Taalracisme slaat toe ! Le racisme linguistique à l'attaque !

tiboo wrote:

Quote :

Inderdaad een domme maatregel, stel dat de Waalse regering een gelijkaardige wooncode zou uitvaardigen ten aanzien van de Nederlandstaligen die in de Ardennen willen gaan wonen...

Wanneer de aankoop van een woning door de rijken (zoals hier in Oost-Duinkerke) ervoor zou zorgen dat de eigen jeugd in de Ardennen geen woning meer kan kopen, waarom niet?

En indien die persoon geen enkele intentie tot integratie in de Franstalige gemeenschap vertoont, heeft men nog een belangrijk argument extra.

Het is moreel verwerpelijk om iemand een recht te weigeren op basis van vermoedens...

george wrote:

Quote :

@ george, jp & tiboo,

Jullie vinden blijkbaar de Vlaamse Wooncode een goede maatregel (dura lex sed lex). Vergeten jullie echter niet dat wetten en rechtvaardigheid geen synoniemen van elkaar zijn, en dat de geschiedenis ons leert dat democratische wetten en verkozen regimes niet per se moreel verantwoorde wetten opleveren!

Niet alle wettern goedgekeurd door democratisch verkozen parlementen zijn perfect.Maar met maatregelen genomen door ondemocratische regimes is het meestal veel, veel erger.

Dan heb ik liever een ondemocratisch regime dat rechtvaardige wetten uitvaardigt dan een democratische dat onrechtvaardige wetten uitvaardigt...

Diogène wrote:

george wrote:

Quote :

@ george, jp & tiboo,

Jullie vinden blijkbaar de Vlaamse Wooncode een goede maatregel (dura lex sed lex). Vergeten jullie echter niet dat wetten en rechtvaardigheid geen synoniemen van elkaar zijn, en dat de geschiedenis ons leert dat democratische wetten en verkozen regimes niet per se moreel verantwoorde wetten opleveren!

Niet alle wettern goedgekeurd door democratisch verkozen parlementen zijn perfect.Maar met maatregelen genomen door ondemocratische regimes is het meestal veel, veel erger.

Dan heb ik liever een ondemocratisch regime dat rechtvaardige wetten uitvaardigt dan een democratische dat onrechtvaardige wetten uitvaardigt...

Een democratisch land kan in principe geen onrechtvaardige wetten maken, elke wet moet aangenomen worden met minstens 50 % van de stemmen. Het decreet slaat trouwens alleen op woonuitbreidingsgebieden in gemeenten, iemand die een bestaande woning verkoopt aan een andere mag dat doen.

Voor meer info verwijs ik u graag naar http://www.nieuwpierke.be/forum_voor_democratie/nl/node/535

Belgica wrote:

Goed gezegd op LLB !

* xaroline - Belgique
*
* 04.03.10 | 16h22

Moi, je suis tout a fait d'accord avec Bart Dewever sur 1 point: Il n'y a rien qui fonctionne depuis la régionalisation , la communautarisation, le détricotage de l'Etat Belge! Plus rien ne va!

Alors, si on est logique comme Bart Dewever, je propose de revenir avant 1960 et de regarder se que nous sommes devenu et tout refédéraliser! ;+D

Prachtig en nu nog stemmen halen ... want er is geen enkele partij in het parlement dat terug wil naar 1960

De mening van het parlement is maar een mening.

Diogène wrote:

jp wrote:

bub zegt dat deze maatregel taalrascisme is. Maar deze maatregel is evengoed nadelig voor vele vlamingen want als die daar willen gaan wonen dan moet men een band hebben met de gemeente zoals bvb daar al wonen, er werken of er hun kinderen naar school sturen. Dus deze maatregelen onder taalrascime plaatsen is een paar bruggen te ver.

Ik ben niet verantwoordelijk voor de standpunten die de BUB aanneemt, maar als we allemaal eventjes eerlijk wezen, dan weten we goed dat de Vlaamse Wooncode, onder het mom van sociale maatregel, haaks staat op sommige principes en ingegeven werd door de angst voor de verfransing van bepaalde Nederlandstalige gemeenten...

U zegt het zelf, die maatregel is zelfs nadelig voor Nederlandstaligen, want
- een Limburger die de lotto wint mag niet naar Knokke verhuizen
- een Gentenaar die dichter bij zijn werk in Brussel wil wonen in een groene omgeving mag niet naar Asse of Wezembeek verhuizen
- een Brusselaar mag niet in Dilbeek wonen

De angst voor verfransing is zo groot dat de doorsnee Vlaming het gelag betaalt!

Wat is de volgende stap: gaat de Vlaamse regering zeggen waar mensen moeten wonen? Of terugkeren naar de Middeleeuwen waar men geboren werd, werkte, leefde en overleed in zijn dorp...?

deze discussie was wel opgestart door leden van de bub en daarop heb ik dan ook gereageerd.

De wooncode is ook geldig in antwerpen, brasschaat, rumst, duffel, hemiksem, boom, ... . ook is ze geldig voor vele gmeenten langs de nederelands grens. allemaal gemeenten waar er geen angst is voor verfransing. De maatregel past in een bepaald sociaal probleem, en dat is dat de rijken plaatselijke inwoners wegdrukken. (ik woon toevallig naast zo'n wijk, vroeger allemaal familie van mijn vader, nu blijven er alleen nog maar villa's over) Dit onmiddelijk in verband brengen met taalrascime, zoals u ook doet, is gewoon niet correct.
Persoonlijk vind ik dat iedereen mag gaan wonen waar hij wil, maar ik vind ook niet dit dat een excusief recht is van de rijkere, de minderbedeelden mogen ook kiezen. En als deze laatsten al een leven hebben in een bepaalde gemeente(zoals een vereningingsleven of kinderen op een bepaalde school), vind ik het niet zo raar dat deze voorrang krijgen.

In een aantal gemeenten waar een hoge druk op de woningmarkt bestaat, laat de Vlaamse regering toe dat de gemeentebesturen de eigen jonge mensen in zekere mate bevoordelen. Tenzij we de stelling hanteren dat 'positieve discriminatie ook discriminatie is', is dat geen discriminatie, bedacht door xenofobe nationalisten.

Het grond- en pandendecreet bevat een passage die stelt dat mensen die een band kunnen aantonen met de gemeente voorrang krijgen. Vander Taelen stelt het voor alsof die passage het onmogelijk maakt voor mensen van buiten de gemeente om hier te komen wonen. Niets is minder waar. Het aantonen van een band geldt enkel voor nieuw aan te snijden 'woonuitbreidingsgebieden', en dat is maar een fractie van de bouwgrond. Er blijven dus nog tal van kavels en huizen over waar mensen zonder enige band met de gemeente zich zonder probleem kunnen vestigen. De maatregel geldt trouwens in slechts 69 gemeenten, vooral in de rand rond Brussel, in de grensstreek met Nederland, en aan de kust.

Sta me toe de heer Vander Taelen uit zijn ivoren toren te lokken en mee te nemen naar de werkelijkheid. In dit geval de werkelijkheid van de kust, omdat de frisse zeebries mijn collega ongetwijfeld goed zal doen.

Het is geen gemakkelijke opgave voor jonge of minder bemiddelde mensen om in de Vlaamse kustgemeenten te blijven wonen. De druk op de woonmarkt is immers bijzonder groot door twee elementen: enerzijds omdat vele mensen er een tweede verblijf kopen, en anderzijds omdat velen zich hier na hun actieve beroepsloopbaan komen vestigen. De plaatselijke jongeren kunnen niet optornen tegen deze bemiddelde 'tweedeverblijvers' en 'pensioenmigranten'.

Tweede verblijven

In zes op de tien kustgemeenten zijn meer dan de helft van de woningen tweede verblijven. In Bredene maar 20procent en in Oostende 25procent. Maar in Blankenberge 50procent, in De Haan 55procent, in Knokke-Heist, De Panne en Koksijde meer dan 60procent, in Middelkerke bijna 65procent en in Nieuwpoort 70procent. Voor de sociale cohesie en het betaalbaar wonen is dat geen goede zaak

Aan de kust telt enkel Bredene meer jongeren onder de twintig dan zestigplussers. Koksijde en Knokke-Heist kennen een sterke vergrijzing met bijna dubbel zoveel zestigplussers als jongeren onder de twintig. In De Haan nam het aantal inwoners boven de 65 jaar met 24procent toe op vijf jaar tijd. Volgens prognoses zullen er in de kustgemeenten in 2015 bijna twee keer zoveel zestigplussers zijn als jongeren onder de twintig.

Een en ander heeft gevolgen voor het sociale weefsel van de kust, voor de werkgelegenheid, de vrije tijd, het cultuurbeleid, en de zorgsector.

Prijzen

Op vijf jaar tijd noteren we in De Haan een stijging van de kostprijs van een appartement met 61 tot 84procent. Dat is zo in de meeste kustgemeenten. In Nieuwpoort en Oostende bijvoorbeeld is de stijging nog groter: 85 tot 133procent. Tussen 2002 en 2007 zien we overal aan de kust voor de woonhuizen een stijging met 86 tot 120procent. De prijzen van bouwgrond in De Haan zijn in tien jaar tijd vervier- of vervijfvoudigd.

Je kunt het een eigenaar niet kwalijk nemen dat hij verkoopt aan de meestbiedende. Dat is nu eenmaal het mechanisme van de vrije markt. Het is dus aan de overheid om de vrije markt te corrigeren. Een meer accurate definitie van 'beleidvoeren' dan 'bijsturen van de vrije markt' vind ik trouwens niet meteen. Als het nu gaat over sociaal beleid, cultuurbeleid of milieubeleid: het komt er altijd op neer dat de vrije markt wordt bijgestuurd. Dat het liberale credo van 'ik doe wat ik wil' wordt omgebogen naar solidariteit en algemeen belang.

Ook voor het woonbeleid is een bijsturen van de vrije markt nodig. Het grond- en pandendecreet doet dat, en legt onder meer op dat in elke verkaveling een bepaald percentage voorbehouden moet worden voor sociale en betaalbare woningen.

Meergezinswoningen

Gemeenten experimenteren ook met andere instrumenten om betaalbare kavels te kunnen aanbieden. Een mogelijkheid om de prijzen te doen dalen, is de grootte van de kavels te beperken. Een andere mogelijkheid is het vervangen van eengezinswoningen door meergezinswoningen en appartementen in bepaalde zones onmogelijk te maken. Op die manier blijft er een aanbod bestaan van huizen die gerenoveerd kunnen worden als - betaalbare - eengezinswoning.

Ook kan in een ruimtelijk uitvoeringsplan worden bepaald dat de bestemming 'permanent wonen' is. Op dat ogenblik mag men zich daar als tweedeverblijver dus niet meer vestigen. Een nieuwe maatregel is, zoals gezegd, ook het aantonen van een band met de gemeente.

Eigen volk eerst?

Ik legde al uit dat mensen van buiten de gemeente en buitenlanders ook morgen welkom blijven. Alleen willen wij een deeltje van de ruimte bij voorrang toewijzen aan de eigen jonge inwoners. Dat heeft niets met een nationalistische reflex te maken, maar het is een zuivere sociale maatregel.

Is Vlaanderen daarom bekrompen? In Denemarken is het verboden voor buitenlanders om iets te kopen in de kustregio's, en Europa heeft dat aanvaard bij de toetreding tot de EU. Het is onbegrijpelijk dat mensen die zichzelf progressief noemen, een egoïstisch-liberaal discours ontwikkelen zoals de heer Vander Taelen dat nu doet.

WILFRIED VANDAELEWie? Vlaams parlementslid (N-VA) en schepen van Ruimtelijke Ordening De Haan.

Quote :

In zes op de tien kustgemeenten zijn meer dan de helft van de woningen tweede verblijven. In Bredene maar 20procent en in Oostende 25procent. Maar in Blankenberge 50procent, in De Haan 55procent, in Knokke-Heist, De Panne en Koksijde meer dan 60procent, in Middelkerke bijna 65procent en in Nieuwpoort 70procent. Voor de sociale cohesie en het betaalbaar wonen is dat geen goede zaak

Aan de kust telt enkel Bredene meer jongeren onder de twintig dan zestigplussers. Koksijde en Knokke-Heist kennen een sterke vergrijzing met bijna dubbel zoveel zestigplussers als jongeren onder de twintig. In De Haan nam het aantal inwoners boven de 65 jaar met 24procent toe op vijf jaar tijd. Volgens prognoses zullen er in de kustgemeenten in 2015 bijna twee keer zoveel zestigplussers zijn als jongeren onder de twintig.

De reden: het is simpelweg nodig.

Quote :

Je kunt het een eigenaar niet kwalijk nemen dat hij verkoopt aan de meestbiedende. Dat is nu eenmaal het mechanisme van de vrije markt. Het is dus aan de overheid om de vrije markt te corrigeren. Een meer accurate definitie van 'beleidvoeren' dan 'bijsturen van de vrije markt' vind ik trouwens niet meteen. Als het nu gaat over sociaal beleid, cultuurbeleid of milieubeleid: het komt er altijd op neer dat de vrije markt wordt bijgestuurd. Dat het liberale credo van 'ik doe wat ik wil' wordt omgebogen naar solidariteit en algemeen belang.

De logica: gebaseerd op simpele economische wetten. Vrije marktfalingen moeten opgevangen worden. Indien men hier niet mee akkoord is, schaf dan ook maar sociale zekerheid af , net zoals publieke nutsbedrijven (bv. straatverlichting) en andere zaken die niet stroken met een liberale, vrije markt.

Btw: het gaat over NIEUWE woongebieden. Indien men een tweede verblijf wil of de lotto wint, kan men nog altijd gemakkelijk een reeds bestaande woning kopen. Ik vind het echter niet meer dan logisch dat de groep die verantwoordelijk is voor de prijsstijging van de woningen, de rekening betaalt. Zeker omdat het over mensen met een hoog inkomen gaat, omdat het over luxe (tweede woning) in plaats van nood (eerste woning voor jongeren uit de streek) gaat.

Al de herrie die zonder enige serieuze kennis van de problemen die aanleiding hebben gegeven tot het uitvaardigen van het decreet over de zaak wordt gemaakt, toont eens te meer aan hoe elke gelegenheid voor sommigen goed is om te stoken en haat te spuien tegen de Vlaamse overheid. Die mensen willen in principe geen Nederlands leren en kennen. Zij, en degenen die hen steunen, zijn de werkelijke "taalracisten".

In DS van gisteren stond een goed artikel van Luckas Van der Talen over deze kwestie !

Sovjetrepubliek Vlaanderen

* donderdag 04 maart 2010
*
* Auteur:

Als een Brussels stel aan de kust wil wonen, mogen ambtenaren beslissen of dat wel mag. Onrechtvaardig, vindt LUCKAS VANDER TAELEN.

We willen ons wel eens verongelijkt voelen in Vlaanderen over de manier waarop er over ons gesproken wordt. Af en toe verschijnen in de internationale pers artikels waarin Vlaanderen voorgesteld wordt als een ongastvrij en zelfs xenofoob gebied, waar anderstalige kinderen van speelpleinen geweerd worden en taalkennis een voorwaarde is om een sociale woning te kunnen huren.

De Vlaamse regering is terecht bezorgd over ons imago en vroeg een onderzoeksbureau om bij een select publiek van Brusselse Franstaligen en buitenlanders uit te zoeken hoe die naar ons kijken. Dat bleek al bij al nogal mee te vallen, meldde minister-president Peeters, maar het blijft een pijnpunt dat wat er in die kringen over Vlaanderen wordt verteld en gedacht, in grote mate bepaald is door wat geschreven wordt in de Franstalige pers. Die wordt met de vinger gewezen als de perfide spreekbuis van belgicisten en andere franskiljons die geen gelegenheid missen om ons in een kwaad daglicht te stellen. En dan wordt gezegd dat als we het aan het buitenland zelf zouden kunnen uitleggen hoe het hier echt aan toe gaat, er veel minder misverstanden zouden bestaan.

Ik vrees evenwel dat het toch niet altijd de fout is van bijvoorbeeld Le Soir als er weer eens met onbegrip wordt gereageerd op de gevolgen van bepaalde Vlaamse politieke beslissingen. Die krant schreef deze week over mevrouw en meneer Lefèvre, een Brussels stel dat al 35 jaar een appartement in Koksijde heeft en er steeds meer tijd doorbrengt. De vrouw is aan haar prepensioen toe en de man rijdt voor zijn werk vooral in Vlaanderen rond en daarom wou het koppel een huis kopen in Oostduinkerke en er zich definitief vestigen.

Een banaal verhaal: twee Belgen die in hun eigen land 130 kilometer verderop willen gaan wonen. Of toch niet. Want wat zowat overal een evidentie is, kan in Vlaanderen niet zomaar. Dat mocht dit koppel ondervinden: de aankoop van hun huis werd geannuleerd door de Provinciale Beoordelingscommissie die moet toezien op de toepassing van het Vlaamse decreet over 'Wonen in Eigen Streek'. Dat moest ervoor zorgen dat er in 69 Vlaamse gemeenten, vooral rond Brussel, maar ook in het Antwerpse en aan de kust, huizen overblijven voor de lokale bevolking. Dat dus niet alle panden opgekocht worden door kapitaalkrachtige inwijkelingen.

Davidsfonds

De familie Lefèvre kreeg van de Provinciale Commissie te horen dat ze geen recht hadden op een huis in Oostduinkerke omdat ze 'geen voldoende band had met de gemeente.' Meer uitleg kregen ze niet en wie dit beter wil begrijpen, is aangewezen op uitleg op een website. Daar wordt de toepassing van het Vlaams decreet uitgelegd: 'Wanneer heb ik een voldoende band met de gemeente?' Daarbij moet men voldoen aan minstens één van de volgende regels: er zes jaar gewoond te hebben of in een aangrenzende gemeente die ook op de lijst voorkomt; minstens een halftime job hebben in de gemeente van toepassing en 'een maatschappelijke, familiale, sociale of economische band met de gemeente hebben opgebouwd op grond van een zwaarwichtige en langdurige omstandigheid'. Voor wie die laatste zin niet goed begrepen zou hebben, wordt er verder uitgelegd dat dit aangetoond kan worden met een 'motivering door schrijven met bewijs van lidmaatschappen in het verenigingsleven.'

De boodschap is duidelijk: wie een huis wil kopen in Oostduinkerke, sluit zich best zo snel mogelijk aan bij bijvoorbeeld de lokale afdeling van het Davidsfonds en zorgt er vooral voor een kopie van de lidkaart bij het aankoopdossier van zijn huis te stoppen. Dat deed de familie Lefèvre niet, en dus horen ze volgens de Provinciale Commissie niet thuis in de gemeente. Want ze werken er ook niet: meneer Lefèvre oefent zijn beroepsactiviteit uit over heel Vlaanderen, en dat telt dus niet.

Een ambtelijke vergadering beslist of iemand een huis mag kopen of niet. Zij beoordelen of iemand thuishoort in een Vlaamse gemeente. Zijn wij er ons wel van bewust hoe verregaand een dergelijke overheidsbetutteling wel gaat? Vinden wij dat het zo hoort in Vlaanderen, dat ambtenaren erover waken waar en hoe wij willen leven?

Hebben wij dan niet langer het recht om bijvoorbeeld niet bij een lokale vereniging aan te sluiten? Misschien wil ik wel ergens wonen en heb ik een heel eigen en persoonlijk idee over sociaal leven dat heel anders is dan wat in decreten voorgeschreven wordt. Verlies ik dan mijn burgerrechten, omdat ik niet 'op grond van een zwaarwichtige en langdurige omstandigheid' mijn band met de gemeente heb kunnen aantonen? Wie ook maar twee gemeenten verder woont, wordt als een vreemdeling beschouwd die zich eerst zes jaar moet integreren. Mocht dit decreet van toepassing geweest zijn in de Brusselse gemeenten waar ik gewoond heb, dan had ik er nooit een huis kunnen kopen: ik heb nooit gewerkt in Elsene en Vorst en ben er nooit lid geweest van enige vereniging.

Het is een illusie te denken dat deze maatregel enige invloed zou hebben op het prijsniveau en dat daardoor de plaatselijke bevolking het minder moeilijk zou hebben om een huis te vinden. Achter dit decreet zit echter in de eerste plaats een politieke motivatie: de anderstalige inwijking in de Brusselse rand te bemoeilijken. En aan de kust wordt het gebruikt om te verhinderen dat bijvoorbeeld welgestelde Franstalige gepensioneerden er een woning zouden kopen.

Het decreet zal wel goed onderbouwd zijn zodat er waarschijnlijk geen rechtsgronden zijn om het te veroordelen. Maar het gaat fundamenteel in tegen een essentieel rechtsgevoel, iets in de stijl van die ouderwetse overtuiging dat alle Belgen gelijke rechten hebben. En dat elke Belg tot nader order het recht zou moeten hebben om zich overal in zijn land te gaan vestigen.

De familie Lefèvre is het beu. Ze blijven bij hun besluit om een huis aan zee te kopen. Maar ze gaan dat nu doen twintig kilometer verder, net over de Franse grens. Niet meer aan de Vlaamse Kust, want daar zijn blijkbaar niet langer alle Belgen gelijk voor de wet. Welkom in de Sovjetrepubliek Vlaanderen! We zullen het weer mogen gaan uitleggen aan de buitenlandse pers.

LUCKAS VANDER TAELENWie? Vlaams parlementslid (Groen!). Wat? Het decreet 'Wonen in Eigen Streek' is een ambtelijke pesterij. Waarom? Belgen moeten in België kunnen wonen waar ze dat willen.

Zoals de andere taalracisten die herrie maken over dat decreet weet Van der Taelen duidelijk niet waarover het in feite gaat!

Belgica wrote:

In DS van gisteren stond een goed artikel van Luckas Van der Talen over deze kwestie !

Sovjetrepubliek Vlaanderen

LUCKAS VANDER TAELENWie? Vlaams parlementslid (Groen!). Wat? Het decreet 'Wonen in Eigen Streek' is een ambtelijke pesterij. Waarom? Belgen moeten in België kunnen wonen waar ze dat willen.

ALLE belgen, dus ook de jongeren en de minderbedeelden.

In het laatavondjournaal gisterenavond vonden Mieke Vogels (Groen) en Eric Van Rompuy (CD&V) ook dat men de Vlaamse Wooncode te streng begon toe te passen.

Ik geef toe dat ik bij gebrek aan correcte informatie te hard van stapel ben gelopen en ervan uitging dat het sowieso verboden was om zich te vestigen in die 69 gemeenten, ik wist niet dat het bepaalde gebieden betrof. Op http://www.rwo.be/Default.aspx?tabid=12339 staat correcte informatie.

Niettemin blijf ik van oordeel dat een overheid zich niet hoort te bemoeien met privéaangelegenheden. Als de Vlaamse regering echt sociaal zwakkere personen aan een betaalbare woning wil helpen, dan kan ze ofwel zelf woningen kopen, desnoods verfraaien en doorverkopen of -verhuren, ofwel de toekenningsvoorwaarden van het Vlaams Woningfonds minder streng maken, waardoor meer jonge tweeverdienersgezinnen zich een betaalbare woning kunnen aanschaffen!

Diogène wrote:

In het laatavondjournaal gisterenavond vonden Mieke Vogels (Groen) en Eric Van Rompuy (CD&V) ook dat men de Vlaamse Wooncode te streng begon toe te passen.

Ik geef toe dat ik bij gebrek aan correcte informatie te hard van stapel ben gelopen en ervan uitging dat het sowieso verboden was om zich te vestigen in die 69 gemeenten, ik wist niet dat het bepaalde gebieden betrof. Op http://www.rwo.be/Default.aspx?tabid=12339 staat correcte informatie.

Niettemin blijf ik van oordeel dat een overheid zich niet hoort te bemoeien met privéaangelegenheden. Als de Vlaamse regering echt sociaal zwakkere personen aan een betaalbare woning wil helpen, dan kan ze ofwel zelf woningen kopen, desnoods verfraaien en doorverkopen of -verhuren, ofwel de toekenningsvoorwaarden van het Vlaams Woningfonds minder streng maken, waardoor meer jonge tweeverdienersgezinnen zich een betaalbare woning kunnen aanschaffen!

ik dacht dar er een evalutie periode zou komen in 2012, misschien gaan ze het dan anders aan pakken. we zien wel...

Le texte du parlementaire "flamand" Luckas Van der Taelen (Groen) paru dans le Standaard traduit en français pour Le Soir:

Bienvenue en république soviétique de Flandre!

Luckas Vander Taelen Député flamand Groen !

mardi 09 mars 2010, 10:54

Nous pouvons bien nous sentir dépités, en Flandre, de la manière dont on parle de nous. De temps en temps paraissent dans la presse internationale des articles dans lesquels la Flandre est présentée comme un territoire inhospitalier et même xénophobe, où des enfants parlant une autre langue que le néerlandais sont bannis des plaines de jeux et où la connaissance de la langue est une condition pour pouvoir bénéficier d’un logement social.

Le gouvernement flamand est à juste titre préoccupé par notre image et a demandé à un bureau de recherches d’enquêter auprès d’un public select de francophones bruxellois et d’étrangers sur la manière dont ils nous perçoivent. Dans l’ensemble, cela semblait encore aller, annonça le ministre-président Peeters, mais il subsiste un point sensible dans la mesure où ce que l’on dit et pense de la Flandre dans ces milieux est déterminé en grande partie par ce qui est écrit dans la presse francophone. Celle-ci est pointée du doigt comme la porte-parole perfide des belgicistes et autres fransquillons qui ne ratent pas une occasion de nous présenter sous un mauvais jour. Et il se dit alors que si nous pouvions nous-mêmes expliquer à l’étranger comment cela se passe réellement ici, il y aurait beaucoup moins de malentendus.

Je crains cependant que ce ne soit pas toujours la faute du Soir, par exemple, lorsqu’on réagit à nouveau avec étonnement aux conséquences de certaines décisions politiques flamandes. Le Soir a publié un article, la semaine dernière (nos éditions du 2 mars), sur Monsieur et Madame Lefèvre, un couple bruxellois qui possède depuis 35 ans déjà un appartement à Koksijde et qui y passe de plus en plus de temps. La dame est proche de la prépension, et le mari sillonne la Flandre pour son travail, raison pour laquelle le couple voulait acheter une maison à Oostduinkerke et s’y établir définitivement.

Un récit banal : deux Belges qui veulent aller habiter 130 km plus loin dans leur propre pays. Et pourtant non. Car ce qui est presque partout une évidence ne peut pas l’être simplement en Flandre. Ce couple allait le découvrir : l’achat de leur maison fut annulé par la Commission d’évaluation provinciale qui doit veiller à l’application du décret flamand « Wonen in Eigen Streek ». Lequel devait faire en sorte que dans 69 communes flamandes (dans des zones d’extension de logements, surtout en périphérie de Bruxelles, mais aussi dans celle d’Anvers et à la Côte, les maisons restent à la population locale. Et que donc tous les immeubles ne puissent pas être achetés par de nouveaux arrivants nantis.

La famille Lefèvre eut à entendre de la Commission provinciale qu’elle n’avait pas le droit d’acquérir une maison à Oostduinkerke, parce qu’elle « n’a pas de lien suffisant avec la commune ». Elle n’eut pas davantage d’explications et celui qui veut mieux comprendre en est réduit à trouver des explications sur un site web. L’application du décret flamand y est expliquée : « Quand ai-je un lien suffisant avec la commune ? » On doit pour cela satisfaire à au moins un des critères suivants : y avoir résidé six ans (ou dans une commune avoisinante qui se trouve également dans la liste) ; avoir au moins un travail à mi-temps dans la commune où ce décret est d’application et « avoir noué avec la commune un lien professionnel, familial, social et économique important et de longue durée. » Pour celui qui n’aurait pas bien compris cette dernière phrase, on explique plus loin que cela peut être démontré par une « motivation avec la preuve écrite d’une affiliation à la vie associative. »

Le message est clair : celui qui veut acheter une maison à Oostduinkerke adhère de préférence le plus vite possible à, par exemple, la section locale du Davidsfonds et veille surtout à verser au dossier d’achat de sa maison une copie de sa carte de membre. La famille Lefèvre ne l’a pas fait et ne fait donc pas partie de la commune. Car ils n’y travaillent pas non plus : Monsieur Lefèvre exerce son activité professionnelle à travers toute la Flandre, mais cela n’entre donc pas en ligne de compte.

Une réunion officielle décide si quelqu’un peut acheter une maison ou non. Elle apprécie si quelqu’un appartient à une commune flamande. Sommes-nous bien conscients de l’aspect extrême de tels pinaillages de l’autorité ? Trouvons-nous qu’il est normal qu’en Flandre des fonctionnaires soient les gardiens du « où » et du « comment » nous voulons vivre ?

N’avons-nous plus le droit de ne pas adhérer, par exemple, à un groupement local ? Peut-être ai-je envie d’habiter quelque part et que j’ai un avis très personnel sur la vie sociale, qui est totalement différent de ce qui est décrit dans les décrets. Est-ce que je perds donc mes droits de citoyen parce que je n’ai pu démontrer de lien « important et de longue durée » avec la commune ? Celui qui habite seulement deux communes plus loin est considéré comme un étranger qui doit d’abord s’intégrer pendant six ans. Si ce décret avait dû être d’application dans les communes bruxelloises dans lesquelles j’ai résidé, je n’aurais jamais pu y acheter une maison : je n’ai jamais travaillé à Ixelles et Forest et n’ai jamais été membre de quelque association.

Il est illusoire de penser que cette disposition pourrait avoir la moindre influence sur les prix et qu’à partir de là, la population locale aurait moins de difficultés à trouver une maison. Derrière ce décret, il y a en réalité d’abord une motivation politique : compliquer l’implantation dans la périphérie bruxelloise des non-néerlandophones. Et à la Côte, il a pour but d’empêcher que, par exemple, des prépensionnés francophones aisés puissent y acheter une maison.

Le décret sera bien étayé de sorte qu’il n’y aura sans doute pas de fondements juridiques pour le condamner. Mais il va fondamentalement à l’encontre d’un sens de la justice essentiel, quelque chose dans le style de cette conviction démodée que tous les Belges ont des droits égaux. Et que chaque Belge, jusqu’à nouvel ordre, devrait avoir le droit d’aller s’établir partout dans son pays.

La famille Lefèvre en a marre. Ils n’ont pas renoncé à acheter une maison à la mer. Mais ils vont désormais le faire 20 kilomètres plus loin, juste après la frontière française. Plus à la Côte belge, car tous les Belges n’y seront probablement plus longtemps égaux devant la loi. Bienvenue en république soviétique de Flandre ! Nous allons à nouveau pouvoir aller l’expliquer à la presse étrangère.

Traduit du néerlandais par Fabienne Tréfois.

Luckas Vander Taelen est sur la scène de La Samaritaine, à Bruxelles, durant deux semaines, avec son spectacle « Marina, ou comment Herman De Croo m’a sauvé la vie ». info : www.lasamaritaine.be.

Onzin!

Belgica wrote:

Le texte du parlementaire "flamand" Luckas Van der Taelen (Groen) paru dans le Standaard traduit en français pour Le Soir:

[i]Bienvenue en république soviétique de Flandre!

[...]

george wrote:

Onzin!

Ik vind het nochtans een zeer goede tekst als hij wijst op de gevaren van de bureaucratisering van privéaangelegenheden.

Hoewel goed bedoeld is de Vlaamse Wooncode een flagrante inbreuk op de privacy en vertoont het beslissingsorgaan van die Wooncode arbitraire trekjes...