Tof tekstje op
www.vlaamsbelang.beMaddens en de ‘Van Rompuy-doctrine’
25.10.2009 09.10u - “Men zal niets verkrijgen bij de regeringsonderhandelingen als de Vlaamse partijen niet eensgezind zeggen: ‘We treden enkel in een federale regering wanneer de essentiële punten van de staatshervorming worden goedgekeurd.” Het zou een leuke quizvraag zijn, maar het zijn de woorden van Herman Van Rompuy in 2005. Vandaag zingt hij als premier een heel ander liedje: Belgisch en behoudsgezind. Onder de vlag van de ‘rustige vastheid’ kiest hij voor de communautaire stilstand en het Belgische status quo. Vakbondsbaas Luc Cortebeeck had dan toch gelijk toen hij zei dat hij zich geen zorgen maakte over de communautaire oprispingen in CD&V-hoek, want ‘eens ze in de Wetstraat 16 zitten, wordt zelfs de grootste flamingant een trouwe belgicist’…
Een flamingant is Herman Van Rompuy nooit geweest. Zijn broer Eric daarentegen wel. Maar nu Herman aan het hoofd staat van het land, begint ook Eric weer te schipperen. Met de ‘Van Rompuy-doctrine’ – ‘geen staatshervorming, dan ook geen Belgische regering meer – had de CD&V de ‘wapens’ in handen om de Franstaligen tot redelijke toegevingen te dwingen, maar dan moesten ze wel durven pokeren met de toekomst van België. En neen, dat durfden ze niet.
Bij de voorstelling van ‘Omfloerst separatisme’, het boek van Bart Maddens, laat ook Eric Van Rompuy er weinig twijfel over bestaan dat zijn partij nog altijd kiest voor België en niet voor Vlaanderen. Hij noemt het boek van Maddens “een handleiding voor vechtfederalisme”. Wat een onzin! België IS het vechtfederalisme.
Eric Van Rompuy zwaait nog eens met de bekende fictieve doemscenario’s. Confederalisme of Vlaamse onafhankelijkheid zouden “een zware economische kostprijs hebben voor Vlaanderen”. “De schuldovername zou een enorme budgettaire last meebrengen” en het zou “een totale bestuurlijke chaos veroorzaken.” Raar maar waar: daarmee kakelt Eric Van Rompuy de nepargumenten van volbloed belgicisten als Mark Eyskens na. Wat het voortbestaan van België Vlaanderen kost, vertelt Van Rompuy er niet bij. En een ‘bestuurlijke chaos’? Komaan, even ernstig. België IS de bestuurlijke chaos. Tegenstanders noemen de Maddens-doctrine een ‘verrottingsstrategie’, maar ook dat is larie. “De federale staat kan geen krachtig economisch beleid meer voeren. Wat er niet is, kan niet verrotten”, kaatst Maddens de bal terug.
Niet Maddens maar de CD&V laat de boel verrotten. Omwille van kortzichtige partijbelangen, de Belgische macht, de ministerportefeuilles en de profijtjes. In het Vlaams Parlement slaan ze zich wel eens stoer op de Vlaamse borst, maar in het Belgische Parlement zwaait Herman Van Rompuy heldhaftig met de tricolore vaan. Hoelang ze die pijnlijke spreidstand nog kunnen volhouden én verkocht krijgen aan hun kiezers, is niet duidelijk.