'Nederlands was een vreemde taal voor mij' ( bron : Nieuwsblad Aalst )
Luckas Vander Taelen brengt monoloog in plat Aalsters
AALST - Luckas Vander Taelen woont al bijna twee derde van zijn leven in Brussel, maar de band met Aalst heeft hij nooit doorgeknipt. Vanavond brengt hij in De Werf een amusante monoloog in het plat Oilsjters. 'Een unieke belevenis, zeker aangezien ik jarig ben. Fantastisch toch, een feestje met 500 genodigden?', lacht Vander Taelen.
Luckas Vander Taelen - vandaag 51 jaar, 'een kind van Expo 58', zegt hij zelf - praat door de band genomen behoorlijk netjes. Maar wanneer hij bij zijn gesprekspartner een Aalsterse tongval vermoedt, schakelt hij haast automatisch over op zijn moedertaal: Algemeen Beschaafd Oilsjters. En zoiets resulteert in een interview waarbij uw reporter heel attent de oren moet spitsen. Zo verstonden we op en gegeven moment schoolnaam, terwijl Luckas het over schoilnaum had. Schuilnaam, dus. Niet dat hij 't zjilleken me moi ont aaven was (lees: me voor de gek aan het houden was), maar met Vander Taelen is het toch opletten geblazen.
'Ik heb altijd heel graag Aalsters gesproken', steekt Vander Taelen van wal. 'Tot mijn zevende kende ik trouwens maar één taal: mijn dialect. Ik had nooit eerder algemeen Nederlands gesproken. Het was dan ook vreemd om de onderwijzer in het eerste leerjaar van het Atheneum algemeen Nederlands te horen praten. Al hing uiteraard ook aan dát Nederlands een zwaar accent.'
En dus moest Vander Taelen Nederlands léren, zoals elke vreemde taal. 'Maar op de koer spraken we toch allemaal dialect met elkaar. In onze klas van dertig kinderen zat er maar één die geen Aalsters sprak. Die jongen kwam uit Brabant en thuis spraken ze geen dialect. Dat vonden wij graalek!'
Vandaag brengt Vander Taelen voor het eerst een volledige voorstelling in het plat Aalsters. 'De vraag kwam van Kathleen Keymeulen van Cultureel Centrum De Werf', zegt hij. 'In 2006 ging De Zin van het Leven in De Werf in première. Ik trok ermee op tournee door Vlaanderen, tot mijn schoonbroer, die directeur is van het theater van Namen, me vroeg of ik het eens in het Frans kon proberen.'