Wat is er fout aan een oproep tot eenheid en tegen verspilling? Je moet toch al echt een ouderwetse en rabiate (taal)racist zijn om daartegen te zijn?
DE STANDAARD
Alleen het gesproken woord telt (maar niet altijd)
* woensdag 13 januari 2010
*
* Auteur: Bart Brinckman
BRUSSEL - Een geschreven maar niet uitgesproken speech voor de Belgische diplomaten zette gisteren het kabinet van Yves Leterme op stelten.
Van onze redacteur
Alleen het gesproken woord telt. Deze zin vergezelt steevast een vooraf verspreide toespraak. Afgelopen maandag moesten de Belgische diplomaten de frase letterlijk interpreteren. Nadat zijn tekst was rondgedeeld, hield Yves Leterme (CD&V) een totaal ander betoog. Geen man overboord, zo leek het. Helaas vatte De Morgen de dag nadien de geschreven toespraak netjes samen.
De onuitgesproken speech beklemtoonde dat de federale diplomatie ‘noodzakelijk' blijft om ‘bepaalde deuren te openen en bepaalde contacten te leggen'. Meer zelfs, halfweg Frankrijk of Duitsland moest men de merknaam Vlaanderen vergeten. Buiten een straal van 500 kilometer heeft het merk België een grotere uitstraling. Het moest uit zijn met de concurrentie tussen Vlaanderen, Wallonië en Brussel.
‘Aan profilering doen om de profilering gaat ten koste van de efficiëntie. Ons land kan zich geen steriele concurrentie tussen de verschillende beleidsniveaus en competenties veroorloven. Dat zou ten koste gaan van de arbeidsplaatsen en welvaart van alle gemeenschappen en gewesten.'
De tekst leest niet bepaald schokkend. Meer zelfs, er bestaan best wat studies die onderschrijven dat de stempel België in het buitenland beter scoort dan de stempel Vlaanderen. Ook de discussie over de talloze buitenlandse kantoren die de export van de drie regio's moeten bevorderen, werd in het verleden al diverse keren gevoerd. Gewezen minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht (Open VLD) maakte zich bijvoorbeeld boos over deze vorm van verspilling. Ten slotte bestond het publiek uit Belgische diplomaten. Die kunnen maar beter te horen krijgen dat ze erg nuttig werk verrichten.
Maar Leterme begreep dat zo'n discours uit zijn mond een stuk gevoeliger klonk. Als Vlaams minister-president was hij een vurige verdediger van de regionalisering van de buitenlandse handel. De premier liet vorige week al zijn plannen voor een staatshervorming varen. Een impliciet pleidooi voor de herfederalisering van de buitenlandse handel zou hem kwetsbaar maken in Vlaams-nationale kringen. En inderdaad, gisteren reageerde de N-VA boos op de ‘neerbuigende houding' ten aanzien van Vlaanderen. ‘Schaamteloos hoe CD&V stuk voor stuk alle Vlaamse standpunten lost om toch maar aan de macht te kunnen blijven.'
Naar verluidt was de premier het ook inhoudelijk niet eens met het werkstuk van zijn medewerkster Mia Doornaert, die als columniste voor De Standaard in het verleden gelijkaardige standpunten ventileerde. Leterme improviseerde prompt een speech over de socio-economische situatie van België.
Zijn kabinet reageerde gisteren ongelukkig omdat de oorspronkelijke tekst toch ruchtbaarheid kreeg. Diplomatiek mag hij dan onbestaand zijn, toch blijft het ongewoon dat een toespraak zonder fiat van de eerste minister wordt uitgedeeld en achteraf zelfs naar een afwezige journalist wordt gemaild.
Home 
