KERSTBOODSCHAP VAN DE KONING - DISCOURS ROYAL DU 24.12.2008

Mesdames et Messieurs, La Reine et moi et toute notre famille vous souhaitons de bonnes fêtes de Noël et de Nouvel An. Elles sont l’occasion de repenser à l’année écoulée et de former des v½ux pour 2009.

Notre pays est secoué par une nouvelle crise politique qui trouve son origine dans la crise financière internationale et ses répercutions en Belgique dans le domaine judiciaire.

J’espère vivement que le sens des responsabilités de chacun conduira rapidement à la formation d’un nouveau gouvernement, en mesure de continuer à affronter efficacement les défis économiques, sociaux et financiers urgents de notre pays, et d’avancer dans la nécessaire réforme de l’Etat.

Je voudrais à présent partager avec vous quelques réflexions sur la crise financière internationale et sur nos problèmes institutionnels.

1.La Belgique, comme l’ensemble du monde, est secouée par la crise financière la plus sérieuse depuis les années 30.

Celle-ci trouve son origine dans le développement de produits financiers incontrôlés, liés à des prêts hypothécaires risqués aux Etats-Unis. Ils étaient tellement compliqués et sophistiqués que la majorité des responsables financiers ne parvenaient plus à en déterminer la valeur réelle. Ces produits, dits toxiques, ont néanmoins été mis sur le marché. Ils furent acquis par des institutions financières dans le monde entier, à la recherche de marges de profits toujours plus grandes.

Face à la débâcle financière, et après un premier réflexe de chacun pour soi, les autorités européennes, et les responsables internationaux ont rapidement réagi en prenant des mesures drastiques pour rétablir la confiance.

Les conséquences de cette crise sur l’économie sont sérieuses et préoccupantes. Nos autorités publiques mettent tout en ½uvre pour en limiter l’impact négatif, en particulier sur l’emploi. Dans cette perspective, l’enseignement et la formation technique sont de première importance. Les partenaires sociaux auront également un rôle essentiel à jouer.

Nous devons aussi tirer les leçons de cette crise financière pour qu’elle ne puisse plus jamais se reproduire. A ce propos, il me semble nécessaire de soumettre tous les produits financiers à un contrôle efficace et de procéder à la création d’un organisme régulateur européen indépendant.

Refusons fermement le retour au chacun pour soi. Mettons cette crise à profit pour créer de nouvelles manières d’agir ensemble, tant sur le plan européen qu’au niveau mondial, comme ce fut d’ailleurs le cas lors de la conférence de Bretton Woods en 1944. Rappelons aussi que la finance doit être au service de l’économie, et celle-ci au service de l’homme.

Enfin, cette crise financière a su mobiliser dans les pays développés de gigantesques moyens financiers, mais n’oublions pas de réaliser également la nécessaire protection des plus faibles, chez nous et dans le tiers monde. En effet, ils n’ont aucune responsabilité dans cette crise mais ils risquent néanmoins d’être parmi les premières victimes.

2.J’en viens maintenant à l’autre crise que nous avons vécue cette année.

Elle concerne, vous le savez tous, la réforme de notre Etat. Les tensions politiques ont été fortes, mais je me réjouis beaucoup qu’un dialogue interinstitutionnel ait débuté. Comme le soulignaient les médiateurs, il s’agit d’entamer « des négociations sérieuses et crédibles devant aboutir à une réforme approfondie et équilibrée de l’Etat ». Les médiateurs ajoutaient que cette réforme doit conduire et je cite « à un rééquilibrage du centre de gravité institutionnel notamment en attribuant une autonomie, des compétences et des responsabilités accrues aux entités fédérées, sans remise en cause de la solidarité interpersonnelle. » Fin de citation.

J’espère vivement, que malgré les difficultés, ces travaux se poursuivront dans un esprit constructif et aussi dans l’indispensable discrétion. L’enjeu est essentiel pour notre pays et le bien-être de tous.

Mais il est aussi d’une grande importance pour d’autres dans le monde.

Ainsi, j’ai été très frappé par une déclaration de Madame Ingrid Betancourt lors de son passage en Belgique. Elle disait, en s’adressant à des journalistes belges, et je cite : « je suis convaincue que votre générosité tient au fait que la Belgique a toujours vécu avec deux cultures qui se sont entendues, malgré des différences. Le monde a besoin de cela. Il y a trop d’intolérance, trop de solutions de facilité. Trop souvent, on se dit qu’on pourrait vivre chacun de son côté. C’est trop facile. » Fin de citation.

Pour conclure, je voudrais en votre nom à tous saluer nos militaires qui passent ces fêtes de Noël et de Nouvel An loin de leur foyer. Ils sont au Kosovo, au Liban, en Afghanistan et en Afrique. Ils y ½uvrent pour la paix, et nous sommes fiers d’eux. Je salue aussi très chaleureusement leurs familles restées ici au pays.

Enfin, je remercie toutes les personnes qui travaillent avec générosité en coopération avec des groupes fragilisés chez nous, ou avec des populations du tiers monde. Elles s’emploient également à l’édification d’un monde meilleur. Nous avons été heureux d’en rencontrer certaines lors de notre visite d’Etat en Inde, notamment la sœur Jeanne Devos et Madame Claire Vellut.

En souhaitant que les crises financières, économiques et institutionnelles soient résolues, chacune le mieux et le plus rapidement possible, la Reine et moi et toute notre famille vous disons : Bonne année 2009.

In der Hoffnung, dass die finanziellen, wirtschaftlichen und institutionellen Krisen jede so gut und so schnell wie möglich geklärt werden, wünschen die Königin und ich, sowie unsere ganze Familie, Ihnen allen ein glückliches Jahr zweitausend neun !


Dames en Heren,
De Koningin, ikzelf en gans onze familie wensen u allen aangename kerst- en nieuwjaarsfeesten. Het zijn geschikte momenten om op het afgelopen jaar terug te blikken, en goede wensen te bieden voor 2009.

Ons land is door een nieuwe politieke crisis getroffen die haar oorsprong neemt in de internationale financiële crisis, en haar gerechtelijke gevolgen in België.Ik hoop echt dat het verantwoordelijkheidsgevoel van iedereen ertoe zal leiden snel een nieuwe regering samen te stellen, die efficiënt de economische, sociale en financiële uitdagingen die ons land dringend moet bestrijden, verder kan aanpakken, en de nodige hervorming van onze Staat zal vooruithelpen.

Met U wou ik nu enkele gedachten delen over die internationale financiële crisis, en over onze institutionele moeilijkheden.

België is, net als de hele wereld, getroffen door de zwaarste financiële crisis sinds de jaren 30. Deze nam haar aanvang ingevolge de ontwikkeling van ongecontroleerde financiële producten, verbonden aan risicovolle hypothecaire leningen in de Verenigde Staten. Ze waren zo ingewikkeld en gesofistikeerd dat een meerderheid van financiële verantwoordelijken ze niet meer op hun juiste waarde konden inschatten. Die zogenaamde giftige producten werden toch op de markt gebracht. Ze werden door financiële instellingen, overal ter wereld aangekocht met het oog op steeds grotere winstmarges.

Met de financiële ineenstorting voor ogen, en na een eerste reflex van ieder voor zich, hebben de Europese overheden en de internationale verantwoordelijken spoedig stelling ingenomen door drastische maatregelen af te kondigen om het vertrouwen terug te brengen.

De gevolgen van deze crisis voor de economie zijn ernstig en zorgwekkend. Onze overheden stellen alles in het werk om haar negatieve impact te beperken, in het bijzonder op de werkgelegenheid. Op dat vlak zijn onderwijs en technische opleiding uiterst belangrijk. Vanzelfsprekend zullen ook de sociale partners een essentiële rol vervullen.

Uit die financiële crisis moeten we ook lessen trekken om ervoor te zorgen dat ze nooit meer opnieuw voorkomt. Op dat vlak lijkt het me noodzakelijk dat alle financiële producten aan een efficiënte controle worden onderworpen, en dat een onafhankelijk Europees regulerend organisme wordt opgericht. We mogen niet hervallen in het ieder voor zich. Laat ons ook deze crisis benutten om nieuwe vormen van gezamenlijk optreden tot stand te brengen, zowel op Europees als op wereldvlak, zoals dat trouwens gebeurde op de Conferentie van Bretton Woods in 1944. Het is toch zo dat het financiewezen ten dienste van de economie moet staan, en de economie ten nutte van de mens.

Ten slotte heeft deze crisis, reusachtige financiële middelen gemobiliseerd in de ontwikkelde landen, maar we kunnen ook niet nalaten de zwaksten onder ons en in de derde wereld, de nodige bescherming te bieden. Inderdaad, hoewel zij geen verantwoordelijkheid dragen voor deze crisis, toch lopen ze het risico bij de eerste slachtoffers te zijn.

Nu zou ik het willen hebben over die andere crisis die we dit jaar beleefden. U weet allen dat het om de hervorming van onze Staat gaat. De politieke spanningen waren groot, maar ik verheug er mij oprecht over dat een interinstitutionele dialoog werd ingezet. Zoals de bemiddelaars beklemtoonden gaat het om de aanvang van 'ernstige en geloofwaardige onderhandelingen die moeten resulteren in een grondige en evenwichtige staatshervorming. De bemiddelaars voegden daaraan toe dat die hervorming moet leiden, en ik citeer: 'tot een verder uitbalanceren van het institutioneel zwaartepunt, namelijk door meer autonomie, bevoegdheden en verantwoordelijkheden aan de gefedereerde entiteiten toe te kennen, zonder de interpersonele solidariteit ter discussie te stellen.' Einde citaat.

Ik hoop echt dat, ondanks de moeilijkheden, die werkzaamheden zullen worden voortgezet in een constructieve geest en met de onontbeerlijke discretie. Het gaat om een essentiële aangelegenheid zowel voor ons land als voor het welzijn van iedereen. Maar het is ook een zaak van belang voor anderen in de wereld.

Zo ben ik getroffen geweest door een verklaring van Mevrouw Ingrid Betancourt tijdens haar verblijf in België. Ze verklaarde aan Belgische journalisten, en ik citeer: 'Ik ben overtuigd dat uw edelmoedigheid stoelt op het feit dat in België altijd twee culturen hebben samengeleefd die het, ondanks verschillen, met elkaar konden vinden. Dat is het wat de wereld nodig heeft. Er is te veel onverdraagzaamheid, de weg van de minste weerstand wordt te dikwijls gevolgd. Men vindt maar al te vaak dat ieder op zichzelf zou kunnen leven. Dat is te gemakkelijk'. Einde citaat.

Om te besluiten zou ik in de naam van u allen, onze militairen willen groeten die nu Kerstmis en Nieuwjaar vieren ver van huis. Ze bevinden zich in Kosovo, Libanon, Afghanistan en in Afrika. Zij werken daar voor vrede en wij bewonderen ze. Ik groet ook zeer hartelijk hun families die hier te lande blijven.

Ten slotte dank ik alle personen die edelmoedig samenwerken met kwetsbare groepen bij ons, of met de bevolkingen in de derde wereld. Ook zij ijveren voor een betere samenleving. Tijdens ons Staatsbezoek aan India waren we blij er enkele te kunnen ontmoeten, namelijk Zuster Jeanne Devos en Mevrouw Claire Vellut.

In de hoop dat de financiële, economische en institutionele crisissen, elk ten beste, en zo snel mogelijk zullen worden opgelost, wensen de Koningin, ikzelf en gans onze familie u allen een gelukkig 2009 !

Belgica wrote:

Nu zou ik het willen hebben over die andere crisis die we dit jaar beleefden. U weet allen dat het om de hervorming van onze Staat gaat. De politieke spanningen waren groot, maar ik verheug er mij oprecht over dat een interinstitutionele dialoog werd ingezet. Zoals de bemiddelaars beklemtoonden gaat het om de aanvang van 'ernstige en geloofwaardige onderhandelingen die moeten resulteren in een grondige en evenwichtige staatshervorming. De bemiddelaars voegden daaraan toe dat die hervorming moet leiden, en ik citeer: 'tot een verder uitbalanceren van het institutioneel zwaartepunt, namelijk door meer autonomie, bevoegdheden en verantwoordelijkheden aan de gefedereerde entiteiten toe te kennen, zonder de interpersonele solidariteit ter discussie te stellen.' Einde citaat.

Erg dat een Belgische Koning dat moet zeggen.

Bruno wrote:

Belgica wrote:

Nu zou ik het willen hebben over die andere crisis die we dit jaar beleefden. U weet allen dat het om de hervorming van onze Staat gaat. De politieke spanningen waren groot, maar ik verheug er mij oprecht over dat een interinstitutionele dialoog werd ingezet. Zoals de bemiddelaars beklemtoonden gaat het om de aanvang van 'ernstige en geloofwaardige onderhandelingen die moeten resulteren in een grondige en evenwichtige staatshervorming. De bemiddelaars voegden daaraan toe dat die hervorming moet leiden, en ik citeer: 'tot een verder uitbalanceren van het institutioneel zwaartepunt, namelijk door meer autonomie, bevoegdheden en verantwoordelijkheden aan de gefedereerde entiteiten toe te kennen, zonder de interpersonele solidariteit ter discussie te stellen.' Einde citaat.

Erg dat een Belgische Koning dat moet zeggen.

Iemand aan de kerstdis zei feestelijk & triomfantelijk dat de Koning de scheiding verkondigt. Misschien was het een lichte persoonlijke provocatie om me op mijn paard te krijgen (het is een vrij loyale persoon die zich wel wat laat opzwepen maar toch vaderlandse trouw bewezen heeft), maar ik werd er toch koud van. Het doet me niets anders denken dan dat onze vorst onder zware druk staat.

Ook de tweevolkerenleer, vermeld door een nietsvermoedende Ingrid Betancourt (je kan het haar niet kwalijk nemen dat ze daar haar bewondering voor uitspreekt) die de vorst citeerde, is koren op de molen van het N-VA. "Twee culturen die met elkaar samenleven" is niet mijn visie, noch die van de tijd van de Romeinen, noch van de Franken, noch van Lotharingers of Bourgondiërs, noch die van de (Zuidelijke) Nederlanden, zij het onder de Spanjaarden of Oostenrijkers, noch met Napoleon of Willem van Oranje; het is een recent uitgedistilleerd & gegalvaniseerd fenomeen dat de gevariëerde geschiedenis van onze contreien zware schade berokkent.

Je kan hoogstens zeggen dat er twee stromingen zijn, een maritieme en een continentale,
zoals er twee stromen zijn in dit land, en deze tweeledigheid is constructief! Maar wel binnen één samenleving.

Ik denk overigens dat zowel Albert II als Betancourt één samenleving op het oog hebben als ze dit zeggen...

Doch:

Een taal is een taal.
Een cultuur is een cultuur.

Hiervan is de onsmakelijke onlosmakelijkheid me vreemd.

België is zoniet één, een mozaïek met eindeloos veel schakeringen. Een van beiden, of allebei!

Het is de hoogste tijd dat er vanuit de bevolking een signaal wordt gegeven naar het Paleis, om te zeggen dat niet alle Belgen de tweevolkerenleer aanvaarden, zeker niet negatief, maar ook liefst niet ogenschijnlijk positief.

De vorst kan in deze omstandigheden niet anders doen, zijn functie is nu belangrijker dan deze theorie! Maar democratisch gesproken is het wel aan ons om duidelijk genoeg te stellen dat het ook anders kan.

Het is niet allemaal kommer en kwel. Twee opmerkingen:

1)De Koning zei:

"België is, net als de hele wereld, getroffen door de zwaarste financiële crisis sinds de jaren 30. Deze nam haar aanvang ingevolge de ontwikkeling van ongecontroleerde financiële producten, verbonden aan risicovolle hypothecaire leningen in de Verenigde Staten. Ze waren zo ingewikkeld en gesofistikeerd dat een meerderheid van financiële verantwoordelijken ze niet meer op hun juiste waarde konden inschatten. Die zogenaamde giftige producten werden toch op de markt gebracht. Ze werden door financiële instellingen, overal ter wereld aangekocht met het oog op steeds grotere winstmarges. "

Ik paste dit meteen toe op het ingewikkelde Belgische federalisme. Een verborgen boodschap?

2) De Koning zei:

"Nu zou ik het willen hebben over die andere crisis die we dit jaar beleefden. U weet allen dat het om de hervorming van onze Staat gaat. De politieke spanningen waren groot, maar ik verheug er mij oprecht over dat een interinstitutionele dialoog werd ingezet. Zoals de bemiddelaars beklemtoonden gaat het om de aanvang van 'ernstige en geloofwaardige onderhandelingen die moeten resulteren in een grondige en evenwichtige staatshervorming. De bemiddelaars voegden daaraan toe dat die hervorming moet leiden, en ik citeer: 'tot een verder uitbalanceren van het institutioneel zwaartepunt, namelijk door meer autonomie, bevoegdheden en verantwoordelijkheden aan de gefedereerde entiteiten toe te kennen, zonder de interpersonele solidariteit ter discussie te stellen.' Einde citaat."

Een grondige en evenwichtige staatshervorming. Daar staat de B.U.B. ook voor ! Maar dan natuurlijk één die het verfoeilijke taalfederalisme afschaft.


Voor de rest citeert Hij maar. Wij citeren soms ook Bart De Wever of Gerolf Annemans, maar dat wil niet automatisch zeggen dat we het ermee eens zijn.

Le Soir titre: "Le Roi livre un discours très progressiste".

Eloigner les communautés linguistiques les unes des autres serait donc progressiste.

En suivant ce raisonnement, la suppression de l'Union européenne serait aussi progressiste.

Belgica wrote:

Le Soir titre: "Le Roi livre un discours très progressiste".

Eloigner les communautés linguistiques les unes des autres serait donc progressiste.

En suivant ce raisonnement, la suppression de l'Union européenne serait aussi progressiste.

Une guerre mondial serait donc le nec plus ultra de l'évolution humaine?

Apparemment.

Attention, ceci n'est pas une critique envers le Roi, mais envers les politiciens nationalistes qui l'ont obligé à raconter ces choses anti-belges.

Belgica wrote:

Apparemment.

Attention, ceci n'est pas une critique envers le Roi, mais envers les politiciens nationalistes qui l'ont obligé à raconter ces choses anti-belges.

Mais il devrait refuser, malgré la pression que l'on connait.