uiteraard. Want vrije tijd is meestal niet taal- maar wel vriend(in)gebonden. De Jongerenwerking Foyer, die organisch gegroeid is uit ondersteunende activiteiten van de meertalige OETC-projecten in Nederlandstalige scholen, kiest niet voor een buurtgerichte maar bewust voor een buurtoverschrijdende aanpak. Omdat dit voor meer kruisbestuiving en horizontverbreding kan zorgen, iets waar de meeste doelgroepjongeren zeker baat bij hebben. Maar dat is dus niet in strijd met de buurtgerichte werking van pakweg Foyer des Jeunes. Deze werkingen kunnen perfect naast elkaar bestaan en zijn zelfs complementair.

Dat de Nederlandstalige overheid in Brussel bepaalde klemtonen wil leggen is haar goed recht. Maar door verplichte ééntaligheid aan haar financiering te koppelen (en nogmaals: ook de franstalige overheid doet dit) maak je buurtwerkingen in Brussel ofwel onmogelijk, ofwel… Franstalig. En dat komt deze stad niet ten goede.

(FM)

Belgica wrote:

Dit is ook interessant:

http://www.foyer.be/?lang=nl&pageb=article&id_article=5441

Jeugdsector protesteert tegen oprukkende taalapartheid in de hoofdstad

Op 16 januari 2009 protesteerden een 200-tal kinderen en jeugdwerkers op het Saincteletteplein in Brussel tegen de steeds strenger wordende taaleisen die de subsidiërende overheden opleggen aan jeugdorganisaties. Eéntaligheid of geen geld lijkt tegenwoordig de slogan. Het verhaal van een oprukkende taalapartheid in de hoofdstad van Europa.

Over de actie op 16/1 van een handvol Brusselse Nederlandstalige èn Franstalige jeugdorganisaties die voornamelijk werken met maatschappelijk kwetsbare jongeren lees je meer op de website www.nl-fr.be. Het betrof een eerste ludiek signaal dat wel eens zou kunnen uitdeinen tot meer druk en mogelijk een gespannen toekomst. Geen witte woede, maar eentje met vele kleuren. Want waarom zouden bijvoorbeeld migrantenjongeren plots in hun vrije tijd Vlaming of Waal moeten worden?

Wat is er precies aan de hand? Officieel is Brussel een tweetalig Gewest. Frans èn Nederlands dus (al worden er in deze stad nog véle andere talen gesproken en neemt ook Engels een steeds belangrijker positie in, tot spijt van wie het benijdt). Maar de jeugdsector valt van overheidswege onder Cultuur en is dus gemeenschapsmaterie: enerzijds Vlaams (VGC), anderzijds Franstalig (Cocof). Net als de sector onderwijs bijvoorbeeld.

En precies vanuit het Nederlandstalig onderwijs in Brussel werd er al jaren gesteld dat het moeilijk lesgeven is met zoveel kinderen en jongeren in de klas die van huize uit anderstalig zijn. Eens buiten de school horen zij immers nog weinig Nederlands. Want simplistisch gesteld: het straatbeeld is Frans en thuis kijkt men naar satteliet-tv. Dus willen de Vlaams politici het Brusselse landschap veranderen. In het onderwijs gaan nu al luide stemmen op die stellen dat in de nabije toekomst enkel kinderen zullen worden toegelaten die ‘voldoende Nederlands’ kennen. En ook anderstalige ouders zullen op hun (Vlaamse) plichten worden gewezen. In meertaligheid gelooft men duidelijk niet. Foyer overigens nadrukkelijk wel. Meer info

Maar alleen de school als werkveld is niet groot genoeg om Nederlandstaligheid te oogsten. Men wil ook de lijn doortrekken naar de vrije tijd. En op zich is het een nobel streven: kinderen en jongeren uit Brussel die schoollopen in het Nederlandstalig onderwijs moeten ook in hun vrije tijd in het Nederlands kunnen spelen, sporten of socializen (oeps, hoe zeg je dat in ’t vloms?). Dus ook de ‘nieuwe Belgen’, die dus zullen moeten kiezen of ze jonge nieuwe Vlamingen dan wel jonge nieuwe Walen gaan worden. Voor jonge nieuwe Brusselaars zal er wellicht alleen nog plaats zijn in Het Klein Kasteeltje. En dit tijdelijk uiteraard.

Maar nogmaals: je kan er niks op tegen hebben dat er geijverd wordt om anderstalige jongeren zo goed mogelijk Nederlands aan te leren. Dat zal inderdaad hun toekomst in onderwijs & beroepsleven ten goede komen. De Jongerenwerking Foyer (erkend en gesubsidieerd door VGC, en tot voor kort drager van een wmkj-etiket) werkt al jaren volgens die filosofie. Projectsgewijs worden kinderen en jongeren buitenschools op een speelse of een meer technische manier bijkomende kansen geboden. Van vakantieuitwisselingen over trajectbeleiding tot artistieke uitspattingen. Maar ook bijvoorbeeld via studie-coaching. Doorgaans haalt het traditionele jeugdwerk daar eerder z’n neus voor op, want vrije tijd heet plezant en dus ontspannend te zijn. Maar of je het nu betreurt of niet: in deze huidige kennismaatschappij vult studie een steeds groter aandeel van vrije tijd bij jongeren in. En als we maatschappelijk kwetsbare en veelal anderstalige jongeren mee de ladder willen opkrijgen, moeten we ook op dat minder populaire domein durven werken. En jawel, in dit geval dus in het Nederlands.

Maar stimulansen geven in die richting is nog totaal iets anders dan wat er nu aan het gebeuren is. De VGC wil al de door haar gesubsidieerde jeugdhuizen en wmkj’s ééntalig in het Nederlands zien werken. En verplicht dat contractueel via convenanten. Wees gerust: ook sportclubs, cultuurverenigingen en buurthuizen zullen moeten volgen. In een meertalige stad is zo’n apartheidssysteem (dat overigens ook –en al veel langer- door de Franstalige overheid wordt aangehouden) niet wenselijk. Toch niet wanneer men voorstander is van een buurtgerichte aanpak. En precies dààr wringt het schoentje: de meeste jeugdorganisaties en wijkhuizen werken buurtgericht. Niet de tààl is dan het uitgangspunt, wel de buurt. Foyer doet dat overigens ook, maar met een andere ‘vleugel’: Foyer des Jeunes is al decennia als kinder- en jeugdhuis een belangrijke speler in de wijk tussen Ribeaucourtstraat en kanaal. Foyer des Jeunes wordt vanuit de Franstalige Gemeenschap gesubsidieerd. De overgrote meerderheid van de leden zijn dan ook Franstalige jongeren, omdat die nu éénmaal mee de buurt uitmaken (een buurt die overigens sterk aan het veranderen is). En de Nederlandstaligen uit de wijk kunnen nog terecht in de Jongerenwerking Foyer , als ze daar zelf voor kiezen uiteraard. Want vrije tijd is meestal niet taal- maar wel vriend(in)gebonden. De Jongerenwerking Foyer, die organisch gegroeid is uit ondersteunende activiteiten van de meertalige OETC-projecten in Nederlandstalige scholen, kiest niet voor een buurtgerichte maar bewust voor een buurtoverschrijdende aanpak. Omdat dit voor meer kruisbestuiving en horizontverbreding kan zorgen, iets waar de meeste doelgroepjongeren zeker baat bij hebben. Maar dat is dus niet in strijd met de buurtgerichte werking van pakweg Foyer des Jeunes. Deze werkingen kunnen perfect naast elkaar bestaan en zijn zelfs complementair.

Dat de Nederlandstalige overheid in Brussel bepaalde klemtonen wil leggen is haar goed recht. Maar door verplichte ééntaligheid aan haar financiering te koppelen (en nogmaals: ook de franstalige overheid doet dit) maak je buurtwerkingen in Brussel ofwel onmogelijk, ofwel… Franstalig. En dat komt deze stad niet ten goede.

(FM)

Dat is de mening van een journalist, en wat wil hij nu bewijzen: is buurtwerking dan beter? Neen, te weinig migranten kennen onze landstalen. Zonder kennis van het frans en/of het nederlands kom je in Belgie nergens ... integratie begint door het aanleren van de taal van het land waarin je woont, niets meer niets minder

Jeugdbeleid is een erg taalgevoelige materie, al in 1930 werd de toenmalige Baden-Powell Belgian Boy and Sea Scouts officieel gesplits. De BPBBSS werd opgesplitst in twee federaties, enerzijds de Nederlandstalige federatie ‘Vlaamsch Verbond der Katholieke Scouts’ (VVKS) en anderzijds de Franstalige federatie ‘Fédération des Scouts Catholiques’. Ik ken geen enkele jeugdbeweging of vereniging die unitair gebleven is

Pariteit in een multipolaire context is niet per se slecht als die gepaard gaat met proportionaliteit, in een bipolaire daarentegen wel. Ik neem als voorbeeld het Parlement van de USA, waar in de eerste kamer de zetels proportioneel verdeeld worden, en in de tweede kamer (Senaat) elke Staat, ongeacht zijn oppervlakte of inwonersaantal, even veel senatoren heeft.

Diogène wrote:

Pariteit in een multipolaire context is niet per se slecht als die gepaard gaat met proportionaliteit, in een bipolaire daarentegen wel. Ik neem als voorbeeld het Parlement van de USA, waar in de eerste kamer de zetels proportioneel verdeeld worden, en in de tweede kamer (Senaat) elke Staat, ongeacht zijn oppervlakte of inwonersaantal, even veel senatoren heeft.

M.a.w. pariteit als het u uitkomt, kunde als het u niet uitkomt???

Dat heb ik niet gezegd, ik heb gezegd dat proportionaliteit en pariteit perfect kunnen samengaan, en dat pariteit niet zozeer antidemocratisch is

Elke vorm van pariteit is slecht. Men moet alleen de beste nemen ongeacht hun taal, afkomst, religie, leeftijd, geslacht enz. Elke pariteit is een vorm van discriminatie tegenover de beteren. De beste en meest objectieve manier om te weten of iemand goed is, is hem of haar een examen te laten afleggen in de materie waar hij of zij mee zal belast worden. Als dat niet mogelijk is (bijvoorbeeld bij een verkiezing) moet de verantwoordelijke in eer en geweten de selectie doen met het oog op het beste resultaat.