N-VA als locomotief voor een splitsing van de sociale zekerheidhttp://www.stophetpolitiekecircus.be/campagnenieuws/artikel/article/n-va-als-locomotief-voor-een-splitsing-van-de-sociale-zekerheid.htmlDoor de overwinning van de N-VA en haar mogelijke deelname aan de Vlaamse regering dreigt de aanpak van de budgettaire beperking in de sociale zekerheid en in de openbare diensten de communautaire toer op te gaan.
Herwig Lerouge
De separatistische N-VA steeg bij de verkiezingen van 5 naar 13 %. Voorzitter
De Wever zit daar voor veel tussen. Hij kon gebruik maken van zijn populariteit om zijn
demagogische, nationalistische discours over te brengen: doe de crisis door de werknemers van de andere gewesten van het land betalen. Zijn campagnethema was: Vlaanderen komt beter uit de crisis zonder België en zonder de Franstaligen. Een deel van de kiezers, waaronder heel wat voormalige Vlaams Belang-kiezers, zijn hem daarin gevolgd.
Een staatshervorming was de hele kiescampagne lang geen prominent thema. Toch legden de voorzitters van alle op de avond van 7 juni partijen het thema opnieuw op tafel. Een staatshervorming zou absoluut noodzakelijk zijn om de crisis te lijf te gaan. Alsof een Vlaanderen met meer bevoegdheden de sluiting van Opel of van bedrijven uit de textielsector zou kunnen tegenhouden. Alsof zo’n Vlaanderen de toenemende economische werkloosheid in de haven van Antwerpen door de wereldcrisis wel zou kunnen beletten.
Vlucht naar voren
De Vlaamse partijen hebben echter voor de vlucht naar voren gekozen. En Bart De Wever is daarvan de motor. Hij wil een onafhankelijk Vlaanderen en heeft daarvoor een strategie: de toestand laten verrotten.
De Wever wil op drie terreinen spelen.
1. De bevoegdheden die de Vlaamse regering al heeft maximaal benutten. Vlaanderen beschikt al over de mogelijkheid om de belastingen in zekere mate te verminderen. “We moeten dat nog meer doen,” zegt de N-VA.
2. “We moeten buiten de lijntjes durven kleuren,” zegt De Wever. Hij stelt voor om een Vlaamse hospitalisatieverzekering of Vlaams kindergeld in te voeren. Dat is niet wettelijk, omdat de sociale zekerheid een federale materie is. Maar om die splitsing te verkopen haalt hij aan dat “de mensen nu al 28 % van de medische kosten uit eigen zak betalen”. Op federaal vlak verzet de N-VA zich hardnekkig tegen het in stand houden van de 4,5 % groeinorm voor de uitgaven in de gezondheidszorg, maar op Vlaams niveau doet de partij alsof ze bekommerd is voor de ziekenhuisfactuur van de Vlaamse patiënten.
3. De N-VA wil de federale regering onder voogdij plaatsen tot de Franstalige partijen zelf financieel vragende partij worden voor een staatshervorming. N-VA stelt voor om het Vlaanderen niet te laten bijdragen aan de inspanning die de federale regering aan de gewesten vraagt. Zonder die hulp wordt het voor de federale regering zeer moeilijk het evenwicht in de kassen van de sociale zekerheid in stand te houden. Voor de verkiezingen al had de Vlaamse regering een staatshervorming als absolute voorwaarde gesteld voor haar hulp aan de federale begroting van 2009.
Die gelegenheid doet zich vandaag opnieuw voor. Van Rompuy wil de hulp van de gewesten inroepen om de budgettaire problemen op te lossen. Als de gewesten hun begroting in evenwicht hebben of zelfs een overschot hebben, dan draagt dat bij tot de vermindering van het globale Belgische tekort. Guy Quaden, gouverneur van de Nationale Bank heeft gezegd dat alle entiteiten van het land een bijdrage moeten leveren voor de budgettaire inspanning. En Vlaanderen zal in die context een “bijkomende inspanning” moeten leveren, zei hij.
Maar de Vlaamse minister-president Kris Peeters antwoordde daarop dat de Vlaamse regering zou trachten het evenwicht te bereiken, zonder te kunnen beloven dat de budgetten van de moeilijke jaren 2009 en 2010 niet in het rood zouden gaan. De Vlaamse regering kan dus opnieuw bijkomende bevoegdheden opeisen in ruil voor financiële steun om de federale problemen op te lossen.
Minister Vandenbroucke (sp.a) herkent zich in De Wever
In tegenstelling tot de N-VA, die voorstelt om het huidige grondwettelijke kader te laten voor wat het is, willen de drie traditionele partijen van Vlaanderen via onderhandelingen en zonder de grondwet te overtreden komen tot meer bevoegdheden voor Vlaanderen en tot een confederaal België. Maar uiteindelijk lopen hun doelstellingen grotendeels gelijk. CD&V is ook voorstander van een Vlaamse kinderbijslag. Zwaargewicht bij de sp.a, Frank Vandenbroucke, en ex-minister in de Vlaamse regering heeft geen problemen met de strategie van De Wever. “Als ik De Wever de laatste weken bezig hoor, dan is het precies of ik mezelf hoor spreken. Wij pleiten al jaren voor een sociale hervorming van de staat,” aldus Vandenbroucke. “Ik heb trouwens niet op de voorstellen van De Wever gewacht om initiatieven in die zin te nemen.”
Hij voerde studiebeurzen in voor basisscholen, die in feite een soort van bijkomende kinderbijslag waren. Hij wil het werkgelegenheidsbeleid regionaliseren, waarmee hij rechtstreeks aan de sociale zekerheid raakt. Om maar te zeggen dat je niet op de leiding van sp.a moet rekenen om een dam op te werpen tegen de splitsing van de sociale zekerheid.
Aan Franstalige kant klinken meer en meer stemmen, vooral bij de PS, die tot toegevingen bereid zijn. Zo sloot Jean-Claude Marcourt, uittredend minister voor de Waalse economie, al een akkoord met Vandenbroucke over de regionalisering van het werkgelegenheidsbeleid.
Een socialer Vlaanderen zonder België?
http://www.stophetpolitiekecircus.be/campagnenieuws/artikel/article/een-socialer-vlaanderen-zonder-belgie.htmlZullen de Vlaamse werknemers beter af zijn in een autonoom Vlaanderen onder leiding van de De Wevers, de Peeters en de Vandenbrouckes?
Herwig Lerouge
Als de vakbeweging er niet in slaagt de miljonairs te doen betalen, dan zal de weigering van de Vlaamse regering om bij te springen voor de federale begroting leiden tot zware besparingen in de sociale zekerheid van alle Belgische werknemers, waar ze ook wonen.
En al die beloftes over Vlaamse kinderbijslagen, nieuwe jobkortingen of Vlaamse hospitalisatieverzekeringen zijn nu al vervlogen tijd. Dat was iets voor de verkiezingen. Het geld dat Peeters aan de federale regering weigert, zal niet naar de Vlaamse werknemers gaan. Het Vlaamse patronaat wil dat geld. De nieuwe voorzitter van Voka, Luc De Bruyckere zei: “We moeten kiezen tussen investeren in de bedrijven en een jobkorting. Wij kiezen de eerste optie.”
In het Vlaanderen zoals Voka het ziet, is er geen brugpensioen, worden werkloosheidsuitkeringen in de tijd beperkt, en wordt nu dus ook de jobkorting afgeschaft.
Geen enkele werknemer heeft belang bij een nieuw communautair circus. De syndicale organisaties in Vlaanderen verzetten zich daarom terecht tegen de aanwezigheid van N-VA in de Vlaamse regering. Maar zoals we al aantoonden, biedt de aanwezigheid van sp.a in die regering helemaal geen garantie tegen de autonomistische tendensen. De strijd van “Red de solidariteit” voor een solidaire sociale zekerheid heeft er alle baat bij versterkt te worden met eisen voor eenzelfde arbeidsrecht voor allen en voor nationale arbeidsovereenkomsten. We staan voor immense problemen. Zowel in Vlaanderen als in Wallonië zullen bedrijven sluiten.
Home 
