Goed opiniestuk van CD&V'ster in DS
Moord op de Senaat
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=1P2KJ0J3HET HOGE WOORD OVER DE HOGE VERGADERING — Michel Daerden, de federale minister van Pensioenen, was zo goed om eind vorige week persoonlijk een vraag van senator Geert Lambert (Groen!) te komen beantwoorden in de Senaat, en nog wel in een variant van het Nederlands. Hij maakte er zo'n schertsvertoning van dat her en der om zijn ontslag werd geroepen, en gelijk ook om de afschaffing van de Senaat. Dat tweede vindt senator Els Schelfhaut (CD&V) alvast een brug te ver.
'Weg met die man, sluiten die tent.' Dat is de conclusie van Bart Sturtewagen in zijn editoriaal van afgelopen weekend (DS 9 januari), naar aanleiding van het gedrag van de minister van Pensioenen, Michel Daerden, in de Senaat, vorige donderdag.Een minister misdraagt zich, dus moeten er vragen gesteld worden over de Senaat.
Sinds mijn eedaflegging als senator slik ik de kritiek op de werking van deze 'Hoge Vergadering' en als ik al het gevoel heb ergens schaapachtig met me te laten sollen - zoals Bart Sturtewagen beweert dat wij senatoren zouden doen - is het net daarom: kritiek te moeten slikken van mensen, al te vaak van journalisten, die niet weten waar ze het over hebben of daar alleszins weinig blijk van geven.
Ik zal dus nogmaals een poging ondernemen de kritiek op de werking van de Senaat te weerleggen, op het gevaar af dat dit als een pleidooi pro domo zou worden beschouwd.
Dat een werkweek van een politicus die zijn mandaat au sérieux neemt niet uit vijf maar uit zeven werkdagen bestaat, mogen we nauwelijks hardop zeggen. Immers: 'Dat is onze eigen keuze'. Uit allerhande contacten zeven dagen op zeven, 'met en tussen de mensen', met verenigingen, organisaties, bedrijven en initiatieven allerhande - heel belangrijk om de vinger aan de pols te houden - groeien inzichten en bezorgdheden, die aanleiding geven tot politieke activiteiten als parlementaire vragen, interpellaties, wetsvoorstellen en resoluties. Deze wetsvoorstellen en resoluties - naast de wetsontwerpen van de regering - maken het voorwerp uit van heel wat discussie, van wikken en wegen, van onderhandelen, van stille diplomatie en van 'soms al eens wat harder op de tafel kloppen' in de parlementaire commissies, werkgroepen, enzovoort. Op donderdagmiddag vindt dan de plenaire zitting plaats. Ze bestaat grosso modo uit drie delen.
Tijdens het eerste gedeelte worden de actualiteitsvragen aan de bevoegde ministers en staatssecretarissen gesteld. Die komen persoonlijk (tenzij verhinderd, bijvoorbeeld door een verblijf in het buitenland) de vragen beantwoorden. Dat minister Daerden collega Geert Lambert zelf te woord stond, was dus helemaal niet uitzonderlijk, het is gewoon de regel.
Tijdens dit eerste zittingsgedeelte zijn in het halfrond veelal alleen die senatoren aanwezig die die dag een actualiteitsvraag 'mogen' stellen (het aantal vragen per fractie is namelijk strikt gelimiteerd). Dat betekent niet dat hun afwezige collega's niets doen, het betekent net dat ze naarstig aan het werk zijn. Wat is immers de meerwaarde van uren in de rode pluche te hangen en zwijgend te moeten luisteren naar vragen en antwoorden over dossiers waar je zelf niet, of toch minder mee bezig bent en die je achteraf bovendien door een simpele muisklik kunt nalezen op de website van de Senaat? Wat is de meerwaarde van koffieslurpend te luisteren naar vragen die, als ze door collega's van de oppositie worden gesteld, veelal strategisch zijn en als ze door collega's van de meerderheid worden gesteld willens nillens aanzetten tot zwijgen aangezien het niet de bedoeling is het expertiseterrein van een eigen collega te bewandelen?
Daarenboven: de volgens Bart Sturtewagen schaars aanwezige senatoren die getuige waren van Daerdens schertsvertoning, konden zelfs niet tussenbeide komen, aangezien repliceren op een antwoord van een minister op een actualiteitsvraag het privilege is van de vraagsteller.
Het tweede gedeelte van de Senaatszitting bestaat uit de voorstelling van wetsvoorstellen en wetsontwerpen die in de commissies uitvoerig werden besproken en gestemd, middels de lezing van de verslagen, en de stemming ervan. Op dat moment is het leeuwendeel van de senatoren vanzelfsprekend wel in het halfrond aanwezig. Met uitzondering soms van de leden van de oppositie, die er bij tijd en wijle baat menen bij te hebben dat voorstellen geen wet worden.
Het derde gedeelte van de senaatszitting, voor de volledigheid en de goede orde, bestaat uit een opeenvolging van allerhande vragen die schriftelijk aan de bevoegde minister of staatssecretaris werden gesteld en waarop het antwoord, door een vertegenwoordiger van de regering, staatssecretaris of minister, wordt voorgelezen. Ook tijdens dit gedeelte zijn alleen de collega's die vragen stellen in de Senaat aanwezig, om de al genoemde logische reden.
Het is de hoogste tijd dat de mythe dat in de Senaat en door senatoren niet gewerkt wordt, ontkracht wordt. Niemand, ook wij niet, heeft er bezwaar tegen dat een ernstig debat wordt gevoerd over de werking van onze instellingen. Maar deze stemmingmakerij leidt tot niets.
Van een minister, van parlementsleden, van politici tout court wordt heel terecht ernst, toewijding en kennis van zaken verwacht. Van een commentator van een kwaliteitskrant verwacht ik minstens het laatste. Dat Bart Sturtewagen zich heeft laten 'verleiden' en van de escapades van Daerden misbruik maakt om mee te huilen met de wolven in het bos, vind ik alweer een pijnlijke uitschuiver binnen de media die best ook een beetje meer zelfkritiek aan de dag mogen leggen (en niet alleen wanneer een eigen collega, ten gevolge van overdreven media-exposure, in de publieke opinie wordt 'belaagd').
Mijn conclusie: evalueer uw eigen tent. Daar is ook nog wat werk aan.www.senaat.beEls SchelfhautWie? Senator voor CD&V Wat? Het moet maar eens gedaan met de stemmingmakerij over de senaat en de senatoren Waarom? Het de
Home 
