VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN

Number of posts : 1771 Location : Antwerpen Registration date : 2009-02-11

Mutien wrote:

Diogène wrote:: Schitterende tekst van Geert Van Istendael, die trouwens ook lid is van BPlus en wiens boek, Het Belgisch Labyrint, een heuse aanrader is!

Toch even aan Bruno vragen of Van Istendael wel betrouwbaar is?

Neen, BPlus wil niets veranderen aan het Belgische federalisme.

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Mon Feb 15, 2010 8:03 pm

perikles wrote:

Mutien wrote:

Diogène wrote:: Schitterende tekst van Geert Van Istendael, die trouwens ook lid is van BPlus en wiens boek, Het Belgisch Labyrint, een heuse aanrader is!

Toch even aan Bruno vragen of Van Istendael wel betrouwbaar is?

Neen, BPlus wil niets veranderen aan het Belgische federalisme.

BPlus is een organisatie die niet voor separatisme is, daarmee is alles gezegd.

Number of posts : 41 Location : brussel Registration date : 2009-12-23

Bruno wrote:

perikles wrote:

Mutien wrote:

Diogène wrote:: Schitterende tekst van Geert Van Istendael, die trouwens ook lid is van BPlus en wiens boek, Het Belgisch Labyrint, een heuse aanrader is!

Toch even aan Bruno vragen of Van Istendael wel betrouwbaar is?

Neen, BPlus wil niets veranderen aan het Belgische federalisme.

BPlus is een organisatie die niet voor separatisme is, daarmee is alles gezegd.

Dit is opportunisme ten top!

Number of posts : 1771 Location : Antwerpen Registration date : 2009-02-11

Bruno wrote:

perikles wrote:

Mutien wrote:

Diogène wrote:: Schitterende tekst van Geert Van Istendael, die trouwens ook lid is van BPlus en wiens boek, Het Belgisch Labyrint, een heuse aanrader is!

Toch even aan Bruno vragen of Van Istendael wel betrouwbaar is?

Neen, BPlus wil niets veranderen aan het Belgische federalisme.

BPlus is een organisatie die niet voor separatisme is, daarmee is alles gezegd.

Het Felix Timmermans gezelschap ook niet ... zijn dat nu tegenstanders of medestanders.

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Mon Feb 15, 2010 10:26 pm

Het gaat hier over politieke groeperingen, slimme. Doet dat gezelschap ook aan politiek?

Number of posts : 1771 Location : Antwerpen Registration date : 2009-02-11

Belgica wrote:: Het gaat hier over politieke groeperingen, slimme. Doet dat gezelschap ook aan politiek?

Is het Davidsfonds dat zich uitspreekt voor de splitsing van BHV een politieke vereniging

Number of posts : 21 Location : Bastogne Registration date : 2009-09-08

Mutien: Il n'y a qu'un nationalisme dangéreux en Belgique, c'est le nationalisme belgiciste (sic) qui veut tuer les identités wallonnes (sic) et flamandes (sic)!

JV: Des points de vue linguistique et historique, les identités "wallonne" et "flamande" sont de terribles mensonges.
Repris par nos ennemis, les révisionnistes. Evidemment.

NB flamand / Vlaams : dialecte (avec le Brabants et le Limburgs) du néerlandais.
wallon / Waals / walon: une langue (composée de 4 dialectes) parlée dans le Sud de la Belgique (à côté du gaumais et du picard (dialectes du français), du Lëtzebuergesch (luxembourgeois) (interdit en Belgique (!) et en plein développement au Grand-Duché, et de l'allemand.

Les nationalismes "wallon" et "flamand" (téléguidés par la France) doivent être écrasés par tous les moyens.

Last edited by Belgica on Wed Feb 24, 2010 5:41 pm; edited 2 times in total

Identité nationale: Verhofstadt persiste et signe

BELGA

Mis en ligne le 24/02/2010
L'ancien Premier ministre belge Guy Verhofstadt, revient, dans une nouvelle carte blanche publiée mercredi dans Le Soir et De Standaard, sur la polémique suscitée par son intervention dans le débat français sur l'identité nationale.

Il y développe longuement sa vision d'une Europe post-nationale. M. Verhofstadt, qui avait choqué en déclarant voir "quelque chose de pourri" dans le débat organisé par le gouvernement français, maintient que "la recherche unidimensionnelle d'une identité collective (...) conduit à des +bunkers+ ethniques, nationaux, culturels ou religieux, qui enferment l'individu".

Cette identité "conduit à la haine, à la violence, dégénère en émeutes dans nos quartiers et en guerres dans le monde", affirme-t-il. "La conséquence ultime de la pensée +identitaire+, c'est Auschwitz". "C'est l'+identité+ qui a si longtemps empêché la Serbie de livrer ses criminels de guerre. C'est l'+identité+ qui retient la communauté islamique mondiale d'excommunier Oussama ben Laden", poursuit Guy Verhofstadt.

Qualifiant l'Europe de nations de "reliquat du passé, incapable de résoudre les problèmes, ni de jouer un rôle dans le monde multipolaire du XXIe siècle", il conclut que "l'avenir de l'Europe et de l'Union européenne sera post-national ou ne sera pas".

Il dit tout cela sur le nationalisme flamand? Oublie-t-il qu'il l'a renforcé par son fédéralisme linguistique? Regrette-t-il les réformes de l'Etat?

Europa zal postnationaal zijn of niet zijn

GUY VERHOFSTADT TEGEN DE ‘IDENTITEIT'

* woensdag 24 februari 2010

Zeggen dat half Europa over het opiniestuk van Guy Verhofstadt (DS 12 februari) is gevallen, zou overdreven zijn. Maar zijn scherpe kritiek op Sarkozy's identiteitsdebat lokte veel en bijwijlen erg harde replieken uit, in binnen- en buitenland. In een nieuw essay dient Verhofstadt zijn critici van antwoord.

Mijn opiniestuk over het debat in Frankrijk rond de nationale identiteit (Le Monde van 11 februari) lokte - hoe kon het ook anders - verdeelde reacties uit. Er waren de honderden veelal instemmende commentaren van de lezers van de krant zelf. En er waren de uitgesproken negatieve reacties van de Franse gezagsdragers, Minister van Buitenlandse Zaken Kouchner op kop. Die reageerde alsof hij door een wesp gestoken was. Niet geheel oprecht naar ik vermoed. Want van de voormalige oprichter van "Artsen zonder grenzen" verwacht je eerder instemming dan afwijzing. Maar ook Kouchner zal wellicht niet ontsnappen aan het gezegde "que la fonction crée l'homme".

De argumenten die daarbij werden aangedragen, waren voorspelbaar. Het opiniestuk zou "een denigrerende scheldpartij aan het adres van de Franse Republiek" zijn. Nu ik het stuk nog even herlees, kan ik er in de verste verte geen onvertogen woord in terug vinden gericht tegen Frankrijk of de Franse Republiek. Integendeel. Het stuk ademt één warme genegenheid, haast liefde uit voor onze zuiderburen. Frankrijk wordt een lichtbaken genoemd. Wat op de korrel wordt genomen is het onzinnige initiatief van de Franse regering om een publiek debat te lanceren over de "nationale identiteit" in wat duidelijk een poging is geweest om stemmen van het Front National te recupereren naar aanleiding van de komende regionale verkiezingen.

Het is typisch voor politieke gezagsdragers - ik weet waarover ik spreek, want ik heb er mezelf zo vele malen aan bezondigd - dat ze het verschil niet meer merken tussen hun eigen daden en oordelen en die van het land en de bewoners waarover zij heersen. Nadat zij enkele jaren aan de macht zijn, identificeren zij zich zodanig met het territorium dat zij besturen en de mensen die er op wonen, werken en leven dat zij elke aanval op hun eigen handelingen en ideeen interpreteren als een aanval op het land en zijn landgenoten zelf. Om dezelfde redenen werd me enkele jaren geleden anti-amerikanisme en een vijandige houding jegens Groot-Brittanië verweten. Gewoon omdat ik tot op het einde resoluut tegen de inval in Irak gekant bleef. Ook nu nog blijft Tony Blair volhouden dat hij de juiste beslissing nam. Wellicht zal het niet anders lopen met Besson, Kouchner of Fillon die, ook al weten ze vandaag beter, ook morgen en overmorgen halstarrig zullen blijven volhouden dat de publieke discussie over de "nationale identiteit" in Frankrijk een heilzame oefening is geweest. Ook het tweede bezwaar dat tegen het opiniestuk werd aangedragen was doorzichtig en viel bij voorbaat te raden. "Een buitenlander" zo luidde het, zou geen mening mogen hebben over iets wat uiteindelijk alleen de Fransen aanbelangt. "Sic" zou je kunnen zeggen. Valt er een beter argument aan te halen om het onzindelijk karakter van het initiatief te illustreren dan "buitenlanders", "vreemdelingen", kortom "niet-Fransen" uit het debat te weren ? Ik denk het niet. Het illustreert perfect tot wat een discussie over "nationale identiteit" altijd leidt, namelijk tot nationalisme, tot het weren van de andere, het verketteren van het vreemde. Het verglijdt tot xenofobie en racisme zoals de vele spontane en massale bijdragen aan het "debat" hebben aangetoond. Maar bovendien is het verkeerd te denken dat "identiteit" een thema is dat alleen Frankrijk en de Fransen aanbelangt. Het is een onderwerp dat elke lidstaat van de Europese Unie in gelijke mate beroert. In vrijwel elk Europees land woedt vandaag een debat over onze sociale, culturele of politieke identiteit. Gewoon omdat dit het nieuwste kleedje is waarmee het aloude nationalisme zich tooit. Een nieuwe manier om zich des te duidelijker te onderscheiden van zijn multinationale en multiculturele vijanden, te beginnen met de republikeinse waarden die Frankrijk als geen ander land belichaamt. Waarden die ook aan de basis van de Europese Unie liggen en die nu onder vuur liggen.

Dat het identiteitsdenken de nieuwste vermomming is van het nationalistisch gedachtengoed wordt nog het best geillustreerd door de reacties op het opiniestuk in mijn eigen land, in België. Vooral extreme vlaamse nationalisten ergerden zich aan de boodschap. En dat zou bij de vertegenwoordigers van de Franse republiek een belletje moeten doen rinkelen. Want hoe is het in godsnaam mogelijk dat zij die de erfgenamen zijn van de Franse Revolutie en van de Verlichting er dezelfde mening op nahouden als de vurigste adepten van het meest benepen culturele of etnische nationalisme ? Wie van beiden zit fout ? Wie oordeelt hier verkeerd ? Het antwoord op deze vraag valt simpel te achterhalen. Het volstaat terug te kijken naar het verleden, naar de late 18de eeuw, aan de vooravond van de Franse Revolutie. Toen in alle hevigheid een discussie losnarstte die het politieke denken van de hele 19de en een groot deel van de 20ste eeuw zou beheersen, de strijd tussen Herder en Kant, tussen de Volksgeist en de Verlichting, de strijd tussen de ziel van de natie, het verheerlijken van de eigen, nationale identiteit, de superieure geldingskracht van traditie en gewoonte en het geloof in algemene, onvergankelijke, universele menselijke waarden. Zoals Alain Finkelkraut het in "De ondergang van het denken" aantoont, kan Herder gerust beschouwd worden als de grondlegger van het identiteitsdenken dat zich uit in zovele verschillende vormen als het verheerlijken van de eigen volksaard, het bannen van woorden met een vreemde oorsprong, het herontdekken van de volksliederen, het terugkeren naar het verleden en de zogenaamde authenticiteit. Dit alles is nodig, zeggen zijn adepten, want de Verlichting heeft de mens los gewrikt van zijn wortels en hem in het luchtledige doen terechtkomen. De natie is geen sociaal contract, geen verbond van zelfstandige mensen, maar een aan de mens voorafgaande superieure organisatievorm. Niet de mens schept de samenleving. Hij of zij wordt geboren in een bestaande gemeenschap waaraan hij of zij zich moet aanpassen. De natie is de mens zijn levensadem. Zonder de natie sterft hij. In de opvatting van Herder is het zelfs een misvatting te spreken van "mensen". Er bestaan geen mensen. Er bestaan alleen Fransen of Duitsers of Belgen. Het is het collectief onbewuste dat in iedere samenleving verschillend is, dat de drijvende kracht is van die samenleving. Vooroordelen, traditie, obscurantisme, conformisme zijn daarbij positieve krachten die de natie sterk, gezond en bloeiend houden. Democratie en rationeel denken daarentegen ondermijnen de samenleving. Het ontdekken van de "nationale identiteit" is dan ook de noodzakelijke zoektocht naar dat collectief onbewuste dat iedereen bijeendrijft en samenhoudt.

Wellicht was deze controverse een zuiver filosofisch debat gebleven als in 1789 niet de Franse Revolutie was uitgebroken. De ideeen van de Verlichting triomfeerden. De republikeinse waarden van vrijheid, gelijkheid en broederschap werden door het revolutionaire Frankrijk ook gewapenderhand over heel Europa uitgedragen. Het was een revolutie zonder grenzen. Voor een republiek die overigens alle burgers omvatte. Napoleon werd uiteindelijk door een coalitie van Europese staten verslagen. Maar het gedachtengoed van de Franse Revolutie en de Verlichting kon niet meer met de wapens bedwongen worden. Vele decennia stonden twee Europa's alzo vrijwel onverzoenbaar tegenover elkaar. Een verlicht, revolutionair en republikeins Europa. En een conservatief, traditioneel, nog monarchaal Europa. Een controverse tussen een in wezen Franse, rationele en universele kijk op het samenleven en de Duitse gevoelsmatige en identitaire benadering. Duitser ben je. Fransman word je. Een tegenstelling die een nieuw gewelddadig hoogtepunt bereikte met de Frans-Pruissische oorlog in 1870. Er zouden er nog twee volgen. Vele Fransen en Duitsers zouden in één mensenleven drie oorlogen meemaken. En de Duitse dichter Heinrich Heine, vele jaren in ballingschap in Frankrijk, waarschuwde al heel vroeg voor "een Duits antwoord" op de Franse omwenteling. Een antwoord dat uitgerekend in het jaar 1933 door nazi-propaganda-minister Goebbels werd omschreven als "het einde van de Franse Revolutie".

Maar wellicht verschaft de verovering van Elzas-Lotharingen door de Duitsers in 1870 de beste illustratie van de volstrekte onverenigbaarheid tussen de Franse republikeinse waarden en het concept van "nationale identiteit". Voor de Duitsers was de annexatie louter een zaak van eigenheid. In hun ogen was de verovering gewettigd want zowel qua ras, taal als historische traditie behoort Elzas-Lotharingen tot Duitsland. "Neen" argumenteerden de Fransen, Renan op kop. Waar het juist is dat de inwoners aldaar tot het Duitse ras behoren, toch is het hun wil niet tot de Duitse, maar tot de Franse staat te behoren. En die wil is belangrijker dan hun afkomst. Een wil die de afgevaardigden van Elzas-Lotharingen in de Franse Nationale Vergadering herhaalden op de dag dat het verdrag werd goedgekeurd dat de overdracht van het gebied van Frankrijk naar Duitsland bezegelde. Daarmee bewezen de Elzassers dat het nationaal bewustzijn niet voortkomt uit een onbewuste gedetermineerdheid zoals dat in iedere vorm van identiteitsdenken verondersteld wordt, maar uit een zelfstandige beslissing. De natie is een verbond, "een" zoals Renan het uitdrukt "iedere dag hernieuwd plebisciet". De mens is niet de gevangene van zijn identiteit of van de natie, maar er de verrechtvaardiging van. Het herlezen van "Qu'est qu'une nation ?" van Renan uit 1882 had volstaan om de huidige Franse gezagsdragers te laten inzien dat zij dwaalden. Het had volstaan hun te doen beseffen dat het geen kwestie is van taal, geen kwestie van ras, van godsdienst, van belangen, van geografie, of zelfs van militaire noodzaak, geen kwestie van een gemeenschappelijk verleden, geen onwrikbaar gegeven, geen historisch toeval, geen vaag gevoel van samenhorigheid. Het had volstaan hun te doen inzien dat een natie een zaak is van bewuste solidariteit, een actuele beslissing om samen te leven op basis van dezelfde wetten en uitgangspunten. "Une nation suppose un passé, maar elle se résume dans le présent par un fait tangible: le consentement, le désir clairement exprimé de continuer la vie commune. Un plébiscite de tous les jours, comme l'existence de l'individu est une affirmation perpétuelle de la vie".

Betekent dit dat "identiteit" er niet toe doet ? Dat het zinledig is en geen betekenis heeft ? Neen. Integendeel. Maar precies zoals op het einde van de 18de eeuw zijn we opnieuw verwikkeld geraakt in een controverse waarbij het woord verkeerd gebruikt wordt of erger nog misbruikt wordt. Wat in de 18de eeuw de Verlichting was, heet nu de moderne geglobaliseerde wereld. Een wereld die razendsnel rond draait en de mensen zonder houvast en zonder zekerheden achterlaat. "Identiteit" speelt dan de rol van baken of anker in deze onzekere tijden op deze wankele planeet. "Mensen hebben in deze onzekere wereld nood aan een sterke identiteit", zo luidt het credo. Ik ben uiteraard de laatste om de mensen zo'n baken of zo'n houvast te ontzeggen. Alleen is het allerminst zeker dat "identiteit" daartoe in staat is of bekwaam is. Het veronderstelt immers dat "identiteit" een gemeenschappelijk, een collectief begrip is. Een gegeven dat op iedere mens van eenzelfde samenleving van toepassing is en op iedere mens ook dezelfde invloed of uitwerking heeft. En dat is (of dit spijtig is of niet laat ik in het midden) niet zo. Of althans niet in de mate als de adepten van de identiteitsgedachte beweren. Eerst en vooral zijn er zo veel identiteiten als er individuen zijn. Elke mens is uniek. En hem willen vangen in één categorie of onder één etiket is hem onrecht aandoen, hem schade berokkenen, hem willen reduceren tot een (on)willig radertje in een machine die "samenleving" heet. Amartya Sen heeft in "Identity and Violence - The Illusion of Destiny" glashelder aangetoond wat het kapitale verschil is tussen de unieke, eenduidige identiteit die wij gemeenzaam in de politieke rethoriek aanwenden en de meervoudige identiteiten die de reële wereld bevolken. De unieke, eenduidige identiteit is een illusie. Een gevaarlijke illusie die voortvloeit uit onze drang de wereld te classificeren in termen van religie, cultuur, natie of beschaving. Het geloof in deze illusie betekent niets meer of minder dan dat we ons iedere lotsbestemming ontzeggen over ons eigen bestaan. Kortom, dat we ons geen enkele keuze toemeten over wie we werkelijk willen zijn. Ons lot ligt namelijk onherroepelijk vast, gebonden aan de eenduidige identiteit die voor ieder in de groep dezelfde is. Het enige wat we tijdens ons leven moeten doen is die unieke, eenduidige identiteit "ontdekken". Het verraadt, vervolgt Sen, een reductionistische kijk op de werkelijkheid. Een visie die er geen rekening mee houdt dat iedere mens ook een hele reeks andere identiteiten en eigenschappen bezit. Tegenover de eenduidige en reductionistische politieke kijk op identiteit staat de keuzevrijheid van iedere mens in de werkelijke wereld. Niet dat die keuzevrijheid voor iedereen even groot is. Verre van daar. En ook niet dat die oneindig is. Die keuzevrijheid is inderdaad aan beperkingen onderhevig, begrenzingen die verschillend zijn van mens tot mens, begrenzingen die vaak liggen in het verleden. Maar het verschil met de reductionistische kijk op identiteit is dat de mens zijn eigenheid en zijn persoonlijkheid niet alleen erft, maar voor een groot stuk zelf opbouwt en schept. Vrij en bewust. In de moderne wereld wordt de mens steeds meer en meer verantwoordelijk voor zijn eigen identiteit en persoonlijkheid. En die identiteit en persoonlijkheid worden steeds nadrukkelijker een zaak van eigen keuze, van eigen interpretatie, van zelfontdekking, kortom een kwestie van individuele vrijheid en verantwoordelijkheid.

Hoe dan ook, de ééndimensionale zoektocht naar de gezamenlijke "identiteit" is van een heel andere orde. Zij leidt tot het uitrollen in de samenleving van een aantal etnische, nationale, culturele of religieuze "containers" of "bunkers" waaruit de mens niet meer kan of niet meer mag ontsnappen. Onvermijdelijk mondt zij uit in geweld, in rellen in de eigen buurt, in haat en oorlog in de wijde wereld. "L'identité meurtrière" zoals Maalouf het noemt. De voorbije moorddadige 20ste eeuw was er de tragische illustratie van. Die 20ste eeuw heeft ons geleerd dat de uiterste consequentie van het identiteitsdenken de gaskamers van Auzwitsch zijn. En de reden waarom dat zo is, valt niet moeilijk te achterhalen. "Identiteit" betekent dat men aan een groep mensen specifieke kenmerken toeschrijft, die veelal radicaal verschillend zijn van iemand met een andere identiteit. "Verschillend" betekent "anders". En van "anders" is het maar een kleine stap naar "vijandig". Bovendien leidt "identiteit" vooral tot conformistisch gedrag, waarbij het kritisch denken wordt uitgeschakeld. Men gehoorzaamt blindelings aan de tradities ook al zijn het stuk voor stuk regelrechte discriminaties ten aanzien van andere rassen of het ander geslacht. Uiteindelijk worden haat en geweld tegenover zij die niet dezelfde identiteit bezitten nog allerminst bekritiseerd, laat staan veroordeeld. Doordat de mensheid herleid wordt tot de eigen groep, zijn nobele beginselen zoals recht, verdraagzaamheid of geweldloosheid immers slechts geldig binnen de eigen groep. Het is "identiteit" dat Servië er zolang van weerhield haar oorlogsmisdadigers uit te leveren. Het is "identiteit" dat Duitse rechtbanken na de tweede wereldoorlog er toe aanzette zijn nazi's te veroordelen tot belachelijk lage straffen. Het is "identiteit" dat de wereldwijde Islamitische gemeenschap er van weerhoudt om Osama Bin Laden te excommuniceren.

Kortom, "identiteit" is een begrip waarop onmogelijk een vredelievende en welvarende maatschappij kan worden gebouwd. Een identitaire samenleving is een maatschappij van uitsluiting en van strijd. Meestal is het de laatste stuiptrekking van een samenleving die over haar hoogtepunt heen is en die vertwijfeld op zoek gaat naar een herstel van haar al dan niet glorierijk verleden. Maar meer algemeen is "identiteit" een symptoom van onze onbekwaamheid de wereld te aanvaarden zoals hij is. In die zin stelt Leonard Donskis in 'Troubled Identity and the Modern World" dat een identiteitscrisis een pleonasme is. Want het gebruik van het woord "identiteit" is symptoom voor een maatschappij in crisis, een samenleving die als onzeker en onveilig wordt ervaren.

Hoe dan ook, de toekomst van Europa ligt allerminst in een zoektocht naar de nationale identiteit(en). En al zeker ligt die toekomst niet in een optelsom van nationale identiteiten. Het Europa van vandaag, "l'Europe des Nations" is een reliek van het verleden. Het is een Europa dat onbekwaam is de problemen op te lossen. En het is een Europa dat nog nauwelijks een rol van betekenis zal spelen in de multipolaire wereld van de 21ste eeuw . Kortom, de toekomst van Europa en de Europese Unie zal postnationaal zijn of zal niet zijn.

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Wed Feb 24, 2010 4:41 pm

Dit komt (naast de kritiek op de Vlaams-nationalisten) ook van de B.U.B.:

Identiteitsdebat Frankrijk: Verhofstadt houdt aan

Woensdag 24 Februari 2010 | 5 u. | powered by (Belga) Voormalig premier Guy Verhofstadt komt woensdag in De Standaard en Le Soir opnieuw op de proppen met een open brief over het identiteitsdebat in Frankrijk. Dit keer ontwikkelt hij een postnationale visie op Europa.

Op het eerste schrijven van Verhofstadt, op dit moment liberaal fractieleider in het Europees parlement, kwam heel wat reactie, ook vanuit Frankrijk. Verhofstadt stelde dat er "iets rot is in de Franse Republiek". Verhofstadt blijft erbij dat "de eendimensionale zoektocht naar de gezamenlijke 'identiteit' (...) leidt tot het uitrollen in de samenleving van een aantal etnische, nationale, culturele of religieuze 'containers' of 'bunkers' waaruit de mens niet meer kan of niet meer mag ontsnappen". Volgens de liberaal betekent 'Identiteit' dat men aan een groep mensen specifieke kenmerken toeschrijft, "die veelal radicaal verschillend zijn van iemand met een andere identiteit. 'Verschillend' betekent 'anders'. En van 'anders' is het maar een kleine stap naar 'vijandig'", aldus Verhofstadt. "De uiterste consequentie van het identiteitsdenken zijn de gaskamers van Auschwitz". "Het is 'identiteit' dat Servië er zolang van weerhield haar oorlogsmisdadigers uit te leveren. Het is 'identiteit' dat de wereldwijde islamitische gemeenschap ervan weerhoudt om Osama Bin Laden te excommuniceren", gaat Verhofstadt voort. Volgens hem is het Europa van vandaag, "l'Europe des Nations", een reliek van het verleden, dat onbekwaam is de problemen op te lossen. "Kortom, de toekomst van Europa en de Europese Unie zal postnationaal zijn of zal niet zijn", besluit Verhofstadt. (LEE)

Number of posts : 122 Location : Oostende Registration date : 2010-02-16

De uiterste consequentie van Verhofstadts "postnationalisme" is de samenleving van 1984" (George Orwell): een wereld waarin niemand nog geborgenheid vindt!

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Wed Feb 24, 2010 5:02 pm

"Geborgenheid"? Wat betekent dat woord? In wereld van "1984" was er in zekere zin een absolute geborgenheid. De inwoners van Oceanië wisten niets van de inwoners van de andere werelddelen. Ze zagen ze alleen in kooien nadat ze tijdens één of ander conflict werden gevangen genomen. Het boek van Orwell is juist een waarschuwing tegen elke vorm van nationalisme. Jij verwart het woord "geborgenheid" met opsluiting van mensen door hen maximaal te controleren en te indoctrineren, net zoals Big Brother.

Number of posts : 1771 Location : Antwerpen Registration date : 2009-02-11

Belgica wrote:: "Geborgenheid"? Wat betekent dat woord? In wereld van "1984" was er in zekere zin een absolute geborgenheid. De inwoners van Oceanië wisten niets van de inwoners van de andere werelddelen. Ze zagen ze alleen in kooien nadat ze tijdens één of ander conflict werden gevangen genomen. Het boek van Orwell is juist een waarschuwing tegen elke vorm van nationalisme. Jij verwart het woord "geborgenheid" met opsluiting van mensen door hen maximaal te controleren en te indoctrineren, net zoals Big Brother.

Ik vermoed dat u 1984 niet goed gelezen heeft, want de wereld die George Orwell in 1984 beschreef was duidelijk een communistische wereld. Het is een aanklacht tegen het communisme ... als u schrijvers aanhaalt die anti-nationalistisch zijn zou het u sieren als u ze eerst leest.

GVHST zijn epistel is natuurlijk de reinste dwaasheid ... als Europa ooit zal bestaan, zal het zijn als Europese natie, als de mensen van Europa zich Europeaan gaan voelen.

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Wed Feb 24, 2010 7:58 pm

"1984" is een aanklacht tegen alle totalitaire regimes. Ik heb het boek verschillende malen gelezen en dat is mijn indruk. Bijv.: de haatweek die het regime organiseerde tegen meneer Goldstein heeft veel meer weg van de jodenhaat van het nazisme dan van het communisme. In het boek in het boek (waarin de ideologie van Oceanië wordt uitgelegd) staat trouwens niets over socialistische theorieën. Het is de beschrijving van een totalitair regime tout court, dat op een originele (maar herkenbare) wijze de macht eeuwig voor zich wil houden.

VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN - Page 2 1984

VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN - Page 2 1984

www.borev.net ('1984' in lego's); de kwade man op het scherm is Goldstein; de mannetjes vóór het scherm zijn door het regime van Big Brother opgehitste Oceaniërs.

VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN - Page 2 A-scene-from-the-movie-1984-2604-20081125-187

VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN - Page 2 A-scene-from-the-movie-1984-2604-20081125-187

beeld uit de film '1984' uit hetzelfde jaar. Het boek werd in 1948 geschreven ten tijde van Stalin en net na de Tweede Wereldoorlog.

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Thu Feb 25, 2010 12:30 pm

Vlaams- en Frans-nationalisten, één pot nat !

Les nationalistes flamingants et français forment un tout !

De Wever: "Guy Verhofstadt doit prendre sa pension de toute urgence"

Belga

Mis en ligne le 25/02/2010
Eric Van Rompuy (CD&V) partage la critique. "C'est dans son caractère d'exagérer", commente-t-il à propos de M. Verhofstadt.

"Gênant et stupide", c'est en ces termes que Bart De Wever (N-VA) qualifie l'essai de Guy Verhofstadt (Open Vld) sur le débat sur l'identité nationale en France. "Pense-t-il vraiment être avant-gardiste avec ses idées? Il y a vingt ans, peut-être! Il ferait mieux de prendre sa pension", lance-t-il dans les journaux Gazet van Antwerpen, Belang van Limburg et Het Laatste Nieuws. Il y a quelques semaines, Guy Verhofstadt avait vertement critiqué le débat sur l'identité nationale initié par le gouvernement français. "Rétrograde et dangereux", affirmait-il. Dans un nouveau texte, il indique que "la conséquence ultime de la pensée +identitaire+, c'est Auschwitz".

Bart De Wever dit sa stupeur à plusieurs journaux. "Je me sens mal à l'aise devant tant de stupidité. Je pensais que cette discussion était révolue depuis le début des années 90 et la chute du Mur de Berlin. L'identité fait partie de la société. Elle peut être canalisée vers la citoyenneté, l'organisation de la démocratie, vers la solidarité également. Sans y mettre d'accents négatifs comme l'exclusion des autres", déclare-t-il dans les journaux du groupe Concentra.

Dans Het Laatste Nieuws, Eric Van Rompuy (CD&V) partage la critique. "C'est dans son caractère d'exagérer", commente-t-il à propos de M. Verhofstadt.

Number of posts : 122 Location : Oostende Registration date : 2010-02-16

Zwaaien met de antinazistische hamer werkt altijd als procedé om de aandacht te trekken. Noem de gaskamers van Auschwitz de ‘uiterste consequentie van het identiteitsdenken’ zoals Guy Verhofstadt doet (DS 24 februari) en je tegenstander, de adept van het ‘benepen’ nationalisme, zou paf moeten staan. Geef je onbegrijpende collegae politici daar bovenop nog een populistische bolwassing en je dag kan niet meer stuk: Verhofstadt laat de negatieve reacties van ‘de Franse gezagsdragers, minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner op kop’ verdampen in honderden ‘instemmende commentaren’ van de gewone lezers van een eerder verschenen opiniestuk van hem over de Franse identiteit in Le Monde.

Het wereldbeeld van de politicus en publicist Verhofstadt komt zwart-wit over. Zijn definitie van het nationalisme bedient zich van verouderde clichés: hier ‘civic’, daar ‘etnisch’ nationalisme, respectievelijk belichaamd door Frankrijk en Duitsland. Letterlijk: ‘Duitser ben je. Fransman word je.’ Dat kan tellen als belediging: Je bent als Duitser dus de mentale gevangene van een natie die er een ‘gevoelsmatige en op identiteit gestoelde benadering’ op nahoudt, een denken dat van de Volksgeist van Herder tot over Auschwitz heen reikt. Laten we maar even vergeten dat de Bondsrepubliek de meest volwassen en voldragen democratie kent in de Europese Unie (ook al is ze voor verbetering vatbaar zoals elk systeem trouwens, of misschien vormen gebreken gelukkig een bewijs dat we nog niet in een perfecte maatschappij leven zoals totalitaire denkers het graag zouden hebben). Overigens, het ‘beschaafde’ ‘civic nationalism’ is op de keper beschouwd het nationalisme van één dominante etnische groep die andere groepen onderdrukt of ‘weg gerationaliseerd’ heeft. Geen beter bewijs dan het ‘rationele’ Frankrijk: ten tijde van de Franse revolutie sprak de helft van de bevolking een andere taal dan het Frans.

Verhofstadt sleurt de geschiedenis erbij om zijn stelling te onderbouwen. Napoleons troepen exporteerden de zaligmakende ideeën van de Franse revolutie onder andere naar het land waar de Volksgeist heerste. Alleen, Duitsland bestond toen nog niet. Wat nu Duitsland heet, was een lappendeken van kleine particularistische staatjes. De Franse bezetting heeft zeker haar verdiensten gehad, bijvoorbeeld met de invoering van de Code Civil, maar ze zette ook op de sporen wat Verhofstadt verafschuwt: het Duitse nationalisme. Als reactie tegen de Franse heerschappij ontstond op Duitse bodem een nationale liberale beweging die naar Duitse eenheid streefde. De hymne van Hoffmann von Fallersleben drukt dit ook uit: ‘Deutschland über alles’ betekent niet dat de Duitsers zich beter voelen dan andere volken. Het is een oproep aan hen om de vele binnengrenzen, de Kleinstaaterei, te overwinnen. De Frans-Pruisische oorlog in 1870 was niet, zoals Verhofstadt schrijft, het gevolg van de hoger geschetste controverse tussen de rationele Franse kijk en het Duitse gevoelsmatige identiteitsdenken. Het ging om macht en prestige. Napoleon III vreesde een sterker wordend Pruisen en lonkte naar Luxemburg. De Pruisische minister-president Otto von Bismarck wilde de politieke kroon zetten op de economische unie tussen de Duitse staten. Ook de geschiedenis van de Europese integratie leert ons dat er een wens bestaat douane-unie, monetaire unie en politieke eenheid te vervlechten. De annexatie van Elzas-Lotharingen door het zegevierende Pruisen was niet op de eerste plaats ingegeven door ‘taal en ras’: Bismarck moest er niet van weten, het waren de militairen die een bufferzone wilden om het zuiden van Duitsland beter te beschermen in geval van latere conflicten met Frankrijk. Guy Verhofstadt plaatst de historische feiten van 1870 in een denkkader dat de toenmalige protagonisten niet eens hanteerden. Het denken in termen van ras vond zijn theoretische neerslag in de geschriften van de Fransman Arthur de Gobineau (1816-1882) en de Brit Houston Stewart Chamberlain (1855-1927), die bulkten van antisemitisme en verheerlijking van de ‘Ariër’. Hun lofzang op de ‘suprematie van het blanke ras’ paste goed in het imperialisme van de 19de eeuw. Als we op dezelfde manier zouden redeneren zoals Verhofstadt, kwamen we op de volgende vergelijking uit: het imperialisme vormde volgens Lenin de hoogste fase van het kapitalisme, het imperialisme had een racistische dimensie, dus is het kapitalisme de voorbode van Auschwitz (sic)?

Het nationaal-socialisme van Hitler heeft aardig wat leentjebuur bij de verwerpelijke theorieën van Gobineau en Chamberlain gespeeld. De Holocaust is niet de logische consequentie van een nadenken over eigen identiteit en de wens om de eigen taal en cultuur te beschermen, maar misschien eerder van wat de marxistische filosofen Adorno en Horkheimer de ‘Dialectiek van de Verlichting’ noemden (naar hun werk ‘Dialektik der Aufklärung’). Met de Verlichting probeert de mens de wereld rationeel te verklaren, te onttoveren, maar dat positivisme wordt zelf een mythe die de vervreemding van het individu tot gevolg heeft en de bereidheid van de massa om zich te onderwerpen aan totalitaire ideologieën. Adorno en Horkheimer duidden zo het verhaal van Odysseus die zichzelf tegenover de Cycloop als totale heerser ‘Oudeis’ (Grieks voor Niemand) noemt. Een woordspel dat verzinnebeeldt hoe de enkeling zijn eigen identiteit prijsgeeft om het op een akkoordje te kunnen gooien met totalitaire machten (die uitmondden in Auschwitz, en de Goelag, niet te vergeten).

Dirk Rochtus doceert internationale relaties aan de Lessius Hogeschool Antwerpen.

Number of posts : 1771 Location : Antwerpen Registration date : 2009-02-11

Vergeet de BUB niet dat GVHST niet alleen het Vlaams nationalisme aanvalt, maar impliciet ook uw Belgisch nationalisme

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Thu Feb 25, 2010 1:16 pm

Verhofstadt streeft naar grotere multiculturele gehelen. Dat is een vooruitgang voor de mensheid. Alleen vergeet hij dat ook België zo'n geheel is en dat hij dat geheel heeft verzwakt door zijn staatshervorming. Dat is het enige dat de B.U.B. hem kan verwijten.

Niet zo'n slechte reactie op LLB:

* popol2 - Belgique
*
* 25.02.10 | 11h10

@Alexdela
Pour mieux illustrer ma pensée:
- La France est connue à l'étranger comme le pays des droits de l'homme. Ce n'est pas quelque chose d'identitaire. C'est quelque chose d'universaliste. Le débat identitaire choque précisément parce qu'il se passe en France. Ailleurs ce serait moins interpellant.

- Débat sur les revendications communautaristes (ou "accomodements raisonnables"). Pour les tenants de l'identité nationale (volksgeist) la culture dominante doit primer. Pour les tenants des Lumières le critère est l'adéquation des revendications culturelles des allochtones à l'Idéal des Lumières, censé s'appliquer dans le monde entier. Si une revendication culturelle est en contraction avec ce socle, elle doit s'effacer (par exemple le voile dans les endroits où il conduit manifestment à contredire l'égalité entre les hommes et les femmes).

Maar misschien nog iets te cultureel-centristisch.

Number of posts : 1771 Location : Antwerpen Registration date : 2009-02-11

Belgica wrote:: Verhofstadt streeft naar grotere multiculturele gehelen. Dat is een vooruitgang voor de mensheid. Alleen vergeet hij dat ook België zo'n geheel is en dat hij dat geheel heeft verzwakt door zijn staatshervorming. Dat is het enige dat de B.U.B. hem kan verwijten.

Niet zo'n slechte reactie op LLB:

* popol2 - Belgique
*
* 25.02.10 | 11h10

@Alexdela
Pour mieux illustrer ma pensée:
- La France est connue à l'étranger comme le pays des droits de l'homme. Ce n'est pas quelque chose d'identitaire. C'est quelque chose d'universaliste. Le débat identitaire choque précisément parce qu'il se passe en France. Ailleurs ce serait moins interpellant.

- Débat sur les revendications communautaristes (ou "accomodements raisonnables"). Pour les tenants de l'identité nationale (volksgeist) la culture dominante doit primer. Pour les tenants des Lumières le critère est l'adéquation des revendications culturelles des allochtones à l'Idéal des Lumières, censé s'appliquer dans le monde entier. Si une revendication culturelle est en contraction avec ce socle, elle doit s'effacer (par exemple le voile dans les endroits où il conduit manifestment à contredire l'égalité entre les hommes et les femmes).

Maar misschien nog iets te cultureel-centristisch.

Neen, VHST pleit tegen de natiestaat en ijvert voor een Europeese identiteit, maar vergeet erbij te vertellen wat die Europese identiteit is (ze mag zeker niet christelijk zijn). Misschien wil hij van ons allemaal amerikanen maken. Puik, dat heeft in Amerika 100 jaar geduurd en alle ingezetenen van de VS waren al ontvreemden, wat niet gezegd kan worden van de meeste Europeanen.

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Thu Feb 25, 2010 8:59 pm

Wat VHS wil, is zijn zaak, maar hij heeft in se niet ongelijk. Nationalisme leidt alleen maar tot bekrompenheid en is het tegengestelde van de Europese droom.

Maar het verschil tussen de B.U.B. en VHS is dat wij in België geloven omdat België Europa en de wereld in het klein is. Als Belg kan je humanist zijn omdat je de "anderen" aanvaardt. Als Vlaams-nationalist kan je dat niet zijn omdat je de "anderen" uitsluit.

Number of posts : 122 Location : Oostende Registration date : 2010-02-16

Belgica wrote:: Wat VHS wil, is zijn zaak, maar hij heeft in se niet ongelijk. Nationalisme leidt alleen maar tot bekrompenheid en is het tegengestelde van de Europese droom.

Maar het verschil tussen de B.U.B. en VHS is dat wij in België geloven omdat België Europa en de wereld in het klein is. Als Belg kan je humanist zijn omdat je de "anderen" aanvaardt. Als Vlaams-nationalist kan je dat niet zijn omdat je de "anderen" uitsluit.

Ach, ach, ach, de tienduizenden allochtonen die onderdak,huisvesting onderwijs, onthaal, begeleiding bij hun ntegratie en inburgering hebben gevonden en vinden in steden en gemeenten , bestuurd door politici die jij als "Vlaams-nationalisten" betitelt, weten wel beter...

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Fri Feb 26, 2010 12:42 pm

Un homme peut évoluer... Smile

LA LIBRE BELGIQUE

Mais si, la Belgique est un pays, proteste Leterme

Mis en ligne le 26/02/2010
Yves Leterme a pris sa plus belle plume pour écrire au président du Parlement européen, Jerzy Buzek, au lendemain des "propos extrêmement discourtois" tenus mercredi en séance plénière du Parlement européen par l’eurodéputé britannique eurohostile Nigel Farrage à l’égard d’Herman Van Rompuy et de la Belgique.

Il faut reconnaître que ledit Farage y est effectivement allé à l’arme lourde. D’Herman Van Rompuy - qui effectuait sa première visite dans l’hémicycle en tant que président du Conseil européen -, M. Farage a dit, entre autres douceurs, qu’il avait le charisme "d’une serpillière humide" et l’apparence d’un "petit employé de banque". Que l’on s’attaque de si grossière façon "à l’un de nos plus éminents représentants", a déplu à Yves Leterme, comme il l’a écrit à M. Buzek.

Tant qu’il était dans l’élan, M. Farage a également reproché à Herman Van Rompuy d’être originaire de Belgique, soit un "non-pays", aux yeux du souverainiste briton. "En tant que politique belge, je dois réagir immédiatement à la portée calomnieuse de cette intervention", a écrit le Premier - le même homme qui, dans une autre vie [?], déclarait que la Belgique n’avait "pas de valeur ajoutée". Comme quoi on peut changer d’avis.

Et Yves Leterme de prier le président du Parlement européen "d’éviter, dans la mesure du possible, la répétition d’un tel incident dont il ne faut pas sous-estimer la portée auprès de mes concitoyens".

Des "petits employés de banque", en revanche, Jerzy Buzek n’a encore enregistré aucune protestation.

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Fri Feb 26, 2010 4:23 pm

Quote :: Maar het verschil tussen de B.U.B. en VHS is dat wij in België geloven omdat België Europa en de wereld in het klein is. Als Belg kan je humanist zijn omdat je de "anderen" aanvaardt. Als Vlaams-nationalist kan je dat niet zijn omdat je de "anderen" uitsluit.

Bekrompen ziel Shocked

.

Moet ik uw triestige theorietjes geloven (die niet gebaseerd zijn op een of ander gegeven, dat is meestal te veel gevraagd), of de theorie van professor Rochtus? Rarara.
Ik vermoed dat u de tekst van professor Rochtus niet gelezen heeft? En als u die wel gelezen heeft, heeft u er klaarblijkelijk geen sikkepit van begrepen.

Number of posts : 122 Location : Oostende Registration date : 2010-02-16

Eppink in De Standaard

IN DE EU ZIJN NATIESTATEN DE REGEL
Verhofstadt volhardt in vergissing

Toen Guy Verhofstadt in Le Monde het Franse debat over nationale identiteit vergeleek met de geest van het Vichy-regime, noemde de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Bernard Kouchner, hem ‘een beetje gek'. De redenering van Verhofstadt wordt steeds gekker. Hij schrijft in De Standaard dat ‘de uiterste consequentie van het identiteitsdenken de gaskamers van Auschwitz zijn' (DS 24 februari).

Verhofstadt leeft in een wereld die niet bestaat. Hij is wereldvreemd. In de huidige Europese Unie zijn natiestaten de regel; niet de uitzondering. Fransen, Italianen, Polen, Zweden, Denen, Britten, Nederlanders, Duitsers definiëren hun identiteit in de eerste plaats via hun natiestaat. Ze voelen zich deel van die gemeenschap die wordt verbonden door taal, geschiedenis, publieke opinie, traditie en waarden.

België is de uitzondering op die regel. Het is geen natiestaat, want binnen België heeft iedereen zijn eigen identificatie: Vlaams, Waals, Franstalige, Brussels, Belgisch of Europees? Bij gebrek aan een natiestaat zien veel inwoners van België in Europa een Ersatznation. Dat geldt ook voor Verhofstadt.

Oranjegevoel

Ik kom uit een natiestaat en herken de kenmerken direct. In Nederland is de nationale identiteit omhuld door een ‘oranjegevoel' waardoor men het woord nationalisme niet hoeft te gebruiken. Maar Nederlanders zijn nationalistisch, ook al ontkennen ze dat. Fransen schamen zich niet voor hun natiestaat, zoals Verhofstadt heeft gemerkt na zijn artikel in Le Monde. Duitsers moeten hun ‘nationale identiteit' wat omfloerst bespreken, wegens de geschiedenis, net als Oostenrijkers. Britten hebben een uitgesproken nationale identiteit omdat ze als enig West-Europees land de Tweede Wereldoorlog hebben gewonnen. De Poolse nationale identiteit is geboren uit verzet tegen de grote buurlanden. Een postnationaal Europa is een fictie. Nieuwe EU-lidstaten traden toe tot de EU om hun natiestaat te versterken in een groter geheel. Wat is de Europese identiteit?

Die Europese identiteit bestaat niet, behalve misschien in het Europees Parlement. Er is wel een gemeenschappelijke Europese cultuur, van joods-christelijke strekking, waar de Europese staten hun waardenpatroon aan hebben ontleend. Deze cultuur heeft de bouwstenen aangereikt waarop onze maatschappijen zijn georganiseerd, zoals een democratische rechtstaat. Maar een Fin en een Italiaan hebben niet dezelfde ‘Europese identiteit', want ze zijn niet hetzelfde. Er is geen Europees volk en zelfs geen Europese publieke opinie. Daarom is het huidige Europa vooral een ‘Europa van de natiestaten' die in Brussel delen van hun soevereiniteit samenbrengen om een meerwaarde te creëren, zoals een interne markt of een gemeenschappelijke munt. Daarom ben ik voor een ‘Verenigd Europa van Staten'.

Zelfs in een globaliserende wereld waarin continenten die ver weg leken steeds dichterbij komen, groeit juist de behoefte aan een eigen identiteit. Wie zijn we en waar staat onze maatschappij voor? Dat proces voltrekt zich in veel Europese landen. Die vragen worden nog versterkt door massale immigratie van mensen met een andere cultuur politieke achtergrond. In zijn eerste Burgermanifest schreef Verhofstadt nog over ‘de spanning tussen Westerse waarden en de islam' op gebieden zoals vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst en gelijkwaardigheid van man en vrouw. Nu beweert hij precies het tegenovergestelde van dat discours. Wie op die spanning wijst, is ineens een ‘nationalist'. Verhofstadt ontkent die spanningen nu, hij relativeert de westerse waarden. De uiterste consequentie van zijn denken is culturele capitulatie en nihilisme.

Zijn verwijzing naar Auschwitz is absurd. De twintigste eeuw werd gekenmerkt door totalitaire filosofieën met een universele pretentie. Auschwitz was het gevolg van het nationaalsocialisme en de werkkampen van Stalin en Mao sproten voort uit het communisme. Beide streefden naar een wereldheerschappij, uit naam van atheïstische theorieën, zoals een vernietigende rassenleer en de dictatuur van het proletariaat. Beide ontkenden nationale identiteiten van natiestaten.

Verhofstadt zit op een dwaalspoor. Hij is voor een federale Europese entiteit, zoals veel Belgische politici. Zij zoeken Europa als Ersatznation omdat ze de problemen in eigen land niet kunnen oplossen. Het Belgisch model wordt onbetaalbaar, het Belgisch bestel niet hervormbaar en Brussel onbestuurbaar. Europees federaal idealisme is een vlucht uit de Belgische werkelijkheid. Verhofstadt pleit voor een Europese belasting en vindt dat Europa via de uitgifte van obligaties schulden moet maken. Hij herhaalt alle fouten van zijn Belgische regering.

In zijn eigen liberale fractie in het Europees Parlement heeft Verhofstadt Ieren, Finnen, Nederlanders, Italianen, Spanjaarden en Fransen. Durven zij — net als hun fractieleider — thuis zeggen dat hun ‘nationale identiteit' een crimineel concept is dat ultiem kan leiden tot gaskamers? Laat Verhofstadt zijn betoog in De Standaard eens afsteken in zijn eigen fractie. Ik kom graag kijken.

Subject: Re: VERHOFSTADT, DE PLEZANTE, LE PLAISANTIN Sat Feb 27, 2010 11:55 pm

"Auschwitz was het gevolg van het nationaalsocialisme"

En dan? Was dat geen nationalisme, ofzo? Domme Eppink. Gelukkig zijn we zijn partijtje binnenkort kwijt.

Last edited by jp on Sun Feb 28, 2010 1:15 am; edited 1 time in total

Belgica wrote:: "Auschwitz was het gevolg van het nationaalsocialisme"

En dan? Was dat geen nationalisme, ofzo? Domme Eppink. Gelukkig zijn we zijn partijtje binnenkort kwijt.

Auschwitz was het gevolg van extreem nationalisme,

"Maar je kan je met recht en reden afvragen of die slachtingen een exclusief kenmerk waren van het nationalisme. Niet alleen in naam van het Vaderland, ook ter meerdere eer en glorie van God, de Vrije Markt en het Proletariaat (om de belangrijkste te noemen) zijn misdaden tegen de menselijkheid gepleegd. Is dat een reden om religie, liberalisme en socialisme bij voorbaat af te wijzen?"
Maarten Van Ginderachter is docent aan het departement Geschiedenis van de Universiteit Antwerpen.
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=312MMVTE&subsection=55

Vergeet trouwens niet, belgica, dat je zelf ook een nationalist bent

» Verhofstadt vergeet iets - Verhofstadt oublie quelquechose
» La réponse de Guy Verhofstadt dans Le Soir
» Verhofstadt ? Non. Dommage
» Guy Verhofstadt contre la N-VA - tegen de N-VA
» Ex-woordvoerder Verhofstadt schrijft boek