Open brief aan de partij ‘Belgische Unie - Union Belge’ (BUB)

Naar aanleiding van de kartelvorming met de partijen CDF en Belgische Alliantie, tot BELG-UNIE, wil ik graag enkele ogenblikken van uw tijd opeisen, om u te informeren over iets wat mij al enige tijd op de maag ligt.
Als student Politicologie heb ik de voorbije maanden steeds het nieuws gevolgd op de BUB-site. Het is zo dat ik veel sympathie heb voor mensen/organisaties die streven naar het herstel van België als natiestaat. Omdat deze groep ondertussen zodanig klein is geworden, vind ik het des te meer een zeer idealistisch en bewonderenswaardig streven.
Ik maak mij echter ernstige zorgen over de manier waarop de partij (naar mijn indruk) zich tot de buitenwereld richt. Wanneer ik in de voorbije maanden de artikels op de site nalas, heb ik bijzonder zelden een duidelijk onderbouwde verklaring gelezen over waarom België zoveel beter zou functioneren als unitair geheel.
De ideologie die in het merendeel van de artikels op de site wordt bedreven, bestaat er (naar mijn mening, iedereen kan dit natuurlijk anders ervaren) in om alles wat afwijkt van de unitair-Belgische norm in het beste geval te ridiculiseren, of in het slechtste geval simpelweg te criminaliseren.
Dat partijen als N-VA en het Vlaams Belang in een bepaald artikel letterlijk worden benoemd als fascistische partijen, vind ik nogal lachwekkend. Het fascisme is (zoals de schrijver van het artikel ongetwijfeld weet) een ideologie die zich op de eerste plaats afzet tegen alle meningen die afwijken van de mening die een dictatoriale overheid erop nahoudt. Is dit niet net de praktijk die een partij als de BUB ook zo vaak beoefent, het zich afzetten (en meer concreet het ridiculiseren, schandaliseren en zelfs criminaliseren) van elke ideologie die afwijkt van de unitair-Belgische? Ik wil hiermee allerminst ontkennen dat het Vlaams Blok een partij was die eigenlijk is voortgekomen uit een neonazibeweging uit de jaren ’70 (hoewel dat argument in mijn ogen nog weinig relevant is voor het hedendaagse programma van het Vlaams Belang en het merendeel van de Vlaams Belang-mandatarissen), of dat N-VA de opvolger is van de Volksunie, een partij die ooit werd opgericht door enkele collaborateurs die niet meer welkom waren bij de katholieke partij. Door deze argumenten echter keer op keer te herkauwen en de term ‘Vlaams’ te blijven associëren met fascisme, nazisme, jodenhaat en de Holocaust, lijkt het wel alsof het unitaire belgicisme zint op wraak tegenover alles wat niet meer uitgesproken Belgisch is. Veel stemmen heeft deze strategie nog niet opgeleverd, en zal ze in de toekomst ook niet opleveren, vrees ik.
Als ik bij een foto van Bart De Wever (de man die ooit in een column in De Standaard aangaf dat het streven naar het herstel van België als natiestaat een nobel doel is) in een straaljager de koptekst ‘N-VA op voet van burgeroorlog?’ zie, vraag ik mij af waar dit in hemelsnaam op slaat. Ok, Vic Van Aelst (een niet-mandataris van de N-VA, welteverstaan) heeft een paar uitspraken gedaan in de krant die de grenzen van het fatsoen overschrijden, net zoals Olivier Maingain. Maar net daarom bestaat er zoiets als vrijheid van meningsuiting. Dit fundamentele basisrecht is een nutteloos recht als het alleen refereert naar meningen die voor u of voor mij aanvaardbaar zijn.
Verder heb ik nog een concrete vraag over het unitarisme, aan het BUB-bestuur en eigenlijk aan alle sympahtisanten van de partij: waarom denken jullie dat dit land (tussen 1970 en 1993) is afgestapt van de unitaire staatsvorm? Dat alle Belgische politici kwaadaardige nationalisten en egoïstische zakkenvullers zouden zijn (behalve het zeer kleine groepje unitaire Belgicisten) lijkt mij toch een vrij pover argument. Is heel het anti-nationalistische discours niet op los zand gebouwd, als je tov. het verhaal van Vlaams- en Waals-nationalisme enkel een autoritaire vorm van Belgisch-nationalisme kunt plaatsen?
Het verhaal van anti-separatisme is voor mij sowieso een lachertje, België is immers zelf het resultaat van een separatistische actie. Een consequente anti-separatist zou bijgevolg eigenlijk een heelneerlandist moeten zijn.
Maar nu we het toch over geschiedenis hebben: één van de zaken waar ik mij persoonlijk aan erger in de geschiedschrijving, is heel die romantisering van de zogenaamde ‘Belgische revolutie’. Dit was in mijn ogen niet veel meer dan een veredeld grensconflict tussen Nederland en Frankrijk, aangezien de Franstalige en katholieke zuidelijke Nederlanden bij Frankrijk wilden aansluiten. Tijdens de ‘revolutie’ stonden de Zuid-Nederlandse opstandelingen overigens onder leiding van Franse officieren, en de eerste vlag die op het Brusselse stadhuis wapperde na de herovering, was de Franse. Toen de Franstalige Zuid-Nederlandse bourgeoisie echter werd geconfronteerd met de dreiging van andere Europese mogendheden (die niet zomaar zouden toelaten dat Nederland 30.000 vierkante kilometer grondgebied aan Frankrijk moest afstaan), heeft men bij gebrek aan beter maar een eigen Franstalig staatje opgericht. En om de Europese grootmachten te paaien, heeft men een Duitse prins, die de taal van 75% van zijn bevolking niet eens machtig was, aangesteld als koning. Als gevolg zat men in 1831 met een staat die eigenlijk niemand wilde (behalve de Franstalige en katholieke bourgeoisie, bij gebrek aan beter) en die 180 jaar later nog met haken en ogen aan elkaar hangt.
Voorts vraag ik mij af of het merendeel van de unitair-Belgische aanhang al eens de naakte feiten heeft geanalyseerd. Als we de verkiezingsresultaten bekijken (Bart Maddens heeft deze analyse gemaakt in zijn boek Omfloerst Separatisme?) is het toch meer dan duidelijk dat de Vlaams-nationalistische partijen al sinds het begin van de 20ste eeuw verkiezing na verkiezing meer stemmen hebben behaald? Enkel de periode tussen 1940 en 1960 kon het Vlaams-nationalisme tijdelijk afstoppen, door de rampzalige keuze van de Vlaams-nationalisten om te collaboreren met het nazi-regime. Men dacht immers op die manier wél de taalkundige en culturele Vlaamse rechten te kunnen afdwingen die Koning Albert I de Vlaamse soldaten (waarvan het merendeel was gesneuveld voor het ‘vaderland’) had beloofd tijdens WO I, maar nooit heeft toegekend.
Wellicht is de Vlaams-nationalistische hype volgens veel unitair-Belgicisten slechts een stuiptrekking, aangevoerd door de immer populaire Bart De Wever. Sta mij toe dit op een andere manier vrij concreet te weerleggen.
Zoals u weet, wordt het Vlaams Parlement sinds 1995 rechtstreeks verkozen. Als we de resultaten van de allereerste verkiezing in detail bekijken, zien we dat de Vlaamsgezinde partijen (toen nog de Volksunie en het Vlaams Blok) samen goed waren voor 20% van de uitgebrachte stemmen. In 1999 was dit aandeel al gestegen tot 25% . Vijf jaar later behaalden de N-VA en het Vlaams Belang samen nog eens 5% meer stemmen. Tot uiteindelijk in 2009 de V-partijen (N-VA, LDD en Vlaams Belang) uitkwamen op een score van 35%. Hebben deze resultaten ook maar iets te maken met de populariteit van Bart De Wever? Voor de scores van 1995, 1999 en 2004 kunnen we dit al uitsluiten. Toegegeven, voor het resultaat van 2009 zal de populariteit van dhr. De Wever (die toen echter nog niet zo uitgesproken was als nu) er wel voor iets hebben tussengezeten. Over de hele lijn bekeken, moet de confrontatie met deze resultaten elke unitair-Belgicist toch bijzonder veel angst aanjagen? Als het aandeel van de V-partijen in 2014 alweer vijf procent stijgt, zou ik mij toch stilaan zorgen beginnen maken over dat unitaire België.
Om af te sluiten wil ik echter benadrukken dat ik het Belgisch-unitarisme op zich een bijzonder sympathieke en lovenswaardige overtuiging vind. Ik hoop echter dat partijen zoals de BUB, of bij uitbreiding het kartel BELG-UNIE, deze ideologie niet omvormen tot een soort neofascisme dat elke stroming die afwijkt van de unitair-Belgische norm tot een criminele aangelegenheid verheft. Met plezier zou ik in een nieuw unitair België leven, als de partijen die deze stroming vertegenwoordigen werkelijk zouden kunnen aantonen dat die staat mijn democratische vrijheden en mijn politiek denken zouden kunnen verrijken. Voor het België van de (huidige) BUB pas ik echter, dan nog liever een tolerante en democratische Vlaamse staat.

En ik wens mij meteen te excuseren omdat ik bovenstaande brief niet in het Frans of het Duits heb vertaald, maar ik moet jammer genoeg bekennen dat een exacte, correcte vertaling mij vele uren werk zou opleveren.

Quote :

Het verhaal van anti-separatisme is voor mij sowieso een lachertje, België is immers zelf het resultaat van een separatistische actie.

België bestaat al sinds de middeleeuwen. Het werd wel pas onafhankelijk in 1830.

Quote :

Zoals u weet, wordt het Vlaams Parlement sinds 1995 rechtstreeks verkozen. Als we de resultaten van de allereerste verkiezing in detail bekijken, zien we dat de Vlaamsgezinde partijen (toen nog de Volksunie en het Vlaams Blok) samen goed waren voor 20% van de uitgebrachte stemmen. In 1999 was dit aandeel al gestegen tot 25% . Vijf jaar later behaalden de N-VA en het Vlaams Belang samen nog eens 5% meer stemmen. Tot uiteindelijk in 2009 de V-partijen (N-VA, LDD en Vlaams Belang) uitkwamen op een score van 35%.

ALLE "Vlaamse" partijen zijn (in min of meerdere mate) Vlaams-nationalistisch.

Bruno wrote:

Quote :

Het verhaal van anti-separatisme is voor mij sowieso een lachertje, België is immers zelf het resultaat van een separatistische actie.

België bestaat al sinds de middeleeuwen. Het werd wel pas onafhankelijk in 1830.

Ik weet dat er tijdens de Romeinse overheersing al over Belgica werd gesproken als Gallische stam, maar werd er tijdens het ancien régime al over 'België' (als zijnde ongeveer het grondgebied van het huidige België) gesproken?
Ik vroeg mij eigenlijk al enige tijd af hoe men ooit die naam 'België' heeft bedacht. Ik kan me moeilijk voorstellen dat in 1830 opeens de vraag kwam: 'Welke naam gaan we nu aan deze nieuw opgerichte staat geven? We zullen eens de naam van een Gallische stam gebruiken die hier ooit heeft geleefd.' Zijn er dan bronnen van vóór 1830 teruggevonden waarin over 'België' wordt gesproken?

Bruno wrote:

Quote :

Zoals u weet, wordt het Vlaams Parlement sinds 1995 rechtstreeks verkozen. Als we de resultaten van de allereerste verkiezing in detail bekijken, zien we dat de Vlaamsgezinde partijen (toen nog de Volksunie en het Vlaams Blok) samen goed waren voor 20% van de uitgebrachte stemmen. In 1999 was dit aandeel al gestegen tot 25% . Vijf jaar later behaalden de N-VA en het Vlaams Belang samen nog eens 5% meer stemmen. Tot uiteindelijk in 2009 de V-partijen (N-VA, LDD en Vlaams Belang) uitkwamen op een score van 35%.

ALLE "Vlaamse" partijen zijn (in min of meerdere mate) Vlaams-nationalistisch.

Vanuit de Belgisch-unitaire visie zijn alle parlementair vertegenwoordigde partijen inderdaad Vlaams-nationalistisch, maar ik bedoelde eigenlijk de partijen die het einde van België echt in hun programma hebben opgenomen. Dus vanuit dat oogpunt zijn sp.a, Open Vld, CD&V en Groen! eigenlijk nog altijd Belgisch gezind (zij het onder federale/confederale vorm).

CJ5874 wrote:

Bruno wrote:

Quote :

Het verhaal van anti-separatisme is voor mij sowieso een lachertje, België is immers zelf het resultaat van een separatistische actie.

België bestaat al sinds de middeleeuwen. Het werd wel pas onafhankelijk in 1830.

Ik weet dat er tijdens de Romeinse overheersing al over Belgica werd gesproken als Gallische stam, maar werd er tijdens het ancien régime al over 'België' (als zijnde ongeveer het grondgebied van het huidige België) gesproken?
Ik vroeg mij eigenlijk al enige tijd af hoe men ooit die naam 'België' heeft bedacht. Ik kan me moeilijk voorstellen dat in 1830 opeens de vraag kwam: 'Welke naam gaan we nu aan deze nieuw opgerichte staat geven? We zullen eens de naam van een Gallische stam gebruiken die hier ooit heeft geleefd.' Zijn er dan bronnen van vóór 1830 teruggevonden waarin over 'België' wordt gesproken?

Belgica/Belgicus heeft vele betekenissen aangenomen: de héle Nederlanden en dan, tijdens de Habsburgse tijd Noord- en Zuid-Nederland (=België), i.e. resp. Belgica foederata en Belgica regium.

CJ5874 wrote:

Bruno wrote:

Quote :

Zoals u weet, wordt het Vlaams Parlement sinds 1995 rechtstreeks verkozen. Als we de resultaten van de allereerste verkiezing in detail bekijken, zien we dat de Vlaamsgezinde partijen (toen nog de Volksunie en het Vlaams Blok) samen goed waren voor 20% van de uitgebrachte stemmen. In 1999 was dit aandeel al gestegen tot 25% . Vijf jaar later behaalden de N-VA en het Vlaams Belang samen nog eens 5% meer stemmen. Tot uiteindelijk in 2009 de V-partijen (N-VA, LDD en Vlaams Belang) uitkwamen op een score van 35%.

ALLE "Vlaamse" partijen zijn (in min of meerdere mate) Vlaams-nationalistisch.

Vanuit de Belgisch-unitaire visie zijn alle parlementair vertegenwoordigde partijen inderdaad Vlaams-nationalistisch, maar ik bedoelde eigenlijk de partijen die het einde van België echt in hun programma hebben opgenomen. Dus vanuit dat oogpunt zijn sp.a, Open Vld, CD&V en Groen! eigenlijk nog altijd Belgisch gezind (zij het onder federale/confederale vorm).

Een confederatie is een unie van onafhankelijke staten.

CJ5874 wrote:

Om af te sluiten wil ik echter benadrukken dat ik het Belgisch-unitarisme op zich een bijzonder sympathieke en lovenswaardige overtuiging vind. Ik hoop echter dat partijen zoals de BUB, of bij uitbreiding het kartel BELG-UNIE, deze ideologie niet omvormen tot een soort neofascisme dat elke stroming die afwijkt van de unitair-Belgische norm tot een criminele aangelegenheid verheft. Met plezier zou ik in een nieuw unitair België leven, als de partijen die deze stroming vertegenwoordigen werkelijk zouden kunnen aantonen dat die staat mijn democratische vrijheden en mijn politiek denken zouden kunnen verrijken. Voor het België van de (huidige) BUB pas ik echter, dan nog liever een tolerante en democratische Vlaamse staat.

Elke stroming die afwijkt van het Vlaamsnationale gedachtengoed wordt door een deel van de Vlaamse burgers en politici tot een haast criminele aangelegenheid verheven.
En wie garandeert dat een "Vlaamse staat" echt tolerant en democratisch wordt ? Niet alle Vlaamse politici en burgers geven veel blijk van zin voor tolerantie, respect, vrijheid en solidariteit. U riskeert te leven in een schijndemocratie !

Een aanzienlijk deel van de Vlaams-nationalistische aanhang vindt Vlaanderen per definitie een beter bestuursniveau dan België, en het is uiteraard dom om zoiets te denken.
Wat ik persoonlijk, als liberaal, wil is in een staat leven waar ik mijn staatshoofd kan verkiezen, waar ik mijn uitvoerende macht, onafhankelijk van de wetgevende macht, rechtstreeks kan verkiezen, waar ik niet word verplicht om te gaan stemmen (want ik zou wel gaan stemmen, als het niet wettelijk verplicht zou zijn), waar een partij niet wordt uitgesloten van vertegenwoordiging omdat ze geen 5% van de stemmen haalt en waar de bevolking regelmatig wordt geraadpleegd.
Als dat land België kan zijn, ok, is het Vlaanderen, ook goed. Ik vind het echter vrij frappant dat er in dit land geen nationale referenda meer mogen worden georganiseerd, omdat het de verschillen tussen het noorden en zuiden zodanig blootlegt, waardoor het resultaat de stabiliteit van ons land bedreigt. Het zegt toch veel over hoe stabiel (het huidige) België is, vind ik.

Quote :

Ik vind het echter vrij frappant dat er in dit land geen nationale referenda meer mogen worden georganiseerd, omdat het de verschillen tussen het noorden en zuiden zodanig blootlegt,

Referenda zijn nooit wettelijk ingeschreven geweest. Uw "meer" klopt dus niet. In 1950 was er een plebisciet, wat niet hetzelfde is.